Εχεις ανάγκη, φίλε μου, ας πούμε, να αγοράσεις ένα κλύσμα από τα καλά, εκείνα τα ψηφιακά με τα φωτάκια, που συνδέονται με το Wi-Fi. Πού να τρέχεις τώρα, σκέφτεσαι, ας το ψάξω στο διαδίκτυο.
Αρχίζεις, λοιπόν, και ψάχνεις με τη γνωστή διαδικασία (πάτα εδώ, πάγαινε εκεί, άλλαξε κωδικό, δεν είσαι ρομπότ κ.λπ.). Κάποτε καταλήγεις, σημειώνεις τα στοιχεία που σε ενδιαφέρουν και κλείνεις τον υπολογιστή, νομίζοντας ότι καθάρισες με τα κλύσματα. Κούνια που σε κούναγε! Ανοίγεις την άλλη μέρα τον υπολογιστή σου και μόλις συνδεθείς με το διαδίκτυο, σε υποδέχεται καταιγισμός διαφημίσεων περί κλύσματα. Την άλλη φορά που θα συνδεθείς το ίδιο. Την παράλλη το ίδιο.
Γενικώς, κάθε φορά έχεις κονομήσει μια πλειάδα επιλογών περί κλύσμα, με όλη την γκάμα των προϊόντων. Αρα, σκέφτεσαι (κακό πράγμα να σκέφτεσαι…), εδώ κάτι γίνεται. Πώς και ξέρει το μηχάνημα ότι κάποτε εγώ έψαξα για κλύσμα και από τότε μ’ έχει γράψει συνδρομητή στα κλύσματα; Δεν το ξέρει. Αρα κάποιος του το ‘πε. Ποιος, όμως; Ρε, μπας και μας παρακολουθούν κι εδώ; Μπα! Αμα ήταν, θα μας το λέγανε. Εγώ, πάντως, έχω απορία, γι’ αυτό ζητείται αναρμόδιος να με διαφωτίσει, διότι αρμόδιος δεν πιστεύω να υπάρχει.
