Μήπως έχει έρθει η ώρα να ανοίξει η συζήτηση γύρω από τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας;
Στην πραγματικότητα το ερώτημα «τι ρόλο παίζει ο πρόεδρος και γιατί να υπάρχει» τίθεται από ολοένα και περισσότερους Έλληνες. Ας είμαστε ειλικρινείς. Έτσι όπως είναι ο θεσμός δεν συγκινεί κανένα. Και δεν εξυπηρετεί το πολίτευμα αφού δεν υπάρχει κανένα αντίβαρο.
- Aπό τον Γιώργο Σταφυλά
Ο Πρόεδρος δεν έχει καμιά επίδραση και δεν παίζει κανένα ρόλο. Κάθε εξουσία που είχε περικόπηκε με το Σύνταγμα του 86. Με τελευταίο το βέτο. Από τότε έχουμε έναν πρόεδρο μαριονέτα. Και αυτό με την δικαιολογία ότι έτσι δεν θα προκύψει ποτέ διαφορά ανάμεσα στην εκλεγμένη κυβέρνηση και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Κάπως έτσι προέκυψαν οι πρόεδροι που έβλεπαν να περνούν από μπροστά τους μνημόνια, δανειακές, κάθε είδους πετσοκόμματα μισθών και συντάξεων ως και παραχώρηση ιερών και οσίων του έθνους( πχ το όνομα της Μακεδονίας), και ωστόσο υπέγραφαν τα πάντα.
Το αν μπορεί ο πρόεδρος να πει «δεν υπογράφω» έγινε αντικείμενο πολύωρων συζητήσεων στα διάφορα τηλεοπτικά πάνελς αλλά και στα καφενεία τον καιρό των μνημονίων. Μάταια οι Έλληνες περίμεναν κάτι από τον Πρόεδρο.
Αλλά και αυτή η τελευταία επιλογή της κυβέρνησης Μητσοτάκη, φαντάζομαι δεν πρόσθεσε τίποτα στο κύρος του θεσμού. Πρόκειται μάλλον για επιλογή που ενισχύει την περαιτέρω απαξίωση του θεσμού.
Δεν έχουμε τίποτα με την κυρία Σακελλαροπούλου. Εξαίρετη δικαστικός. Ασχέτως αν χαρακτηρίζεται ως «μνημονιακή» από κάποιους που θυμούνται ότι έβγαλε λάδι τον Παπακωνσταντίνου για την λίστα Λαγκάρντ, ότι ήταν μέλος της πλειοψηφίας του ΣΤΕ που έκρινε συνταγματικό το πρώτο μνημόνιο και ότι πήρε το μέρος της eldorado gold εις βάρος των κατοίκων.
Αλλά θεωρούμε ότι πρόκειται για την πλέον άχρωμη και άοσμη επιλογή που θα μπορούσε να κάνει ο πρωθυπουργός σε μάλιστα εποχή που θα χρειαζόμασταν ένα στιβαρό μήνυμα προς το εξωτερικό
Επιπλέον και ο τρόπος που χειρίστηκε η κυβέρνηση επικοινωνιακά την επιλογή της κάνει ακόμα χειρότερο το πράγμα. Η επιλογή Σακελλαροπούλου μας παρουσιάστηκε περίπου ως ένα μάθημα πολιτικής ορθότητας.
Ο πρωθυπουργός στο διάγγελμα του μας εξήγησε ότι είμαστε μια συντηρητική κοινωνία και γι αυτό εκείνος ανήκων στην πεφωτισμένοι ελίτ ανέλαβε να μας διαφωτίσει προωθώντας στο ύπατο αξίωμα μια γυναίκα.
Με τον ίδιο τρόπο χειρίστηκαν το θέμα και τα περισσότερα media. Η επιλογή Σακελλαροπούλου προβλήθηκε ως μια πολύ προχωρημένη, μια σχεδόν life style επιλογή.
Αλλά η χώρα δεν έχει ανάγκη κάτι τέτοιο. Δεν θα μπω στην διαδικασία να συζητήσω αν ο πρόεδρος πρέπει να είναι άνδρας η γυναίκα. Ποιος θα είχε θέμα αν επρόκειτο για μια Θάτσερ η για μια Μέρκελ;
Αν όμως, σε αυτή την συγκυρία, η επιλογή σου είναι μια απολιτίκ κυρία ιδιαιτέρως ευαισθητοποιημένη σε θέματα οικολογίας και δικαιωμάτων τότε σίγουρα δεν βοηθάς τον θεσμό.
