Ακούω την ένσταση κάποιων -όσων θέλουν ντε και καλά να σπεκουλάρουν- ότι η Δέσποινα Βανδή έπραξε πολύ άστοχα, αποδεχόμενη και μάλιστα τέτοιες ημέρες να δώσει συναυλία στο Τσεσμέ. Μέγα λάθος. Η μουσική ενώνει, δεν χωρίζει τους λαούς. Και οι καλλιτέχνες αποτελούν διαχρονικά τη γέφυρα ενότητας. Γι’ αυτό ορθά έπραξε η κυρία Βανδή που αποδέχθηκε την πρόσκληση. Πάνω απ’ όλα όμως λειτούργησε ως γνήσια ΕΛΛΗΝΙΔΑ, αρνούμενη να ανέβει στη σκηνή όπου οι Τούρκοι εντελώς προκλητικά είχαν υψώσει αφίσα με το πρόσωπο του Κεμάλ Ατατούρκ.
Η Δέσποινα δικαίως αποθεώθηκε από τη συντριπτική πλειονότητα των συμπατριωτών μας, καθώς αρνήθηκε να συνδέσει το όνομά της με εκείνον που ευθύνεται για τη μεγαλύτερη σφαγή του Ελληνισμού. Και θέλει «άντερα» για να λειτουργήσεις έτσι μέσα στην καρδιά της Τουρκίας.
Αυτό δεν είναι ούτε «πολιτική» ούτε -πολύ περισσότερο- «πολιτική υποτέλειας». Η στάση της είναι ένα μεγάλο «μάθημα» στους κυρίους της Βουλής και σε όλους όσοι έχουν κατά καιρούς την ιστορική ευθύνη υπεράσπισης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδας μας. Αλλο πράγμα είναι η συζήτηση με τον «γείτονα», εντελώς διαφορετικό είναι να σκύβεις το κεφάλι και να ανέχεσαι τις προκλήσεις, ενίοτε και τις προσβολές.
Ο τρόπος με τον οποίο οι Τούρκοι καθυβρίζουν την κυρία Βανδή από την ημέρα του γεγονότος φανερώνει πόσο πολύ «πόνεσε» η στάση της. Συνηθισμένοι στη δική τους «επιθετική πολιτική», κάθε φορά που βλέπουν ελληνική αντίδραση χάνουν την ψυχραιμία τους. Και λειτουργούν ανάλογα.
Αυτές τις μέρες είδαμε και τις δύο όψεις του νομίσματος. Στην ίδια όψη με εκείνη της κυρίας Βανδή στάθηκε ο Νίκος Δένδιας. Ο υπουργός Αμυνας της χώρας μας ακόμα μία φορά έδειξε με τη στάση του ότι ξέρει να υπερασπίζεται τα εθνικά συμφέροντα.
«Λυπούμαστε ειλικρινώς που ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Δένδιας κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Κύπρο παρέλειψε να “ευχαριστήσει” τις τουρκικές δυνάμεις εισβολής και κατοχής για τις “υπηρεσίες” τους στην προάσπιση των Αρχών του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, την εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας, την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη Δημοκρατία».
Σε αυτές τις 53 λέξεις του ελληνικού υπουργείου Αμυνας δεν κρύβεται ειρωνεία, αλλά παρουσιάζεται η ΑΛΗΘΕΙΑ, που είναι καθρέφτης μπροστά στον οποίο πρέπει να ντρέπεται ο πολιτισμένος πλανήτης και να κοκκινίζουν οι Ελληνες πολιτικοί των τελευταίων 50 ετών. Για τον κ. Δένδια εξωτερική πολιτική δεν είναι κάνω τεμενάδες και ψάχνω την κατάλληλη φρασεολογία για να κρατώ μονίμως ευχαριστημένο εκείνον που αιματοκύλισε την πατρίδα μου.
Γι’ αυτό και εξοργίστηκε ο Ερντογάν. Το… καταπληκτικό της υπόθεσης είναι ότι ο «σουλτάνος» ζήτησε από τον Ελληνα πρωθυπουργό να… βάλει στη θέση του τον «προκλητικό» κ. Δένδια. Φοβερό να μιλούν για προκλητικότητα εκείνοι που σε κάθε ευκαιρία δηλώνουν… έτοιμοι να έρθουν ξαφνικά μέσα στη νύχτα και να επιτεθούν στην πατρίδα μας.
Πώς… αντιμετώπισε ο κ. Μητσοτάκης το θράσος Ερντογάν το είδαμε όλοι. Και, δυστυχώς, ακόμη μία φορά δεν αισθανθήκαμε περήφανοι με την επιλογή του. Ο πρωθυπουργός «απουσίαζε» από το «μάθημα» που παρέδωσαν η κυρία Βανδή και ο κ. Δένδιας…
-Η “πατριώτισσα” Βανδή, πήγε κοντά στα 50χρονα της εισβολής για συναυλία στην ΤΟΥΡΚΙΑ και τα χάλασαν στην αφίσα. ΟΚ, μας έκανε εθνικά υπερήφανους, προσοχή μην παραφουσκώσουμε από περηφάνια και τελικά σκάσουμε όπως τα μπαλόνια.
-Ας γίνει και μια συναυλία στη Γάζα της Χαμάς γιατί όχι και στα κατεχόμενα της Κύπρου από την ΤΟΥΡΚΙΑ αφού “η μουσική ενώνει και δεν χωρίζει τους λαούς”.
-Παλαιότερα είχαμε πολιτικούς που διαφωνούσαν με τα μνημόνια αλλά τα ψήφιζαν “με βαριά καρδιά”. Τώρα έχουμε κάτι ανάλογο, τον Δένδια. Σαν να μην είναι μέλος της κυβέρνησης.
-Οχι άλλος εμπαιγμός, μην υποτιμάτε τη νοημοσύνη μας.