Η μεγάλη συνωμοσία των Ελλήνων

Οι εκλογές πέρασαν. Αλλά κάποια στιγμή εμείς στα μέσα ενημερώσεως αλλά και στις εταιρίες δημοσκοπήσεων, όχι όλες, οφείλουμε να κάνουμε μια ανοικτή και ειλικρινή συζήτηση για την αξιοπιστία μας. Διότι δεν είναι δυνατόν μέχρι την περασμένη Παρασκευή το βράδυ τινές εξ ημών να ομιλούμε για «κυριαρχίες», για «36%», για «καταλληλότητες» και «θριάμβους», να μεσολαβεί η Κυριακή, να έρχεται ο κόσμος ανάποδα εν συγκρίσει τού πως τον περιγράφαμε την προηγουμένη μέρα κι εμείς να κάνουμε πως δεν τρέχει τίποτε! Εμείς να συμπεριφερόμαστε εντελώς φυσιολογικά. Είτε υποκρινόμενοι ότι δεν άλλαξε τίποτε είτε περιγράφοντας τη νέα κατάσταση ωσάν να την αναμέναμε. Ενώ όχι απλώς δεν την αναμέναμε, αλλά κάναμε και τα πάντα για να την αποκρύψουμε.

Με την άνεση κάποιων που όλο αυτόν τον καιρό περιγράφαμε με πληρότητα και λεπτομέρεια την κοινωνική μεταστροφή, με το θάρρος κάποιων που στο σημείωμα της παρελθούσης Κυριακής αποκαλύψαμε εκτιμήσεις συνεργατών του πρωθυπουργού ότι το ποσοστό της Ν.Δ. μπορεί να αρχίσει από «2», γι’ αυτό και ετοιμάζεται μεγάλος ανασχηματισμός (όταν ήταν ακόμη ανοικτές οι κάλπες τα γράφαμε αυτά και επιβεβαιωθήκαμε), με την τόλμη κάποιων που αποδεδειγμένα γράφουν την αλήθεια και δεν παραπλανούν (χωρίς να μετατρέπουν τις πολιτικές διαφωνίες σε προσωπικές βεντέτες), σήμερα λέμε ότι αυτό που έγινε και σε αυτές τις εκλογές από τινές εταιρίες δημοσκοπήσεων και ορισμένα ΜΜΕ δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Οι «αναξιόπιστοι» του κλάδου πριονίζουν το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε όλοι. Δεν κάνουν ζημιά μόνο στους εαυτούς τους. Η αποδοκιμασία διά της αποχής, η οποία πρώτη φορά από το 1974 ξεπέρασε σε ποσοστό τη συμμετοχή δεν αφορά μόνο τα κόμματα. Αφορά όλο το σύστημα μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται τα ΜΜΕ και οι εταιρίες δημοσκοπήσεων. Σας καλώ να κάνουμε ως κλάδος μια απλή άσκηση μόνον: να διαβάσουμε τι γράφτηκε το τελευταίο πεντάμηνο στη χώρα, αρχής γενομένης από τη νομοθέτηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών που υποτίθεται μετρήθηκε από τις εταιρίες και δεν «έβγαλε» πολιτική ζημιά για την κυβέρνηση.

«Θα ξεχαστεί» ήταν το δόγμα, όταν εμείς επιμέναμε ότι δεν θα ξεχαστεί. Σας καλώ να δούμε τι μεταδόθηκε στα δελτία ειδήσεων και στις πρωινές εκπομπές. Σας καλώ να ακούσουμε τι μεταδόθηκε από τα ραδιόφωνα. Αυτό που θα διαπιστώσουμε είναι οδυνηρό. Χάσαμε το αποκλειστικό! Την κατάρρευση της εμπιστοσύνης στην κοινοβουλευτική δημοκρατία και στους θεσμούς της, με πρώτες τις εκλογές και τα κόμματα. Ο,τι μεταδίδαμε αυτό το πεντάμηνο, ό,τι λέγαμε, ό,τι γράφαμε (καταχρηστικός ο πληθυντικός χάριν της οικονομίας της συζήτησης) δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτό που συμβαίνει στην πατρίδα μας σήμερα. Στην πραγματικότητα ΜΜΕ και εταιρίες μετρήσεων, πλην εξαιρέσεων, σταδιακά χρεοκοπούμε έναντι της κοινής γνώμης. Χρεοκοπούμε ηθικά.

