Ποιος επωφελείται από το έγκλημα;

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά το τελευταίο διάστημα καταγράφεται πανδημία από απόπειρες δολοφονίας. Στις 15 Μαΐου προσπάθησαν να εκτελέσουν τον Ρόμπερ Φίκο, πρωθυπουργό της Σλοβακίας. Δράστης, ο ποιητής Γιούραϊ Τσίντουλα, 71 ετών, που κατηγορήθηκε για τρομοκρατική επίθεση και προφυλακίστηκε.

Στις 13 Ιουλίου συνέβη ένα σοβαρό περιστατικό ασφαλείας στη Γερμανία. Η αυτοκινητοπομπή του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Ορμπαν εμβολίστηκε από διερχόμενο όχημα που χτύπησε τη μοτοσικλέτα της συνοδείας του, με συνέπεια να σκοτωθεί ένας αστυνομικός, ενώ ακόμη ένας τραυματίστηκε σοβαρά. Δύο εκδοχές υπάρχουν γι’ αυτό το περίεργο συμβάν: Οι Ρώσοι το χαρακτήρισαν «κλασική απόπειρα δολοφονίας» με στόχο την εξάλειψη του Ορμπαν. Η δεύτερη πως ήταν ένα απλό τροχαίο, που για τις Αρχές της Ρωσίας θεωρείται «ένα βολικό σενάριο».

Την Κυριακή, σαν από θαύμα, σώθηκε ο Ντόναλντ Τραμπ από τα πυρά 20χρονου ελεύθερου σκοπευτή. Ο ένοπλος ενήργησε την ώρα που οι πανίσχυρες μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ ισχυρίζονται πως δεν είδαν τίποτα, ενώ ο δολοφόνος ήταν σε απόσταση αναπνοής από τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο κι ενώ είχαν προειδοποιηθεί αξιωματικοί ασφαλείας, σύμφωνα με τα λεγόμενα μαρτύρων στα ΜΜΕ. Τελικά σκότωσαν τον σκοπευτή μόλις 6 δευτερόλεπτα μετά την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας! Τυχαίο; Δεν νομίζω! Κι ο λόγος; Προφανώς επειδή «οι νεκροί δεν μιλάνε», όπως πολύ σωστά ψιθυρίζεται, αλλά κανείς δεν τολμά να το πει φωναχτά.

Ο Ντόναλντ Τραμπ και οι άλλοι δύο ηγέτες, που αδιαμφισβήτητα ανήκουν στον χώρο της άκρας Δεξιάς, έχουν ένα κοινό σημείο, το οποίο είναι σημαντικό. Εχουν διαχωρίσει τις θέσεις τους από έναν αιμοσταγή και διαστροφικό ψευτοπροοδευτισμό που στο πέρασμά του ισοπεδώνει τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των κοινωνιών, τις αξίες τους και εγκαθιστά τον μονοπρόσωπο ιμπεριαλισμό ενός πανίσχυρου συστήματος, του λεγόμενου και «βαθέως κράτους», που επιδιώκει τη φτώχεια, την εξαθλίωση των πολλών, τη διαρκή διχόνοια με την τυπική κατάργηση των συνόρων, το ανακάτεμα, την αλλοίωση έως διαγραφή από τον χάρτη των πολιτισμών και της ταυτότητάς τους.

Επίσης Τραμπ, Ορμπαν και Φίκο είναι υπέρ της αναζήτησης της ειρήνης με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, εν αντιθέσει με τον κανιβαλισμό του βαθέως κράτους που, ως φαίνεται από την αντίδρασή του, αρχίζει να χάνει τη ψυχραιμία του. Το μαρτυρούν άλλωστε ορισμένες από τις μαριονέτες του, όπως είναι τα ΜΜΕ παγκοσμίως, που από την πρώτη στιγμή άρχισαν να λένε πως οι πυροβολισμοί ήταν… πασχαλινές τράκες και πως ο Τραμπ σκηνοθέτησε τη δολοφονία του! Γελοιότητες παγκόσμιου βεληνεκούς, σε μια εποχή που με κάθε μέσο και κυρίως με αιματοχυσίες λαών και ηγετών με τους οποίους το διαπλεκόμενο, μειονοτικό και πανίσχυρο σύστημα διαφωνεί, επιδιώκει να περάσει απεγνωσμένα στην επόμενη διάσταση.

Και κάτι τελευταίο: Είναι γεγονός πως από την είσοδό του στον Λευκό Οίκο, το 2016, ο Ντόναλντ Τραμπ φουντώνει τις πολιτικές έριδες, σε μια Αμερική που έχει χάσει τον βηματισμό της και έχει οχυρωθεί σε δύο ασυμβίβαστα στρατόπεδα. Ωστόσο, ο Τζο Μπάιντεν, που είχε υποσχεθεί πως «θα αποκαταστήσει τη χώρα», τα έκανε χειρότερα και όχι μόνο. Πνευματικά και σωματικά, αποδεδειγμένα πια, υστερεί από τον Ντόναλντ Τραμπ, παρόλο που ο τελευταίος έχει κατηγορηθεί για κάθε είδους καταχρήσεις αλλά και για επικίνδυνες υπερβολές. Ομως μετά το σοκ του Σαββατοκύριακου, η αντίθεση Μπάιντεν – Τραμπ θα είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή. Ο ένας φθίνει, ενώ ο άλλος απογειώνεται ξανά.