Kαθένας έχει δικαίωμα να διαβάσει με τη δική του οπτική το αποτέλεσμα. Ο Ανδρουλάκης να πανηγυρίσει, γιατί συγκέντρωσε τις περισσότερες ψήφους. Ο ∆ούκας να «ανταπαντήσει» ότι το 70% των ψηφοφόρων του κόμματος «φώναξε» πως θέλει αλλαγή ηγεσίας. Και οι δύο δίκιο έχουν.
Μόνο που την ερχόμενη Κυριακή το ΠΑΣΟΚ θα κληθεί να επιλέξει το «ταβάνι» του. Εκείνοι -και οι 300.000;- που θα πάνε στην κάλπη πρέπει να απαντήσουν στο πιο βασικό ερώτημα: Η επιλογή τους θα μπορεί να σταθεί ανταγωνιστικά απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη; Ο ηγέτης που θα εκλέξουν θα έχει «δυναμική διεκδίκησης της εξουσίας» ή θα… μάχεται ξανά για τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης και πολύ του είναι;
Εδώ έχουμε ήδη πάρει κάποιες απαντήσεις από τη ζωή. Ο Νίκος Ανδρουλάκης μπορεί να κομπάζει ότι έδωσε ξανά στο ΠΑΣΟΚ έμπνευση, όμως ούτε καν δεύτερο κόμμα στις κάλπες δεν κατάφερε να το αναδείξει. Με 12% και κάτι δεν μπορείς να ψελλίσεις τη λέξη «κυβέρνηση». Ούτε στον ύπνο σου να τη δεις.
Ο Ανδρουλάκης έχει ήδη «μετρηθεί» σε εκλογές στις οποίες η Νέα ∆ημοκρατία έφαγε τα μούτρα της. Όπως συνέβη πρόσφατα στις ευρωεκλογές. Σε στιγμές που ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αρχίσει να αλλοιώνεται από τις σοβαρές εσωκομματικές του έριδες. Κι όμως το Κίνημα δεν κατόρθωσε να πιστωθεί τίποτα από αυτά.
Πώς, λοιπόν, μπορεί να πείσει ο κ. Ανδρουλάκης ότι εάν επανεκλεγεί θα μπορέσει να οδηγήσει το κόμμα του σε αφετηρία με κυβερνητική δυναμική; Τι θα αλλάξει τόσο ριζικά ώστε να πείσει τους χιλιάδες ψηφοφόρους που δεν μπόρεσε να κερδίσει τις προηγούμενες φορές;
Θέλω να πω ότι ο κ. Ανδρουλάκης έχει ήδη μετρηθεί. Και πιθανότατα μαζί του το ΠΑΣΟΚ έχει μετρήσει και το «μπόι του».
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει ο Χάρης ∆ούκας. Η ζωή τον φέρνει ξανά σε έναν «δεύτερο γύρο». Και την προηγούμενη φορά, στον ∆ήμο της Αθήνας, ήταν το απόλυτο αουτσάιντερ. Όμως έκανε τη μεγάλη ανατροπή, επικρατώντας του Κώστα Μπακογιάννη. Τότε, φυσικά, είχε τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ. Ουσιαστικά ψηφίστηκε από ένα αντι-μπακογιαννικό μέτωπο.
∆εν αποκλείω κάτι αντίστοιχο να συμβεί και στην περίπτωση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, αν φυσικά οι υπόλοιποι συνυποψήφιοι δώσουν κάποια «γραμμή». Η πρώτη αντίδραση του Παύλου Γερουλάνου, πάντως, ήταν ότι ο κόσμος θα αποφασίσει αυτοβούλως…
Η διαφορά της πρώτης Κυριακής ανάμεσα στους δύο μονομάχους δεν είναι απαγορευτική για κανέναν. Ούτε για τον Ανδρουλάκη στην προσπάθεια επανεκλογής του ούτε για τον ∆ούκα στην προσπάθεια ανατροπής.
Το θετικό για τον δήμαρχο Αθηναίων είναι ότι -σε αντίθεση με τον σημερινό πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ- δεν έχει «κριθεί» σε θέση ηγεσίας. Το αρνητικό είναι εκείνο με το οποίο οι αντίπαλοί του τον «χτυπούν» από την πρώτη στιγμή: Η διπλή ιδιότητα δεν «κουβαλιέται». Και σε αυτή την περίπτωση πιο πιθανό είναι να την «πληρώσει» ο ∆ήμος της Αθήνας.
Επαναλαμβάνω, πάντως, ότι την Κυριακή οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ θα επιλέξουν το «ταβάνι» του Κινήματος στην πολιτική ζωή της χώρας. Με τη Νέα ∆ημοκρατία ακόμη πρώτο κόμμα -αλλά με τεράστιες πληγές και σοβαρότατα εσωτερικά προβλήματα- και τον ΣΥΡΙΖΑ αλλού να πατάει και αλλού να βρίσκεται, η κάλπη στο ΠΑΣΟΚ έχει ιστορική σημασία.
Οι απαντήσεις εντός ολίγων ημερών…
Διαβάστε ακόμα:
