Ένα έθνος λεόντων και όχι καρπαζοεισπρακτόρων

Οι περισσότεροι κάνουν πολιτική ή διαμορφώνουν πολιτική θέση από επικεφαλίδες αυτών που ακολουθούν ως κομματόσκυλα, αυτών που μοιράζονται την ίδια ιδεοληψία. Η αριστερίλα, ένεκα του δικού της αντισημιτισμού, του μίσους προς το Ισραήλ και της φιλοπαλαιστινιακής λαγνείας με την οποία ανατράφηκαν οι φορείς της νόσου της, ακολουθεί τη γραμμή με σκυμμένο το κεφάλι.

Για να καταλάβεις τι γίνεται, πρέπει να ξέρεις Ιστορία και σε αυτόν τον τόπο λίγοι ξέρουν. Και μιλάμε για την κανονική Ιστορία, όχι τα κομματικά κιτάπια, που γράφτηκαν με κόκκινα γυαλιά και μίσος για την Ελλάδα, τη Δύση και τους συμμάχους της, όπως το γενναίο Ισραήλ.

Τι λέει, λοιπόν, η αληθινή Ιστορία; Λέει πως οι Ισραηλινοί είχαν δεχτεί τη λύση των δύο κρατών το 1948. Ποιοι το αρνήθηκαν; Οι Παλαιστίνιοι και οι Αραβες σύμμαχοί τους, δηλαδή όλες οι Αραβικές χώρες, οι οποίες μάλιστα επιτέθηκαν άμεσα στο νεοσύστατο Εβραϊκό Κράτος απ’ όλα τα σημεία του ορίζοντα, με σκοπό την καταστροφή του εν τη γενέσει και την εξόντωση των Εβραίων, που προσπαθούσαν να φτιάξουν μια εστία για τον κατατρεγμένο λαό τους.

Οι αλαζόνες Αραβες ηττήθηκαν κατά κράτος, όπως ηττήθηκαν και το 1956. Οπως ηττήθηκαν και το 1967. Και όταν το 1973 στο Γιομ Κιπούρ, έπειτα από τεράστια προετοιμασία και πακτωλό σοβιετικής βοήθειας, δοκίμασαν πάλι τον αιφνιδιασμό του 1948, υπέστησαν ακόμη πιο δεινή ήττα, που αποτέλεσε την απαρχή για την προσέγγιση της Αιγύπτου με το Ισραήλ. Ως δε το 1967 η βοήθεια των ΗΠΑ ήταν ελάχιστη. Η τρίτη κατά σειρά συντριπτική νίκη του λιλιπούτειου Ισραήλ κατά των γύρωθεν εχθρών του έστρεψε την πολιτική των ΗΠΑ προς το να επενδύσει στη στήριξη του Ισραήλ.

Ως τότε, στα πρώτα 20 χρόνια του κράτους, όλα οφείλονταν στην εβραϊκή ευφυΐα, εφευρετικότητα, οργάνωση και γενναιότητα. Επαιρναν βοήθεια από τη Γαλλία και άλλες χώρες, αγόραζαν όπλα, τα οποία αντέγραφαν, κάνοντάς τα καλύτερα και οργάνωναν τον λαό τους ως Ενοπλο Εθνος. Μετά το 1967, έχοντας πλέον στη διάθεσή τους και τις κολοσσιαίες οικονομικές και παραγωγικές σε όπλα δυνάμεις των ΗΠΑ, έγιναν μια μικρή υπερδύναμη, η οποία φρόντισε αυτόνομα να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Τι κάνει λοιπόν το Ισραήλ, η μόνη Δημοκρατία στη Μ. Ανατολή, όταν δέχεται επίθεση, όταν σκοτώνουν και απαγάγουν πολίτες του; Κλαψουρίζει στα διεθνή όργανα, μαζεύοντας κωλόχαρτα από τον ΟΗΕ; Οχι. Κυνηγάει και εξοντώνει τους εχθρούς του.