Ξυπνάμε σήμερα για να περιγράψουμε στους Ελληνες αυτό που τους κρύβαμε μέχρι χθες. Με συνέπεια εκείνοι εδώ και πολύ καιρό με πρώτη τη νεολαία να έχουν υιοθετήσει ένα νέο σύστημα ενημέρωσης: από στόμα σε στόμα! Καθένας αλιεύει όποια είδηση θεωρεί ενδιαφέρουσα από κλασικές αλλά και μη κλασικές αντισυστημικές πηγές και τη στέλνει στον μόνο που εμπιστεύεται: στον διπλανό του. Τη δε γνώμη του την αποκρύπτει συστηματικώς από τα παραδοσιακά ΜΜΕ και τις εταιρίες, μην τυχόν και τον πάρουν είδηση. Κάπως έτσι εξυφάνθηκε η μεγάλη συνωμοσία των Ελλήνων, ιδιαιτέρως των Ελλήνων συντηρητικών σε αυτές τις εκλογές. Ελαβαν μέσα στη σιωπή την απόφαση να εξευτελίσουν τα κόμματα και τον υπέρτατο θεσμό της δημοκρατίας τις εκλογές τις οποίες και υποβάθμισαν ως σημαντικές για τη ζωή τους από τις παραλίες. Κάπως έτσι συνέβη ο μεγάλος αιφνιδιασμός.

Οι συντηρητικοί που ακολουθούσαν το δρομολόγιο «εκκλησία – εκλογικό τμήμα – καφενείο» στις 9 Ιουνίου πήγαν από την εκκλησία απευθείας στο καφενείο! Μεγάλη επανάσταση γι’ αυτούς να απαρνηθούν το παραβάν και το ψηφοδέλτιο του αγαπημένου τους κόμματος. Και όμως το έκανε 1,3 εκατομμύρια κόσμος. Αλλο μισό εκατομμύριο κόσμος έκανε κάτι αντίστοιχο στην Αριστερά. Σε μυθιστόρημα του Πορτογάλου νομπελίστα Σαραμάγκου ο λαός ψηφίζει 90% λευκό και αφήνει έκπληκτο το ανομιμοποίητο πολιτικό σύστημα.

Στην Ελλάδα δεν πήγαμε καν στην κάλπη. Αυτό το μέγα αποκλειστικό το χάσαμε εμείς στα ελληνικά ΜΜΕ γιατί κρατούσαμε στο χέρι το λιβανιστήρι των εξουσιών. Δεν ρωτούσαμε αυτά που έπρεπε, ρωτούσαμε αυτά που δεν έπρεπε, επιτρέψαμε να ρωτούν στη θέση μας άσχετοι σελέμπριτι και έκθαμβοι youtubers, και, βεβαίως, παρασιωπούσαμε ειδήσεις. Νομίζουμε, άραγε, ότι το θέμα κλείνει εδώ; Την Κυριακή; Λάθος. Μόλις τώρα αρχίζει! Στο μέτρο μάλιστα που προσαρμόζουμε την περιγραφή της ήττας στα «θέλω» των ηττημένων το πρόβλημα παροξύνεται. Ας το συνειδητοποιήσουμε. Εχει πιάσει υγρασία το πολίτευμα. Εχουν διαβρωθεί από την υγρασία όλοι οι πυλώνες του.

Η Προεδρία της Δημοκρατίας, η κυβέρνηση, το Κοινοβούλιο, τα κόμματα, τμήμα της Δικαιοσύνης, τμήμα της διανόησης, τα ΜΜΕ, οι συνδικαλιστές, η Αυτοδιοίκηση (που σε αυτές τις εκλογές έγινε η θεραπαινίδα της εξουσίας προλογίζοντας αρχηγούς σε κομματικές συγκεντρώσεις), η ηγεσία της Εκκλησίας (που ήταν η τσιρλίντερ ηγετών στην προεκλογική εκστρατεία τους) έχουν σε μεγάλο βαθμό απαξιωθεί στα μάτια των Ελλήνων. Τα μόνα που μπορούν να μας σώσουν είναι η γενναία αυτοκριτική και η αλλαγή πλεύσης. Η νέα εκκίνηση όλων των θεσμών. Η εκπλήρωση της αποστολής μας. Η στεριά ξεμακραίνει. Ο λαός απομακρύνεται από την πολιτική. Οσο είναι νωρίς μπορούμε να τα καταφέρουμε να επιστρέψουμε στο λιμάνι. Με αλλαγή πορείας. Αλλιώς μην απορούμε και λέμε ότι είναι στραβός ο γιαλός. Δεν είναι. Στραβά αρμενίζουμε εμείς. Αυτό είναι το αληθές. Είναι το επόμενο μεγάλο αποκλειστικό ρεπορτάζ και δεν πρέπει να το χάσουμε.