Η Ιστορία χαρακτηρίζει τους ηγέτες με μία ή δύο λέξεις, επί τη βάσει των σημαντικότερων επιτευγμάτων τους. Ελάχιστοι σήμερα γνωρίζουν ότι στους Βαλκανικούς Πολέμους ο Ιωάννης Μεταξάς ήταν μέλος του επιτελείου του βασιλέως Κωνσταντίνου ή ότι στην Κατοχή ο Καραμανλής έζησε έναν παθιασμένο έρωτα στην οδό Νεοφύτου Βάμβα 10, στο Κολωνάκι, με την πανέμορφη κατάσκοπο των Γερμανών Λίλη Μαχ. Ο πρώτος δεν έχει εμπεδωθεί στη συλλογική μνήμη ως ο συντελεστής της βαλκανικής νίκης, αλλά αντιθέτως ως ο πατέρας του «ΟΧΙ», ενώ ο δεύτερος δεν είναι γνωστός με την ιδιότητα του εραστή εντυπωσιακών κυριών, αλλά με αυτή του «Εθνάρχη». Ομοίως, η πρωθύστερη συλλογική μνήμη των πολιτικών των Μνημονίων εξαφανίστηκε, αποκτώντες την υστεροφημία των υπευθύνων της οικονομικής καταστροφής.
Ο Παπανδρέου έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα. Οι Σαμαράς και Βενιζέλος τα Μνημόνια που έσωσαν τις γαλλογερμανικές τράπεζες. Κυρίως όμως οι πολιτικές πράξεις τους τούς κατέταξαν στους υπευθύνους της μετατροπής των Ελλήνων σε ενοικιαστές των σπιτιών τους. Ο Τσίπρας έχει πλείστα πολιτικά αμαρτήματα. Παρέδωσε μέρος της ελληνικής Ιστορίας στους Σλάβους, επέβαλε νέο Μνημόνιο, ακύρωσε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, άρχισε τις αποκρατικοποιήσεις, υποθήκευσε την Ελλάδα στα κοράκια για 100 χρόνια και επέβαλε τα funds και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Η πολιτική ταυτοποίηση και περιγραφή του Μητσοτάκη είναι πολυπλοκότερη των υπολοίπων. Καταρχάς η πολιτική του αντίληψη τον καθιστά πολιτικό άνευ αντιπάλου, επειδή άπτεται της κατανόησης ότι ο ελληνικός λαός είναι ουσιαστικά αμόρφωτος (τα πτυχία δεν συνιστούν μόρφωση) και, το σημαντικότερο, ότι χαρακτηρίζεται από μειωμένη οξυδέρκεια, επειδή ο εθνικός δείκτης ευφυΐας είναι μόνο 90, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι 99-100. Ο εθνικός δείκτης ευφυΐας είναι συνάρτηση του βαθμού αντίληψης των κοινωνικών, πολιτικών και εξωγενών καταστάσεων, και επίσης της ικανότητας των πολιτών να κατανοούν κείμενα και να εκτελούν απλές αριθμητικές πράξεις.
Ο μειωμένος δείκτης ευφυΐας ωθεί τους πολίτες να επιλέγουν τους «αναγνωρίσιμους» των ΜΜΕ ως κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους τους, με αποτέλεσμα μέρος της εκλογικής επιτυχίας του Μητσοτάκη να βασίζεται σε αυτούς, παρότι συνήθως το πολιτικό τους έργο είναι μηδενικό. Ο Μητσοτάκης κατανόησε την αδυναμία επεξεργασίας της πληροφορίας από τη μάζα, με κατάληξη να τη φυλακίσει για μεγάλο χρονικό διάστημα την περίοδο της πανδημίας, κατορθώνοντας να αξιολογήσει το μέγεθος των κοινωνικών αντιδράσεων στην κατάργηση της ελευθερίας. Το αποτέλεσμα ήταν να επικρατήσει των εκλογικών αναμετρήσεων, παρά την οικονομική, τη βιολογική και την ψυχολογική δυστοπία που επέβαλε, εκπλησσόμενος από την ευκολία με την οποία πείθεται και χειραγωγείται η μάζα. Συνεπώς ο Μητσοτάκης μπορεί να χαρακτηριστεί, αν όχι ο μοναδικός, τουλάχιστον ο σημαντικότερος πρωθυπουργός που κατανόησε και χειρίστηκε την ψυχολογία της μάζας. Πλην των τραπεζών, της ΔΕΗ, του ΔΕΔΔΗΕ και της Εθνικής Ασφαλιστικής, πρόσφατα η κυβέρνηση ανακοίνωσε την ιδιωτικοποίηση και άλλων ΔΕΚΟ, άνευ αντιδράσεων.
Συνεπώς ο Μητσοτάκης εκουσίως ακυρώνει τη λειτουργία του ελληνικού κράτους, παραδίδοντας τις δομές και τα περιουσιακά του στοιχεία στους ολιγάρχες έναντι ελαχίστου τιμήματος. Το αναμενόμενο αποτέλεσμα διδάσκει η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Παρά την «αναδάσωση» με ανεμογεννήτριες μετά τις πυρκαγιές, η Ελλάδα έχει την υψηλότερη τιμή μεγαβατώρας στην Ευρώπη. Στις 15/06/2024 η τιμή spot του ηλεκτρικού ρεύματος ήταν 102 €/MWh, έναντι 7,64 €/MWh της Γερμανίας, ενώ η αύξηση σε ένα έτος είναι 25% όταν σε όλη την Ευρώπη η τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος μειώνεται (Γερμανία, 90%).
Ομοίως, η παράδοση των αυτοκινητοδρόμων στους ολιγάρχες είχε ως αποτέλεσμα οι Ελληνες να πληρώνουν τον χρόνο 134 ευρώ διόδια, ενώ οι Ελβετοί, οι Τσέχοι και οι Αυστριακοί 31 ευρώ, 47 ευρώ και 76 ευρώ. Τα παραδείγματα ακύρωσης των κρατικών λειτουργιών οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Μητσοτάκης θα παραμείνει γνωστός στην Ιστορία ως ο πρωθυπουργός που μετέτρεψε μια ευτυχισμένη χώρα σε έναν δυστοπικό χώρο.
