Η επανάσταση των «ευνούχων»

Υπάρχουν σημάδια που δείχνουν ότι το Μαξίμου προσαρμόζεται σταδιακά στη νέα πολιτική πραγματικότητα που δημιουργείται στη χώρα μετά τις ευρωεκλογές και σημάδια που δείχνουν ότι στην καλύτερη περίπτωση υποκρίνεται, ενώ στην πραγματικότητα επιμένει στα γνωστά.

Τα σημάδια που επιβεβαιώνουν ότι εμμένει στην παλαιά ανάγνωση έρχονται από την τελευταία δημοσκόπηση της Pulse, η οποία, σε αντίθεση με όλες τις υπόλοιπες, «δίνει» στη Ν.Δ. με την αναγωγή ποσοστό που αρχίζει από «3» (30%) και υποστηρίζει ότι οι πολίτες επικροτούν πλειοψηφικά, σε ποσοστό 45%, τις εξαγγελίες του κυρίου Μητσοτάκη στη ΔΕΘ.

Το γεγονός ότι όλες οι άλλες εταιρίες εμφανίζουν τη Ν.Δ. σε ποσοστά περί το 27-28% και τους πολίτες να απορρίπτουν σε ποσοστό 72% τις εξαγγελίες του κυρίου Μητσοτάκη είναι λεπτομέρεια. Πιθανώς και σύμπτωση. Ετσι είναι, αν έτσι το νομίζουν. Γιατί να χαλάσουμε τις καρδιές μας;

Πάνω σε αυτήν τη μέτρηση πάτησαν κάποιοι και επιχείρησαν να «στήσουν» μία αντεπίθεση αισιοδοξίας. Δύο τρεις φορές να μπεις σε ταξί και να πιάσεις κουβέντα με τους οδηγούς για να ακούσεις τι τους λέει ο κόσμος, αρκεί για να καταλάβεις ποιο είναι το κλίμα στη χώρα – η δημοσκόπηση στο επιβεβαιώνει απλώς. Και ποιο είναι αυτό; Χάνεται το μομέντουμ. Η οικονομία, που ήταν κάποτε το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ν.Δ., τώρα μετατρέπεται σε αχίλλειο πτέρνα της. Ενώ η απώλεια των 11 έως 13 μονάδων των ευρωεκλογών σε σύγκριση με τις περσινές εθνικές εκλογές εδραιώνεται. Οριστικοποιείται. Τούτων δοθέντων, δεν προσφέρεται το -13 για σαμπάνιες και πανηγύρεις, η νέα πραγματικότητα. Το αντίθετο!

Τα σημάδια που δείχνουν ότι κάποιοι μέσα στη Ν.Δ. καταλαβαίνουν πόσο… υψηλές θερμοκρασίες αναπτύσσονται πλέον στην κοινωνία -ακόμη και το κρύο φθινόπωρο- μπορείς να τα βρεις εύκολα πλέον στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κυβερνώντος κόμματος. Γράφω «εύκολα πλέον», γιατί τα προηγούμενα πέντε χρόνια η άποψη στην Κοινοβουλευτική Ομάδα θεωρείτο υπονόμευση του αρχηγού και διωκόταν με απαγόρευση ακόμη και υποβολής ερωτήσεων στους αρμόδιους υπουργούς. Οι βουλευτές ήταν «ευνούχοι». Τώρα πια όχι.Κανείς δεν φοβάται κανέναν. Ούτε καν την έξοδο από το «μαντρί». Οι «ευνούχοι» επαναστατούν. Μου έκανε τεράστια εντύπωση, θετική εννοώ, μια παρέμβαση του βουλευτή και τέως υπουργού της Ν.Δ. Δημήτρη Καιρίδη στο κανάλι της «Ναυτεμπορικής».

