Ισχυρός ο πρωθυπουργός, αλλά ανίσχυρη η χώρα;

Πάρα πολλοί έχουν την απορία: Πώς είναι δυνατόν να είναι η Ελλάδα ισχυρή στα διεθνή κέντρα, να είναι ο ηγέτης της υποψήφιος για κορυφαίο ευρωπαϊκό αξίωμα σε περίπτωση που συμβεί πολιτικό ατύχημα στην ψηφοφορία της Πέμπτης στην πρόεδρο της Κομισιόν, να είναι πόλος έλξης για διάσημους πολιτικούς και άλλους κάθε καλοκαίρι, να έχει ισχύ και ακτινοβολία στην Δύση και την ίδια ώρα να μην είναι σεβαστή τους γείτονές της και να τρώει τη μία διπλωματική σφαλιάρα πίσω από την άλλη; Βγάζει νόημα αυτό;

Οταν βλέπεις τον Σκοπιανό πρωθυπουργό να πηγαίνει στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στην Αμερική και, πριν μπει στην αίθουσα να παρακολουθήσει τις εργασίες της, να τολμά να παραβιάζει τη Συμφωνία των Πρεσπών την οποία έχει υπογράψει μαζί σου και να αυτοπροσδιορίζεται ως «Μακεδόνας», δεν βγάζει νόημα. Οταν βλέπεις τον Αλβανό πρωθυπουργό να καθαιρεί εκλεγμένο δήμαρχο από τη Βόρειο Ηπειρο και να λανσάρει αλυτρωτικές θεωρίες για τους Τσάμηδες μέσα σε ελληνικό έδαφος, αυτό δεν βγάζει νόημα.

Οταν συναντάσαι με τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν, του θέτεις το κυπριακό πρόβλημα και μια μέρα μετά εκείνος στέλνει τον υπουργό Μεταφορών του στα Κατεχόμενα για να διακηρύξει ότι η Αμμόχωστος θα γίνει «διεθνής λιμένας» και θα αναπτύξει σχέσεις με άλλα λιμάνια πόλεων γνωστού δικτύου που έχουν άριστη σχέση με την Αγκυρα, αυτό δεν βγάζει νόημα πάλι. Πώς είναι δυνατόν η ισχύς να πηγαίνει παρέα με την αδυναμία;

Κι όμως! Υπάρχει απάντηση που τα εξηγεί όλα. Εάν αναλύσουμε με ψυχραιμία και με πληρότητα την εξωτερική πολιτική που ασκεί εδώ και μερικά χρόνια ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, θα διαπιστώσουμε ότι αυτή είναι μία πολιτική που εξασφαλίζει άριστα προσωπικά ανταλλάγματα για τον εαυτό του, αλλά σχεδόν μηδενικά εθνικά ανταλλάγματα για τη χώρα. Ο κύριος πρωθυπουργός, πιστός στο προσωπικό του πλάνο που έχει χαράξει από την πρώτη στιγμή της θητείας του, έχει προβεί μέχρι στιγμής στις εξής άριστες ενέργειες για τους συμμάχους που υπό προϋποθέσεις μπορούν να κάνουν αποδοτική την επένδυσή του σε αυτούς και να κερδίσει την επίζηλο θέση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Πρώτον, έχει ικανοποιήσει πλήρως τους Αμερικανούς, αποστέλλοντας μαζικά οπλισμό στην Ουκρανία, γεγονός που έχει αποδυναμώσει, όπως ομολόγησε ο ίδιος στις Ηνωμένες Πολιτείες, την αμυντική ικανότητα της χώρας (Μετάφραση: «ρισκάρω για σας», δεν το είπε τυχαία!), αλλά ταυτόχρονα έχει οδηγήσει και σε μερική αποστρατιωτικοποίηση των νησιών. Η συνεισφορά της Ελλάδας προς την Ουκρανία με βάση το τελευταίο σχέδιο του ΝΑΤΟ θα είναι για την προσεχή πενταετία σχεδόν 2 δισεκατομμύρια ευρώ! Τα οποία, βεβαίως, αφαιρούνται από κονδύλια που προορίζονταν για κοινωνική πολιτική στην Ελλάδα. Ακόμα και στο επικοινωνιακό κομμάτι τα έχει πάει άριστα. Επισκέφτηκε τον Ζελένσκι στην Οδησσό την πιο δύσκολη στιγμή.

Δεύτερον, με τις αγορές του σε εξοπλισμούς, όπως αεροπλάνα F-16, F-35, Ραφάλ, φρεγάτες Μπελαρά, φρεγάτες μεταχειρισμένες από το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό, τανκ, πυραύλους Σπάικ, έχει ικανοποιήσει πλήρως τους Αμερικανούς, τους Γάλλους, τους Γερμανούς, τους Ισραηλινούς και ολίγον τους Αγγλους. Σχεδόν όλους. Προς επίρρωση θα δει τον τελικό του Euro στο Βερολίνο με τον καγκελάριο Σολτς σήμερα, ενώ σχεδιάζει και ταξίδι στο Παρίσι για να παρακολουθήσει την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων μαζί με τον πρόεδρο Μακρόν, με τον οποίο τον συνδέουν πάρα πολλά, παρά τις κατά καιρούς διακυμάνσεις στις σχέσεις τους.

