Σε μια περίοδο που το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας αλλά και της Κύπρου είναι σε βαθιά κρίση, τη σοβαρότερη από την εισβολή στην Κύπρο το 1974 και τη Mεταπολίτευση που ακολούθησε, οι εξελίξεις σε γεωπολιτικό επίπεδο είναι τέτοιες, που θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ανθρωπότητα ακολουθεί πορεία σε αχαρτογράφητα νερά…
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Eνωσης και του διπολισμού, ακολούθησε η περίοδος της παντοκρατορίας των ΗΠΑ. Αυτή η παντοκρατορία φαίνεται ότι τα τελευταία χρόνια κλονίζεται και η ανθρωπότητα πορεύεται προς έναν πολυπολικό κόσμο.
Ακριβώς σ’ αυτήν την κρίσιμη καμπή έχουμε τις εξελίξεις στις ΗΠΑ, όπου είναι πιθανή η επάνοδος Τραμπ στην εξουσία, σε περίπτωση που ο Μπάιντεν δεν αντικατασταθεί από κάποιον αντίπαλο που θα αμφισβητήσει την εκλογή του.
Επίσης, οι εκλογές στη Γαλλία και η πιθανή συγκατοίκηση Μακρόν με Μπαρντελά, σε συνδυασμό με την ενίσχυση των ποσοστών ριζοσπαστικών δυνάμεων σε πολλές χώρες της Ευρώπης, της Γερμανίας συμπεριλαμβανομένης, προοιωνίζονται αλλαγές και στην ίδια την Ευρώπη.
Αυτήν τη μεταβατική περίοδο είναι ενεργά τρία πολεμικά μέτωπα και ένα υποβόσκον: Το ένα είναι αυτό της Ουκρανίας, το άλλο της Μέσης Ανατολής, το τρίτο του Σουδάν και το τέταρτο, το υποβόσκον, της Κίνας – Ταϊβάν – Φιλιππίνων.
Το ίδιο διάστημα η Ρωσία, η Κίνα και οι χώρες του παγκόσμιου Νότου συσπειρώνονται γύρω από ένα εγχείρημα, που στόχο έχει ακριβώς αυτό που αναφέρουμε πιο πάνω: Το τέλος της μονοκρατορίας των ΗΠΑ και του δολαρίου. Πρόκειται για τους BRICS, μια φιλόδοξη πρωτοβουλία, που άρχισε από πέντε χώρες, από τα αρχικά των οποίων πήρε και το όνομά της, δηλαδή από τις Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και Νότια Αφρική. Οι BRICS φιλοδοξούν να εντάξουν στους κόλπους τους δεκάδες νέες χώρες. Προς το παρόν, εκτός από τις πέντε προαναφερθείσες χώρες, έχουν γίνει δεκτές ως μέλη το Ιράν, η Αίγυπτος, η Αιθιοπία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ενώ υπάρχουν αιτήσεις πολλών άλλων χωρών.
Από την κατάληξη των πολεμικών μετώπων που προαναφέραμε και την πορεία του εγχειρήματος των BRICS θα καθοριστεί και η μορφή που θα έχει ο πολυπολικός κόσμος τα επόμενα τρία τέταρτα του 21ου αιώνα.
Σε αυτόν τον υπό διαμόρφωση νέο πολυπολικό κόσμο η Τουρκία διεκδικεί τη θέση ενός ισχυρού πόλου, φιλοδοξώντας να εκφράζει στη διεθνή σκηνή τον λεγόμενο «τουρκικό κόσμο», που ήδη έχει οργανωθεί σε μορφή διεθνούς οργανισμού (Οργανισμός Τουρκικών Κρατών, ΟΤΚ), στο μεγαλύτερο μέρος, αν όχι σε ολόκληρο τον μουσουλμανικό κόσμο, και σε όσες χώρες της πρώην οθωμανικής επικράτειας καταφέρει να μετατρέψει σε «βιλαέτια» της νεοοθωμανίας.
