Θα ζούσαμε σε χώρα παράδεισο, αν τα πραγματικά της προβλήματα ήταν ο ιδιωτικός τσακωμός-ύβρεις του ευρωβουλευτή Νίκου Παππά με έναν αστυνομικό και η… λίστα γάμου των Στέφανου Κασσελάκη – Τάιλερ Μακμπέθ. Θα γυρνούσαμε αρκετά χρόνια πριν, στην επίπλαστη ευημερία της σημιτοπαρέας, όταν η μοναδική «ανησυχία» ήταν αν η τράπεζα θα ενέκρινε το πέμπτο διακοποδάνειο… εκατομμυρίων «ανέμελων» πολιτών!
Ομως έχουν περάσει οι δεκαετίες -μοιάζουν με αιώνες-, η Ελλάδα προσγειώθηκε με το κεφάλι και ακόμα συνεχίζει να επουλώνει πληγές. Λάθος: Εκεί που προσπαθεί να επουλώσει κάποιες, ανοίγουν διαρκώς καινούργιες. Σαν μια μόνιμη Λερναία Υδρα καταστροφών.
Σήμερα υποτίθεται ότι στην Πεντέλη ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ανακοινώσει «μέτρα στήριξης» της κυβέρνησης στους πληγέντες από την καταστροφική πυρκαγιά που ξεκίνησε από τον Βαρνάβα και λίγο έλειψε να σβήσει στην Ομόνοια. Την πυρκαγιά που ολοκλήρωσε τον εφιάλτη των τριών τελευταίων καλοκαιριών, καθώς έχει καεί συνολικά το 30% του δασικού πνεύμονα της Αττικής.
Ο,τι κι αν ανακοινώσει ο κ. Μητσοτάκης, όσες πομπώδεις «προσφορές» κι αν δώσει, η ουσία δεν θα αλλάξει. Επί διακυβέρνησής του η χώρα έχει παραδοθεί στην πύρινη λαίλαπα. Περιουσίες καταστρέφονται, κόποι ετών γίνονται στάχτη, άνθρωποι βρίσκονται στον δρόμο, ζωές τινάζονται στον αέρα.
Κι όσο για τη φύση; Μια βόλτα να κάνει κάποιος στη βόρεια Εύβοια θα διαπιστώσει ιδίοις όμμασι ότι δεν έχει γίνει τίποτα παρά τις περιβόητες εξαγγελίες για αναδάσωση. Η «μαυρίλα» στα καμένα δάση σού καίει την ψυχή. Και η κυβερνητική αναλγησία εκφράζεται σαν καθρέφτης σε κάθε περιοχή απ’ όπου πέρασαν οι φλόγες του ολέθρου.
Δεν πρόκειται να αναπαραγάγω τη μόνιμη επωδό των social media, σύμφωνα με την οποία «όπου καίγεται ένα δάσος φυτρώνουν ανεμογεννήτριες». Γι’ αυτό που είμαι σίγουρος, όπως πλέον η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων, εκτός όσων κατοικούν στο Μέγαρο Μαξίμου, είναι πως μετά το τέλος κάθε πυρκαγιάς όσοι γλιτώνουν λένε: «Ευτυχώς εμείς σταθήκαμε φέτος τυχεροί».
Είναι ξεκάθαρο πως ουδεμία εμπιστοσύνη υπάρχει σε μια κυβέρνηση που δεν παραδέχεται ούτε το προφανές της αποτυχίας της και προσπαθεί να μας βγάζει τρελούς… κομπάζοντας ότι περιόρισε τις ζημιές «στο ελάχιστο»! Η στρατηγική Μητσοτάκη είναι ξεκάθαρη: πετάει την μπάλα στην εξέδρα και φροντίζει αμέσως να αλλάξει η ατζέντα, έχοντας, φυσικά, την… καλή πρόθεση μεγάλης μερίδας των media.
Τα καμένα ακόμη «καπνίζουν», αλλά το «πρώτο θέμα» συζήτησης είναι ο ιδιωτικός πλακωμός (όχι σε δημόσια θέα) του Παππά με έναν αστυνομικό. Ο ένας ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο άλλος γνωστός οπαδός της Νέας Δημοκρατίας. Προφανώς απόλυτα κατακριτέο το υβρεολόγιο του Παππά, ο οποίος και στα γήπεδα δεν ήταν το πιο ήρεμο παιδί του κόσμου – το αντίθετο.
Οποιος θέλει πιστεύει τις εξηγήσεις του ότι τιμά τα Σώματα Ασφαλείας, όποιος θέλει δεν τις πιστεύει. Πρώτοι απ’ όλους οι ψηφοφόροι του.
Ομως ούτε αυτό ούτε φυσικά η λίστα γάμου του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να σταθούν ως «αλλαγή ατζέντας» για το 1/3 καμένης αττικής γης. Οσοι το επιχειρούν, κυβερνητικοί και Τύπος, προφανώς θεωρούν ότι απευθύνονται σε χαϊβάνια. Δυστυχώς γι’ αυτούς, όμως, εκείνοι που δεν απέτρεψαν ακόμα μία φορά την καταστροφή των δασών και των περιουσιών, ήταν ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Κικίλιας, όχι ο κ. Παππάς, ο κ. Κασσελάκης και ο κ. Μακμπέθ.
Το θέμα της Ελλάδας δεν είναι η λίστα γάμου, αλλά η ατελείωτη λίστα των καμένων…
Οι φωτιές μας κάψανε για τα καλά, αλλά ο γελοίος Ευρωβουλευτής του ΣΎΡΙΖΑ ο Νίκος Παπάς, είναι ένας πολύ μεγάλος αλήτης. Δυστυχώς έχει παράδοση σε εξευτελισμένους Ευρωβουλευτές ο ΣΎΡΙΖΑ. Πρώτα με την Βουλγάρα καθαρίστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα, την οποία γέμισε με καταθέσεις και ακίνητα, κατόπιν με τον κατηγορούμενο για βιασμό Αλέξη Γεωργούλη, μετά με τον προδότη τον Κώστα Αρβανίτη και τώρα με τον αλητάμπουρα τον Νίκο Παπά. Ο ΣΎΡΙΖΑ δεν είναι πολιτικό κόμμα, αλλά ένα διαλυμένο μπορντέλο.
Αν καταλαβαίνω καλά, ο αρθρογράφος, μας λέει ότι μέχρι να λυθούν τα μεγάλα προβλήματα της χώρας, έχουμε δικαίωμα να είμαστε γουρούνια στη συμπεριφορά μας και να βρίζουμε όποιον θέλουμε;
Τυπική αριστερή αντίληψη και συμπεριφορά.
Ε τότε αν πάει κάποιος και τσακίσει στο ξύλο τον αρθρογράφο, η δικαιολογία “εδώ ο τόπος καίγεται, θα ασχοληθούμε με μερικές σφαλιάρες που έφαγε κάποιος Βέργης”, θα τον καλύψει;