Ο π. Γεώργιος Αντωνίου, ανήμερα τα Θεοφάνια, έγραψε ένα από τα αληθέστερα και ομορφότερα κείμενα για τα προβλήματα της ιεροσύνης
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
O πατήρ Γεώργιος Αντωνίου, προτού φορέσει το ράσο, ήταν δημοσιογράφος, διευθυντής του πάλαι ποτέ κραταιού ραδιοφώνου του ΑΝΤ1.
Φωτισμένο μυαλό, ευγενής, αβρός, λόγιος, άκακος. Η απόφασή του να γίνει ιερέας δεν ξάφνιασε κανέναν. Όλοι γνώριζαν τη βαθιά σχέση του με τον Χριστό και την Εκκλησία μας.
Ακολουθούν αποσπάσματα από σημαντικό κείμενο που έγραψε για τον ρόλο του κλήρου στην Ελλάδα:
«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ο παπάς. Απλός, καθημερινός, με το ζόρι ήξερε να διαβάζει τα γράμματα της Εκκλησίας. Όργωνε, ψάρευε, πήγαινε στον καφενέ, ήταν πρώτος στο χορό, πρώτος στις χαρές, πρώτος και στις συμφορές των λογικών του προβάτων. […]
Καθόλου τυχαίο που αυτόν τον παπά αποτυπώνει ο ελληνικός κινηματογράφος της δεκαετίας του ’50. Άλλοτε με τον Παντελή Ζερβό κι άλλοτε με τον Λαυρέντη Διανέλλο.
Πάντα ο παπάς πρόσωπο σεβαστό μα συνάμα προσιτό που ενώνει τον ουρανό με τη γη.Και μετά άλλαξε το σενάριο. Ο παπάς έγινε “παπα-Σούζας”, “Άγγιγμα ψυχής” κι άλλα παρόμοια.
Δεν έγινε τυχαία η αλλαγή σεναρίου. Είχε πρώτα αλλάξει ο παπάς που έγινε “πάτερ”, σχεδόν τις περισσότερες φορές άκλιτο, όπως το ταξί και το στυλό. Κάτι σαν ξένη λέξη. Κάτι σαν ξένος μέσα στην ελληνική κοινωνία.
Απομακρύνθηκε ο παπάς κι έγινε απλά “τελετουργός” των θρησκευτικών αναγκών, πολλές φορές ανώνυμα, άνευρα, χωρίς ίχνος πατρότητας. Άλλη μια επαγγελματική σχέση ανάμεσα στις τόσες άλλες.
[…] Κι ο κόσμος, όταν μας βάζει πλέον στον κινηματογράφο ή στην τηλεόραση, είναι για να κάνουμε τον πάντοτε μεθυσμένο παπα-Τριαντάφυλλο στο “Καφέ της Χαράς” ή για να τραγουδάμε σε σκυλάδικο το “Δεν σου κάνω τον άγιο”.
Ο χρόνος για την Εκκλησία έχει αρχίσει εδώ και καιρό να μετράει αντίστροφα. Όσο μένουμε ατσαλάκωτοι μέσα στα γραφεία και τους ναούς μας τόσο περισσότερο θα είμαστε η κακή είδηση της ημέρας, άλλοτε ως βιαστές κι άλλοτε ως αυτοί που χτυπάμε κόσμο για ένα δεύτερο κομμάτι αντίδωρο. Ακόμη κι αν η είδηση είναι φτιαχτή, ψεύτικη, περισσότεροι θα την αναπαράξουν. Γιατί έτσι γίνεται όταν είσαι ο αόρατος μέσα στο γίγνεσθαι της κοινωνίας…»
