Διαβάζω στη «δημοκρατία», είπαμε, τα άλλα μέσα -δήθεν ενημέρωσης- ούτε είδαν ούτε άκουσαν κάτι για τον… φόνο, ότι ο πρωθυπουργός της FYROM, Μίτσκοσκι, άστραψε και βρόντηξε, επειδή έπεσε σφαλιάρα σβουριχτή στη ΜΚΟ που ήθελε να διδάσκει τη «μακεδονική» γλώσσα σε ινστιτούτα τα οποία θα ίδρυε στην Ελλάδα, ακόμα και στα πανεπιστήμιά μας. Φυσικά, η ελληνική κυβέρνηση δεν άκουσε κάτι, ώστε να βάλει στη θέση του τον πρωθυπουργό του κρατιδίου (ούτε αυτόν, ρε σεις;)
Μία διόρθωση: Είπαμε παραπάνω ότι ουδέν μέσον, πλην της «δημοκρατίας», έμαθε κάτι για το συμβάν. Λάθος. Το έμαθε και μία προοδευτική εφημερίδα (μετά τη «δημοκρατία» ή από τη «δημοκρατία»), η οποία έγραψε: «Απόφαση ακροδεξιάς κοπής για το Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας!».
Μετά τι περιμένουμε; Προσωπικώς, ουδόλως με πειράζει ο όρος «Ακροδεξιά», αφού υπάρχουν κάποιοι άλλοι που υπερηφανεύονται για τον όρο «Ακροαριστερά», αλλά ουδείς τους θεωρεί ακραίους και επικίνδυνους, καίτοι έχουν δώσει «εξετάσεις» κατά το παρελθόν. Ομως, κάτι τέτοια βλέπει ο Μίτσκοσκι και βγάζει μια γλώσσα δύο πήχες και τρία όγδοα. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις η απάντηση είναι μία, αλλά άντε, μην την πω και μας πουν και καβγατζήδες, που έλεγε και ο Μπάρμπα Γιώργος του αλησμόνητου Ευγένιου Σπαθάρη, αφού πρώτα είχε σαπίσει στο ξύλο τον δόλιο τον Καραγκιόζη.