Τρίτον, με την πρόταση που λανσάρει μαζί με τον πρωθυπουργό της Πολωνίας για την ευρωπαϊκή αμυντική θόλο στις βαλτικές χώρες στην ουσία υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας αλλά και άλλων βιομηχανιών, οι οποίες έχουν μόνο να κερδίσουν από την προώθηση αυτού του project. Δημιουργώντας πρόσθετη ικανοποίηση στους συμμάχους για την αποτελεσματικότητά του.

Τέταρτον, αποπλήρωσε σε χρόνο ρεκόρ πρόωρα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για χρέη που είχε απέναντί του η Ελληνική Δημοκρατία από την περίοδο των Μνημονίων, με φαινομενικό στόχο την ελάφρυνση του χρέους, αλλά βαθύτερο στόχο την ικανοποίηση των Γερμανών και άλλων πιστωτών μας.

Πέμπτον, με την πολιτική που ακολούθησε στην υπόθεση των εμβολίων συνέβαλε καθοριστικά μαζί με την πρόεδρο της Κομισιόν στην αγορά εκατομμυρίων δόσεων από όλες τις χώρες της Ευρώπης και βεβαίως στην ιλιγγιώδη αύξηση των κερδών πολυεθνικών εταιριών, μεταξύ των οποίων και η αμερικανική Pfizer.

Εκτον, με την εφεκτική πολιτική του τόσο στο Σκοπιανό όσο και στο Σλβανικό, που στην ουσία ποτέ δεν σήκωσε τους τόνους, στην πραγματικότητα διευκόλυνε τη βελτίωση των γερμανοαλβανικών και των γερμανοσκοπιανών σχέσεων. Και βεβαίως δεν προκάλεσε πρόβλημα στις αμερικανοσκοπιανές σχέσεις, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη λειτουργία των εκεί βάσεων των Ηνωμένων Πολιτειών.

Εβδομoν, με την υπογραφή διακήρυξης ειρήνης και φιλίας με την Τουρκία λειτούργησαν ο ο ίδιος και η χώρα ως γέφυρα για τη μερική εξομάλυνση των σχέσεων της Τουρκίας με τη Δύση και τη μερική αποστασιοποίησή της από τη Ρωσία, γεγονός που σφόδρα είχε ανησυχήσει την Αμερική μέσα στον πόλεμο. Παρέλκει, τέλος, να πούμε οτιδήποτε για την αξιοποίηση των αμερικανικών βάσεων στον πόλεμο και ιδιαίτερα της Αλεξανδρουπόλεως, απ’ όπου απογειώνονταν drones που χτυπούσαν ρωσικούς στόχους! Παρέλκει επίσης να υπενθυμίσουμε ότι με τη νομοθέτηση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών στην ορθόδοξη χώρα υλοποίησε τη δικαιωματική ατζέντα του Αμερικανού υπουργού εξωτερικών Αντονι Μπλίνκεν.

Πρόκειται λοιπόν για μία σπουδαία στρατηγική. Πληρώνεις εξοπλισμούς, εξοφλείς προώρως χρέος, στέλνεις όπλα από το υστέρημά σου, σπρώχνεις εμβόλια, κάνεις προξενιό του γείτονα με τη Δύση. Ποιος κερδίζει όμως απ’ όλα αυτό; Μόνο εσύ. Πολύ δευτερευόντως η χώρα. Αλλά εξωτερική πολιτική δεν κάνουμε για να έχουμε και να απολαμβάνουμε προσωπικά ανταλλάγματα μόνο. Εξωτερική πολιτική κάνουμε για να εξασφαλίζουμε εθνικά ανταλλάγματα. Σε όλα τα ανοικτά μέτωπα που μας ενδιαφέρουν.

Εβλεπα προχθές στην τηλεόραση τον Αμερικανό πρεσβευτή στην Ελλάδα να λέει ότι η Αμερική απηύθυνε… με σεβασμό… ισχυρή σύσταση… στους φίλους στα Σκόπια για να πάψουν να παραβιάζουν τη συμφωνία και να μη χρησιμοποιούν το όνομα Μακεδονία. Σύσταση! Οπως το ακούτε! Τους πληρώνεις έναν σκασμό λεφτά σε εξοπλισμούς για να κάνουν συστάσεις όταν θίγεται το εθνικό σου συμφέρον!

Είναι αυτό εθνικό αντάλλαγμα ανάλογο της ακτινοβολίας και της επιρροής που φέρεται ότι έχει αποκτήσει ο Ελληνας πρωθυπουργός στα διεθνή κέντρα την τελευταία πενταετία; Δεν θα επεκταθώ περισσότερο. Μια παλαιά αλεπού της ελληνικής διπλωματίας συνηθίζει να λέει πως «όταν κάθεσαι στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης, πρώτα διαπραγματεύεσαι για τη χώρα σου, μετά για την παράταξή σου και, αν υπάρχει περιθώριο, διαπραγματεύεσαι για τον εαυτό σου». Πότε το ανάποδο, όμως. Εύχομαι στον κύριο πρωθυπουργό για το καλό της Ελλάδας να κερδίσει ευρωπαϊκό αξίωμα το οποίο είναι ο μύχιος πόθος του, αλλά να χρησιμοποιήσει αυτό το ευρωπαϊκό αξίωμα όχι μόνο για τον εαυτό του, όχι μόνο για μία ιστορική ομιλία στο Κογκρέσο, αλλά και για την εξασφάλιση ανταλλαγμάτων που θα κατοχυρώσουν την εθνική ασφάλεια στην πατρίδα μας. Τότε θα έχει τον απόλυτο σεβασμό μου.