Ο πολιτικός πρέπει να κρατά τη θέση του. Η πολιτική πρέπει να στέκεται στο ύψος της. Αυτοί είναι οι παλαιοί κανόνες που μας κληροδότησε η, ουκ ολίγες φορές συκοφαντημένη, μεταπολίτευση για να τηρούμε. Κυρίως οι πολιτικοί μας ταγοί.
Αλλά ω της εκπλήξεως! Παρά το οδυνηρό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών (το οποίο δεν έπληξε μόνο τη Νέα Δημοκρατία, βυθίζοντάς την 13 ολόκληρες μονάδες κάτω σε σύγκριση με το ποσοστό των περσινών εθνικών εκλογών, αλλά και όλες τις πολιτικές δυνάμεις και όλο το πολιτικό σύστημα το οποίο οι πολίτες απονομιμοποίησαν με τη μαύρη ψήφο και με την αποχή), καθ’ όλη τη διάρκεια του θέρους οι εκπρόσωποί μας συνέχισαν να συμπεριφέρονται ακολουθώντας την πεπατημένη. Τα παλαιά ιδιώματα. Τα κλασικά εικονογραφημένα. Λες και δεν προηγήθηκαν εκλογές, λες και δεν τους εστάλη ηχηρό μήνυμα.
Αυτές τις ημέρες ο δημόσιος βίος κινείται σε ιδιαίτερα «υψηλά» επίπεδα. Με πρωτοβουλία της κυβερνήσεως ασχολείται με τον… βόθρο του κυρίου Κασσελάκη στις Σπέτσες, που έγινε πισίνα παρανόμως. Μέγα θέμα τα… πολιτικά λύματα για τον πολίτη.
Με πρωτοβουλία του ΣΥΡΙΖΑ ασχολείται με τη λίστα γάμου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως και τα δολάρια που ικετεύει από τους καλεσμένους του για να κάνει την «προίκα» του. Πόσο ευτελές! Ασχολείται με τις παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας που έκανε η αρχηγός του κράτους, Πρόεδρος της Δημοκρατίας στη Λέσβο, η οποία τον Ιούλιο χρησιμοποίησε το πρωθυπουργικό αεροσκάφος για να πετάξει μέχρι τη Μύκονο. Τόση ασέβεια στον Ελληνα φορολογούμενο! Ασχολείται με τις λοιδορίες υπουργών προς τους πολίτες, οι οποίοι συγκεντρώθηκαν στην Πεντέλη προκειμένου να διαμαρτυρηθούν στον πρωθυπουργό για την καταστροφή του περιβάλλοντος και για τις φωτιές. Ασχολείται, επίσης, με το τι νούμερο σανδάλια φορούσε στις διακοπές του στη Λήμνο ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Με όλα αυτά τα εξόχως σημαντικά ασχολούμαστε, αλλά για την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας στην Κάσο και για τους δύο πολέμους που έχουμε στην πλάτη μας, ο ένας στον Βορρά και ο άλλος στον Νότο, και απειλούν να μας κάψουν τη γούνα λόγω των βάσεων δεν μιλάει κανένας!
Απ’ ό,τι φαίνεται, όμως, η κρίση εμπιστοσύνης δεν περιορίζεται μόνο στα κορυφαία αξιώματα της πολιτειακής μας ιεραρχίας, όπως είναι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως. Εχει περάσει και προς τα «κάτω». Προς το Κοινοβούλιο. Χθες η Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών κατήγγειλε βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας του Νότιου Τομέα ότι έχει ανοίξει παράνομο φροντιστήριο για μαθητές (κέντρο μελέτης, όπως περιέγραψε ο ίδιος την επιχείρησή του) και έδωσε στη δημοσιότητα και σχετικές φωτογραφίες που πιστοποιούν κατά τους ισχυρισμούς της το γεγονός αυτό.
Καταγγελία που προστίθεται σε άλλες για επαγγελματικές δραστηριότητες βουλευτών, με διαφορετική αιτιολογία όμως. Οπως αυτή για δεκάδες εκατομμύρια ευρώ που έχει εισπράξει από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αλλά και από άλλες προηγούμενες, «ερευνητικό κέντρο» βουλευτού Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ακόμη δεν έχει παραιτηθεί από το αξίωμά της!