Ο κύριος Καιρίδης ένιωσε την ανάγκη να σχολιάσει μια τοποθέτησή μου, η οποία είχε ολοκληρωθεί μόλις στον ίδιο τηλεοπτικό σταθμό. Εκεί επισήμανα πως η Αριστερά δεν μπορεί πλέον ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη να κεφαλαιοποιήσει τις πολιτικές και τις κοινωνικές ανισότητες, που έχουν αποτέλεσμα την άδικη διανομή του πλούτου. Οι Ευρωπαίοι πολίτες και για λόγους εθνικής ταυτότητας αλλά και για λόγους οικονομικούς στρέφονται μαζικά στην κοινωνική Δεξιά. Σημείωσα, μάλιστα, ότι στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Τη «Ν.Δ.» Ιταλίας, το κόμμα του αείμνηστου Μπερλουσκόνι, αντικατέστησε η «είμαι μάνα, είμαι Ιταλή, είμαι χριστιανή» Τζόρτζια Μελόνι. Τη «Ν.Δ.» Γαλλίας, το «Ρεπουμπλικανικό Κόμμα των Γκολικών», αντικατέστησε η Μαρίν Λεπέν με το Εθνικό Μέτωπο. Τη Ν.Δ. Γερμανίας, το CDU, που αντέχει για την ώρα, φιλοδοξεί στο μέλλον να αντικαταστήσει η «Εναλλακτική για τη Γερμανία», το AFD, που κυνηγά την πρωτιά στις σημερινές εκλογές στο κρατίδιο του Βραδενβούργου.

Τις απόψεις αυτές θέλησε να αποκρούσει ευγενικά ο τέως υπουργός Δημήτρης Καιρίδης, ο οποίος με διαδέχτηκε στο «παράθυρο». Ενώ το πρωί της ίδιας μέρας η Ντόρα Μπακογιάννη χαρακτήρισε συλλήβδην «ψεκασμένους» τους πολίτες που ψηφίζουν τα ελληνικά ακροδεξιά κόμματα, αίφνης ο Καιρίδης εγκατέλειψε την παραδοσιακή ρητορεία της Ν.Δ. για τα ευρωπαϊκά κόμματα αυτής της μορφής. Σχολίασε ότι η Λεπέν δεν είναι η εθνικίστρια που ξέραμε στο παρελθόν και απόδειξη είναι ότι την αποκήρυξε ο πατέρας της, ενώ υποστήριξε ότι η Μελόνι είναι «κεντρώα», επειδή είναι κατά της Ρωσίας.

Εν πάση περιπτώσει, ο βουλευτής της Ν.Δ. δεν αποκάλεσε τα κόμματα αυτά ούτε «ακροδεξιά» ούτε «ρωσόφιλα». Ομολογώ ότι δεν συμφωνώ με αυτήν την ανάλυση επί της αρχής (καμία σχέση με το Κέντρο), αλλά για την ώρα κρατώ την ουσία της: Μπροστά στον κίνδυνο να εκκαθαριστεί εν λειτουργία (21,7% τα κόμματα στα δεξιά της φιλελεύθερης παράταξης), η Ν.Δ. άρχισε να συμπεριφέρεται με στοργή και προδέρμ στα κόμματα αυτά. Σε σημείο, μάλιστα, που κηρύσσει πανστρατιά στο εσωτερικό της χώρας, καλώντας τη διαγραφείσα Αφροδίτη Λατινοπούλου να επιστρέψει στην ιδεολογική κοιτίδα της. Ή να ζητά από τη ΝΙΚΗ να «βάλει πλάτη» σε μια μελλοντική κυβέρνηση συνεργασίας (το απορρίπτει).

Πρόκειται για μικρή πρόοδο. Η διαχείριση του προβλήματος αυτού δεν είναι πλέον εύκολη, όμως. Γιατί δίπλα στις τέσσερις εστίες που σιγοκαίνε στα δεξιά της Ν.Δ., η φλόγα των οποίων αυξομειώνεται μεν, αλλά κατά βάση φουντώνει δε (Ελληνική Λύση, ΝΙΚΗ, Φωνή Λογικής, «Σπαρτιάτες»), προστίθεται πλέον και μία νέα εσωτερική εστία: Οι τουλάχιστον 11 βουλευτές της Ν.Δ. που διαφοροποιούνται από τις αντιλαϊκές επιλογές της κυβερνητικής πολιτικής.

Παρά το γεγονός ότι η έξωθεν αντιπολίτευση δεν έχει τα αυτά συμφέροντα με την έσωθεν αντιπολίτευση, ο πολιτικός της λόγος είναι παρεμφερής. Τα δοχεία είναι συγκοινωνούντα. Και κατά τούτο μην εκπλαγείτε κάποια στιγμή, αν τα κόμματα αυτά πάρουν μια ευρύτερη πρωτοβουλία για την πολιτική ανάσταση της περιοχής τους. Η πολιτική είναι αφεαυτής μια δυναμική διαδικασία.