Είναι μεγάλος γκαντέμης ο Λευτέρης. Υπό… φυσιολογικές συνθήκες τούτη την ώρα θα απολάμβανε τα μπάνια του στην Κρήτη δίχως κανένα άγχος. Και θα περίμενε την ώρα της επιστροφής στο κυβερνητικό σχήμα. Αλλωστε ο Κυριάκος τον είχε τραβήξει για λίγο στον πάγκο να τον… ξεκουράσει. Εναν παιχταρά σαν τον Λευτέρη δεν μπορείς να τον κρατάς πολλή ώρα εκτός αγώνα. Πέντε ολόκληρα χρόνια ο πρωθυπουργός τον είχε «κάδρο» στην κυβέρνηση. Οι ανασχηματισμοί ήταν για τον Λευτέρη… χαλάρωση για κοκτέιλ! Ούτε που τον άγγιζαν.
Τέσσερα χρόνια στο υφυπουργείο Αθλητισμού δεν άφησε όρθια ούτε… μπασκέτα ούτε δοκάρι. Τέσσερα χρόνια φορούσε μπατονέτες στα αυτιά για να μην ακούει το κράξιμο, δεν παρέκκλινε ποτέ από τη… γνωστή ατζέντα του, ήταν ο πιο συνεπής «υπάλληλος»! Και μετά έναν χρόνο στο υπουργείο Ανάπτυξης βίωσαν και οι αγρότες τα… καλά του!
«Ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» φώναζε με την παροιμιώδη αλαζονεία του ο Λευτέρης. Αυτός, ντε, από την παρέα των… αναντικατάστατων. Ο άνθρωπος που είχε στηρίγματα παντού, εκείνος στον οποίο πόνταρες ότι πιο εύκολα ο Μητσοτάκης θα αλλάξει τον εαυτό του παρά τον Αυγενάκη!
Ηταν όμως άτυχος ο Λευτέρης. Ατυχος επί… τρία. Αλλωστε μόνο με τέτοια «γκαντεμιά» χτυπιέται η παντοκρατορία.
1. Οι ευρωεκλογές μοιάζει σαν να έγιναν για του λόγου του. Σαν να τον «σημάδεψε» η μοίρα, ένα πράμα. Ο Μητσοτάκης είδε το 41% της απόλυτης αλαζονείας να γίνεται 28% της φάπας. Το κεφάλι κουδούνισε. Κάτι έπρεπε να αλλάξει, να δείξει προς τα έξω, να ντύσει αλλιώς τον Μανωλιό. Και συνέβη το… απρόσμενο: Εφαγε τον Αυγενάκη από την κυβέρνηση. «Θαύμα» αναφώνησαν οι απανταχού πιστοί. «Ρε, ξέρετε ποιος είμαι εγώ;» τους είπε κλείνοντας το μάτι ο Λευτέρης. Και περίμενε σαν τον καλό ποδοσφαιριστή να τον (ξανα)φωνάξει ο κόουτς να μπει αλλαγή. Είχε… ασυλία στον πάγκο ο Λευτέρης.
2. Κι όμως. Η κακιά μοίρα δεν είχε πει την τελευταία λέξη της. Είχε την ατυχία ο εξαίρετος αυτός πολιτικός άντρας να πέσει πάνω σε… κάμερες! Τίποτα δεν θα είχε συμβεί, εάν εκείνη την κρίσιμη ώρα που χαστούκισε και εξύβρισε τον εργαζόμενο στο αεροδρόμιο οι κάμερες ήταν κλειστές ή δεν λειτουργούσαν. Αν είχαν τα χάλια του ΟΑΚΑ επί Αυγενάκη, ένα πράμα. Ουδείς στη χώρα θα είχε μάθει τι συνέβη. Ούτε από τους αστυνομικούς που δεν μπουζούριασαν αμέσως τον «ξέρεις ποιος είμαι εγώ» ούτε από το θύμα το οποίο φοβόταν κι έκανε μήνυση μόνο όταν η υπόθεση έγινε πλέον γνωστή στο πανελλήνιο. Δεν θα είχε ούτε ο σύλλογος εργαζομένων του αεροδρομίου το κατάλληλο υλικό για να «σκίσει» τον Αυγενάκη. Ατυχος είναι ο Λευτέρης, μεγάλη… γκαντεμόφατσα.
3. Κι όμως. Η κορυφαία γκίνια του είναι το γεγονός ότι… αργούν οι επόμενες εκλογές. Δείτε για παράδειγμα τι συνέβη με τον «υπουργό των Τεμπών». Εκείνον που έναν μήνα πριν από το ΕΓΚΛΗΜΑ κουνούσε το δάχτυλο στη Βουλή των Ελλήνων και φώναζε «Ντροπή σας να αμφισβητείτε την ασφάλεια των τρένων». Αυτόν που… βούρκωσε και παραιτήθηκε για λόγους «πολιτικής ευθιξίας όταν χάθηκαν οι 57 αθώες ψυχές». Τον ίδιο που λίγους μήνες μετά, με τις ευλογίες του Μητσοτάκη, έθεσε ξανά υποψηφιότητα και οι πολίτες των Σερρών τον επανεξέλεξαν βουλευτή για το… σπουδαίο έργο του! Είναι πολύ άτυχος ο Λευτέρης. Τώρα κοντά δεν έχει εκλογές για να γυρίσει κι αυτός «δόξα και τιμή». Πρέπει να περιμένει στην εξέδρα. Μη φοβάται όμως. Ο Μητσοτάκης «ξέρει ποιος είναι αυτός». Και ποιοι είναι οι… συν αυτώ. Οπότε κάποια στιγμή θα του κάνει σήμα «ντύσου, μπαίνεις».
Οι «Αυγενάκηδες» αυτού του τόπου, όπως και οι «Καραμανλήδες», δεν χάνονται. Είναι, δυστυχώς, πάντα εδώ, για να μας θυμίζουν τα χάλια αυτής της πατρίδας που είναι αιχμάλωτη των «ξέρεις ποιος είμαι εγώ»…