Για να καταστεί η Τουρκία ένας ισχυρός πόλος στον νέο πολυπολικό κόσμο, έχει καταρτίσει ένα εθνικό σχέδιο και μια εθνική στρατηγική, που αποτελούν οδηγό σε κάθε κίνηση που κάνει στον τομέα της οικονομίας, της αμυντικής της βιομηχανίας, της συγκρότησης των ενόπλων δυνάμεών της, των εθνικών επιχειρησιακών της σχεδίων, της εξωτερικής της πολιτικής και των συμμαχιών που συνάπτει σε Βαλκάνια, Καύκασο, Κεντρική Ασία, Μέση Ανατολή και Αφρική.
Η Τουρκία παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ και επιδιώκει να γίνει μέλος της Ε.Ε. όχι για να «υποταχθεί» στις υποχρεώσεις που απορρέουν από τη συμμετοχή της, αλλά για να επωφεληθεί και να υποστηρίξει το εθνικό της σχέδιο, να καταστεί ένας από τους πόλους του νέου πολυπολικού συστήματος.
Καλό είναι πάντως, ούτως ή άλλως, η Ελλάδα, που το μοναδικό εθνικό σχέδιό της είναι η συνεχής επίκληση του Διεθνούς Δικαίου και της παραμονής στη «σωστή πλευρά της Ιστορίας», να αναλύει την κατάσταση και να προβάλλει συνεχώς τις πιθανές εξελίξεις στον χρόνο για να υπολογίσει τους κινδύνους που συνεπάγονται της τυχόν επιτυχίας του τουρκικού σχεδίου, ένας από τους οποίους είναι να μετατραπεί σταδιακά η χώρα σε ένα νέο «βιλαέτι» και οι Ελληνες σε… νεοραγιάδες.
Και μια που μιλάμε για νέο βιλαέτι και νεοραγιάδες, αλήθεια, ποιος είχε τη φαεινή ιδέα η Ελλάδα να υποστηρίξει την υποψηφιότητα του σκληρού εθνικιστή, τουρκοφασίστα Φεριντούν Σινιρλίογλου, του φανατικού υποστηρικτή του τουρκολυβικού μνημονίου, της «Γαλάζιας Πατρίδας» και της ολοκληρωτικής κατοχής της Κύπρου, για τη θέση του γενικού γραμματέα του ΟΑΣΕ;
Εμείς απλώς να υπενθυμίσουμε ότι στην αποστολή του ΟΑΣΕ περιλαμβάνονται «ζητήματα οικοδόμησης εμπιστοσύνης, πρόληψης συγκρούσεων, διαχείρισης κρίσεων, ελέγχου των εξοπλισμών, καταπολέμησης της τρομοκρατίας, της εγκληματικότητας και της εμπορίας ανθρώπων, κυβερνοασφάλειας, ζητήματα προστασίας περιβάλλοντος, κλιματικής κρίσης, καταπολέμησης οργανωμένης εγκληματικότητας, διαφθοράς και ξεπλύματος χρήματος, η προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων, η ελευθερία των ΜΜΕ, η παρατήρηση εκλογικών αναμετρήσεων, η καταπολέμηση των διακρίσεων και η προώθηση του κράτους δικαίου και της ανεκτικότητας.
Η Τουρκία είναι η πρωταθλήτρια στις παραβιάσεις των περισσοτέρων τομέων που αφορούν την ίδια την ύπαρξη του ΟΑΣΕ. Είναι δυνατόν να παραδίδουμε εμείς, οι Ελληνες, τη διοίκηση του οργανισμού αυτού στον συγκεκριμένο διπλωμάτη της συγκεκριμένης χώρας; Δηλαδή, βάζουμε τον… λύκο να φυλάει τα πρόβατα.
Είναι δυνατόν η Ελλάδα να «ξεπλένει» την Τουρκία; Είναι δυνατόν οι υπεύθυνοι αυτής της απόφασης να παραμένουν στις θέσεις τους;
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν τα αφορά αυτό το εθνικών, αλλά και διεθνών διαστάσεων σκάνδαλο του υπουργείου Εξωτερικών και της κυβέρνησης;