Οταν οι τρομοκράτες σκότωσαν τους Ισραηλινούς αθλητές στο Μόναχο το 1973, η Μοσάντ -με εντολή της Γκόλντα Μεΐρ- τους κυνήγησε και τους σκότωσε σε όλη την υφήλιο, όπως έκανε με πλήθος άλλων που έβαψαν με αίμα Εβραίων τα χέρια τους. Τύλιξαν τον Αϊχμαν σε ένα χαλί, τον έφεραν στο Ισραήλ, τον δίκασαν σε ζωντανή μετάδοση και τον κρέμασαν.

Οταν το 1982 Παλαιστίνιοι τρομοκράτες, με ορμητήριο τον Νότιο Λίβανο, σκότωσαν δεκάδες Ισραηλινούς με επίθεση σε λεωφορείο, οι IDF έφτασαν έως τη Βηρυτό, έκαναν τη χώρα οικόπεδο με μπάζα και εξανάγκασαν τον Αραφάτ και 8.000 ενόπλους του να ζητήσουν καταφύγιο στην Τυνησία. Το Ισραήλ έκανε πολλές φορές υποχωρήσεις. Αποχώρησε από τη Γάζα και τι έγινε;

Οι Παλαιστίνιοι εξέλεξαν σε εκλογές τη Χαμάς, που ξόδεψε όσα δεν έφαγαν οι χλιδάτοι ηγέτες της, σε τούνελ και όπλα για τρομοκρατικές επιθέσεις στο Ισραήλ, με αποκορύφωμα την απίστευτη σφαγή και την ομηρία της 7/10/2023, την οποία υποστήριξαν και πανηγύρισαν μαζικά οι Παλαιστίνιοι, φιλότουρκοι έως το μεδούλι. Πανηγύριζαν, δε, όταν ο Ερντογάν, τον οποίο υποδέχθηκαν με πανό «Καλωσήλθες, νέε Πορθητή», έκανε τζαμί την Αγια-Σοφιά. Τι περίμεναν να κάνει το Ισραήλ, να τους κεράσει λουκούμια;

Ο Νετανιάχου είναι μεγάλος ηγέτης, το κράτος του Ισραήλ είναι Φύλακας του λαού του. Την ώρα που μιλούσε από το βήμα του ΟΗΕ, οι IDF εξόντωναν τον Νασράλα και τον διάδοχό του, αποκεφαλίζοντας την τρομοκρατική Χεζμπολάχ. Ενοπλο Εθνος λεόντων, όχι καρπαζοεισπρακτόρων και παράδειγμα προς μίμηση. Ενας αξιόπιστος και σοβαρός σύμμαχος.

Θυμηθείτε τους Αγνοουμένους μας, τους δολοφονημένους αιχμαλώτους μας το 1974, τους χιλιάδες βιασμούς στα κορίτσια, ακόμη και στις γερόντισσες Ελληνίδες της Κύπρου. Θυμηθείτε την κατεχόμενη γη μας, τις εκκλησίες και τα αρχαία μνημεία μας, που λερώνουν με την κατοχή οι δάσκαλοι του Χίτλερ στη Γενοκτονία. Σκεφτείτε τους νεκρούς πιλότους μας από τους τραμπουκισμούς, την παράνομη, ιταμή, συμπεριφορά του κράτους των Γενοκτόνων, που είναι εχθρός, πλέον, και του Ισραήλ. Ατιμώρητοι πεθαίνουν από γεράματα και αρρώστιες οι Τούρκοι και οι Τουρκοκύπριοι φονιάδες και βιαστές στα κρεβάτια τους.

Το Ισραήλ είναι αξιέπαινο, γιατί εξοντώνει τζιχαντιστές φονιάδες, βιαστές και τους υποστηρικτές τους. Εμείς θα πρέπει να το στηρίζουμε αλλά και να το μιμηθούμε, να μελετήσουμε τι κάναμε και κάνουμε εμείς λάθος και ανεχόμαστε τόσες δεκαετίες τη νεοθωμανική θρασύτητα…

*πηγή: εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία»