Είναι απίθανο πώς η αριστερά μπορεί να ψεύδεται χωρίς να παίξει βλέφαρο και να δημιουργεί προπαγανδιστικό ζήτημα εκ του μηδενός, ποντάροντας στη βλακεία και επιπολαιότητα πολλών πολιτών που διαβάζουν μόνο επικεφαλίδες. Τελευταίος δύσοσμος «άθλος» ψευδολογίας τα περί δήθεν τροπολογίας του Υπουργείου Δικαιοσύνης δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ στις 5 Ιουλίου, που μετατρέπει την απονομή Δικαιοσύνης σε διαδικασία κεκλεισμένων των θυρών, φιμώνει τον Τύπο, διότι εμποδίζει τους δημοσιογράφους να μεταδίδουν τα τεκταινόμενα στις δικαστικές αίθουσες και περίπου γινόμαστε Χιλή του Πινοσέτ κ.λπ.
Συγκεκριμένα, η τροπολογία αναφέρει: «απαγορεύεται η ολική ή μερική μετάδοση με οποιονδήποτε τρόπο, ιδίως μέσω της τηλεόρασης, ραδιοφώνου, διαδικτύου και γενικά οποιουδήποτε τεχνολογικού μέσου, καθώς και η κινηματογράφηση, μαγνητοσκόπηση, ηχογράφηση και αποτύπωση της δίκης σε γραπτό κείμενο μέσω ειδικού λογισμικού που μετατρέπει τον προφορικό λόγο σε γραπτό, ενώπιον ποινικού, αστικού ή διοικητικού δικαστηρίου». Παρακάτω δε το σχετικό άρθρο αναφέρει πως «κατ’ εξαίρεση, το δικαστήριο μπορεί να επιτρέψει» τη μετάδοση, «εφόσον συναινούν ο εισαγγελέας και οι διάδικοι και συντρέχει ουσιώδες δημόσιο συμφέρον». Σεντόνια και ιερεμιάδες για «μαύρο καθεστώς», «φίμωση», τα οποία πιάνουν σε όσους έχουν αβυσσαλέα άγνοια των κανόνων απονομής Δικαιοσύνης. Το άρθρο 93 του Συντάγματος αναφέρει ότι οι συνεδριάσεις κάθε δικαστηρίου είναι δημόσιες. Αυτό δεν σημαίνει πως είναι τσίρκο δημόσιας κατακρεούργησης προσωπικών δεδομένων, ερεθισμού των χαμηλών ενστικτωδώς της μάζας.
Σημαίνει πως οι πόρτες των δικαστικών αιθουσών παραμένουν ανοικτές, αλλιώς είναι άκυρη η διαδικασία και αναιρείται όποια απόφαση εκδοθεί. Μπαίνει ελεύθερα όποιος θέλει, τηρώντας φυσικά τους αυτονόητους κανόνες ησυχίας και ευπρέπεια. Ετσι κάνουν και οι δημοσιογράφοι, που μαζί με το υπόλοιπο κοινό παρακολουθώ ακωλύτως όλη τη διαδικασία και μπορούν να κρατούν σημειώσεις και να δημοσιεύουν μετά σχόλια, άρθρα για όλα όσα συνέβησαν. Μόνο στα Δικαστήρια Ανηλίκων η διαδικασία είναι κεκλεισμένων των θυρών, όπως και σε υποθέσεις βιασμού, ασέλγεια κ.λπ., όταν το ζητά το θύμα ή το αποφασίζει το Δικαστήριο σε περιπτώσεις π.χ. υποθέσεων που θα ακουστούν πληροφορίες που αφορούν την εθνική ασφάλεια και απόρρητα του κράτους, που θα έβλαπταν τα εθνικά συμφέροντα. Ο κανόνας, λοιπόν, είναι ανοιχτές πόρτες, ελεύθερη είσοδος και παρακολούθηση της διαδικασίας, αυτό σημαίνει δημοσιότητα.
Η ραδιοτηλεοπτική μετάδοση πάντα απαγορευόταν, πλην όταν το αποφασίσει κατά τα ως άνω το δικαστήριο, και απλά τώρα προστέθηκε και το διαδίκτυο και το λογισμικό, λόγω της εξέλιξης της τεχνολογίας. Επομένως τα περί φίμωσης και κεκλεισμένων των θυρών είναι κοινά ψεύδη, παραπλανούν το κοινό και διαστρεβλώνουν την αλήθεια. Θα ήταν, δε, τεράστιο λάθος να νομιμοποιηθεί η ρωμαϊκή επικοινωνιακή αρένα που επιθυμούν ορισμένοι επιχειρηματίες και κακοποιητές της ενημέρωσης, μετατρέποντας την απονομή της Δικαιοσύνης σε ραδιοτηλεοπτικό και διαδικτυακό τηλεριάλιτι. Και καλό είναι να κουράζουν λίγο το μυαλό τους και το χέρι τους, με στιλό και χαρτί, μερικοί δημοσιογραφουντες, αποδίδοντας τα γεγονότα με κείμενα που είναι προϊόντα σκέψης και δημιουργικής γραφής και όχι να μετατρέπονται σε παράνομους στενογράφους.
*Δικηγόρος, Πρόεδρος της Νέας Δεξιάς