Καταγγελία που προστίθεται σε άλλες για το απαράδεκτο επίπεδο του ιδιωτικού διαλόγου που είχαν μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων εκλεγμένος ευρωβουλευτής της Αριστεράς και εν ενεργεία αστυνομικός, οι οποίοι αντήλλαξαν μεταξύ τους βαρύτατους προσωπικούς χαρακτηρισμούς. Με προφανή την ευθύνη του πολιτικού προσώπου που δεν αντελήφθη ότι λόγω αξιώματος πρέπει να αρνείται να παρακολουθεί τις ύβρεις και να κατεβαίνει επίπεδο.
Είναι προφανές: Εχουν φθηνύνει πολύ τα δημόσια αξιώματα στον τόπο μας. Βουλευτές επικαλούμενοι τον νόμο για την άρση του επαγγελματικού ασυμβίβαστου το πρωί είναι νομοθέτες και το απόγευμα ανταγωνίζονται τους ψηφοφόρους τους στο ελεύθερο επάγγελμα και στον ελεύθερο ανταγωνισμό. Με κέντρα μελέτης. Πιθανόν να είναι νόμιμο, ηθικό όμως είναι; Αυτό ισχύει για όλους. Οταν διακηρυγμένη πολιτική του υπουργείου Παιδείας με το ψηφιακό φροντιστήριο είναι να παύσει η οικονομική αιμορραγία της ελληνικής οικογένειας, πώς είναι δυνατόν βουλευτές που δηλώνουν μετεωρολόγοι και λένε τον καιρό να ανοίγουν κέντρα μελέτης με την ιδιότητα του μαθηματικού; Πάσα απάντησις δεκτή.
Το ίδιο ισχύει και για βουλευτές της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως που ανοίγουν ινστιτούτα και δέχονται αφειδώς την κρατική χρηματοδότηση εκατομμυρίων ευρώ από τη Ν.Δ. Το πρωί παριστάνουν ότι αντιπολιτεύονται την κυβέρνηση στο Κοινοβούλιο και χύνουν κορόμηλο τα δάκρυά τους για συνεργάτες υπουργών της Νέας Δημοκρατίας και το βράδυ κοιτούν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς που έχουν γεμίσει με χρήματα από το κράτος. Μπορούν να ισχυριστούν αυτοί οι άνθρωποι ότι εκπληρώνουν το συνταγματικό τους καθήκον να εκπροσωπούν τους πολίτες και να ελέγχουν την κυβέρνηση, χορτασμένοι και μπουκωμένοι από κρατικό χρήμα, όπως είναι;
Το ίδιο ισχύει, επίσης, για τους νέους ευρωβουλευτές, οι οποίοι εξελέγησαν με την ψήφο του ελληνικού λαού, αλλά κάθονται και κουτσομπολεύουν ως κυρα-Κατίνες και αντιδικούν με πολίτες, οι οποίοι τους ανοίγουν διάλογο στο προσωπικό τους κινητό τηλέφωνο. Δεν είναι πολιτικό σύστημα αυτό. Στη μεγάλη του πλειονότητα, με φωτεινές εξαιρέσεις βεβαίως, αδυνατεί να εκπροσωπήσει σωστά τον ελληνικό λαό.
Είναι ένα πολιτικό σύστημα για scrap, για τα παλιοσίδερα. Και οι πρώτες δημοσκοπήσεις που δείχνουν την καταβύθισή του σε ποσοστά για τα τρία πρώτα κόμματα πολύ κάτω του 50% των πολιτών που ψηφίζουν (γιατί η πλειονότης δεν ψηφίζει) δείχνει ότι στο εγγύς μέλλον δεν θα αργήσει η ώρα που ο κόσμος θα αναζητήσει απελπισμένα μια νέα αρχή. Αυτό που έχει τώρα μόνο αηδία και απογοήτευση του προξενεί. Εκτός κι αν συνέλθει βεβαίως. Πράγμα λίαν αμφίβολο.
