Διαβάζω στα ψιλά ψιλά του φύλλου της «Εστίας» της 15ης Ιουλίου 1920, που μας προσφέρει η «ΕτΚ»: «Ημέρα τη ημέρα ανέρχεται η θερμοκρασία, μετά την ελάττωσιν του μελτεμιού. Σήμερον την μεσημβρίαν είχομεν υπό σκιάν 39 βαθμούς».
Αυτό ακριβώς. Μόνο 19 λέξεις. Για ελάτε στο σήμερα;
Τηλεοπτικά πλάνα από οπίσθια γυναικών στις πλαζ. Μπάνια στα σιντριβάνια και καταβρέγματα με λάστιχα ποτίσματος. Βαθυστόχαστες ερωτήσεις από ρεπόρτερ του δρόμου, του στιλ «Ζεσταίνεστε;», με επίσης επιστημονικότατες απαντήσεις: «Ναι»! Πηχυαίοι τίτλοι για την κλιματική αλλαγή και ότι μας περιμένει θάνατος χειρότερος από τους τρεις παίδες εν καμίνω, προστάτες της Πυροσβεστικής – βοήθειά μας. Από κοντά και οι οδηγίες. Μην τρώτε σαν βλάκες, μην πίνετε σαν μουλάρια, μην κάθεστε σαν ηλίθιοι κάτω από τον ήλιο, μην ντύνεστε σαν Εσκιμώοι, ψάξτε να βρείτε αίθουσα που κλιματίζεται και γενικώς ένα σωρό χρήσιμες οδηγίες.
Η απορία μου είναι η εξής: Επί τόσα χρόνια πώς στο διάολο επέζησε αυτός ο πλανήτης χωρίς να έχει αυτούς τους προφέσορες να τον τρομοκρατούν; Θα μου πείτε, ναι, αλλά προλαμβάνουν. Σωστά! Μπορούν, όμως, να προλαμβάνουν και να συμβουλεύουν χωρίς να τρομοκρατούν. Και τότε είχαμε καύσωνες και τότε κάποιες οδηγίες θα δίνονταν. Ή μήπως όχι;
