Η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη απορίες και ερωτήματα. Προσωπικώς, δύο είναι αυτά που με βασανίζουν τις μέρες αυτές:
Ο Τσίπρας δεν υπήρξε δα και κανένας πολιτικός μεγέθους Τσάμπιονς Λινγκ. Ούτε έφτιαξε έναν νόμο με ένα άρθρο να καταργηθούν τα Μνημόνια ούτε έπαιξε νταούλια να χορεύουν οι Ευρωπαίοι, ούτε καν ένα δημοψήφισμα της προκοπής μπόρεσε να κάνει. Στις εκλογές του 2023 τρώει μια φάπα ο ΣΥΡΙΖΑ και από το 31,53%, που είχε λάβει το 2019, κατρακύλησε στο 17,83%. Τότε ο Τσίπρας, ορθώς, δόξη και τιμή, απεχώρησε από την ηγεσία του κόμματος.
Ε, τώρα τι θέλει και ανακατεύεσαι; Ρε φίλε, μόνος σου δεν αποστρατεύτηκες; Τώρα τι θες; Να ανακληθείς από την εφεδρεία; Μάλλον δεν τα ζύγισες καλά. Αραξε στις όποιες δάφνες σου και κάνε στην πάντα.
Το άλλο ερώτημα αφορά την Ανεξάρτητη Αρχή Ιατρικώς Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής. Πέραν του προφανούς σκοπού, δηλαδή της τακτοποιήσεως αρκετών «δικών μας παιδιών», ποια ακριβώς θα είναι η αποστολή της;
Και αφού, όπως τουλάχιστον μαρτυρά ο βαρύγδουπος τίτλος της, μάλλον αφορά ιατρικά θέματα, τότε πώς επελέγη (και τάχιστα… ξεεπελέγη) μία καθηγήτρια του Αστικού Δικαίου; Τόσο καλή πια και στα ιατρικά ήταν;
Κάθε εξήγηση δεκτή.
