Καμιά φορά, για να διορθώσεις τα πράγματα πρέπει να πας πίσω, σε παραδοσιακές, δοκιμασμένες λύσεις. Είδατε πώς αντέδρασε η αριστερίλα στην πρωτοβουλία Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Δημοτικού Σχολείου και της Διεύθυνσης για ομοιόμορφη ενδυμασία των μαθητών, που θα φέρουν και το σήμα του Σχολείου. Τα γνωστά μηδενιστικά κνώδαλα πάσης απόχρωσης αντέδρασαν όπως οι βρικόλακες στον αγιασμό και στο φως του ήλιου.
Εβγαλαν αφρούς ουρλιάζοντας, τα μάτια τους ξύριζαν ανάποδα, διότι η ενέργεια αμφισβητεί μία από τις καταστροφικές και ηλίθιες «κατακτήσεις» που επέβαλε, αρχές του 1980, η αριστερά, μέσω της ενοχικής χαζοδεξιάς, τότε της κυβέρνησης Ράλλη, την κατάργηση της λεγόμενης «ποδιάς».
Η ποδιά, η σχολική στολή, φέρνει ομοιομορφία, ενισχύει την πειθαρχία. Μόνον ανόητοι ή ανώμαλοι προτιμούν τα κορίτσια να πηγαίνουν μισόγυμνα, σαν πουτάνες στο κλαρί, και τα αγόρια σαν μέλη συμμορίας στο L.A. Οι γονείς απαλλάσσονται από τον καθημερινό βραχνά τού τι να φορέσουν τα παιδιά τους, τα παιδιά δεν ξεχωρίζουν από φίρμες, είναι όλα ίσα, και αυτό που θα τα ξεχωρίσει είναι η ευγενής άμιλλα και η αριστεία, άλλα δύο που μισούν οι κατσαρίδες της πολιτικής και της παιδείας, που τρέφονται από την αναρχία, την απειθαρχία, το μπάχαλο των αντικοινωνικών συμπεριφορών.
Το έχω ξαναγράψει: η αριστερά το φυσάει και δεν κρυώνει διότι, 106 χρόνια μετά την ίδρυση του ΣΕΚΕ και τον ανηλεή πόλεμο στο Εθνος, στην ιδέα και στους πυλώνες του, έχει κάνει μια τρύπα στο νερό. Παλεύουν να σκοτώσουν τον Παπαρρηγόπουλο στην Ιστορία, να αμφισβητήσουν και ξαναγράψουν τα πάντα, αποδομώντας τη διαχρονική ύπαρξη και συνέχεια του Ελληνισμού, και ηττώνται κατά κράτος, αφού όλα τους βασίζονται στο ψεύδος, στο μίσος και στον φθόνο, και έχει τόση σχέση με την επιστημονική σκέψη όση εγώ με το μπαλέτο.
Το μόνο που κατάφεραν ήταν να λερώσουν και ξεχαρβαλώσουν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, όμως η βασιλεία της μπίχλας και του μηδενισμού φτάνει στο τέλος της, διότι, όπως ήταν αναμενόμενο, δεν είχαν τίποτα για να αντικαταστήσουν αυτά που λερώνουν και γκρεμίζουν. Ετσι, έρχεται η Ανάγκη βασισμένη πάνω στην πραγματικότητα για να διεκδικήσει την παλινόρθωση της ευπρέπειας, του φιλότιμου, της γενναιότητας, της πειθαρχίας, του αυτοσεβασμού και του αυτοσεβασμού των άλλων.
Ερχονται όλες οι αξίες του Ελληνικού Τρόπου, που τον επιτάσσει και το Σύνταγμα, για να διεκδικήσουν ξανά την κυρίαρχη θέση τους, να διώξουν τον μηδενισμό, τη βρομιά, το μπούλινγκ, την καφρίλα, την αγραμματοσύνη, τον ατομισμό και τον ομαδικό κανιβαλισμό σε βάρος συμμαθητών και διδασκόντων.
Οσοι θυμούνται ή ακούνε αφήσεις των παλαιότερων αντιλαμβάνονται πως πρέπει να πάμε πίσω ολοταχώς. Η ομοιόμορφη σχολική ενδυμασία, η πειθαρχία, με πρωινή συγκέντρωση – αναφορά, η έπαρση Σημαίας, η προσευχή, οι ποινές και οι αμοιβές έβγαλαν επί δεκαετίες καλύτερα παιδιά, καλύτερους πολίτες, με περισσότερες γνώσεις, αλληλεγγύη στον συνάνθρωπο, με καλύτερη γνώση του βασικού εργαλείου πολιτισμού και ελευθερίας, της Ελληνικής Γλώσσας, με σχεδόν ανύπαρκτη εγκληματικότητα των παιδιών στα σχολεία και στους δρόμους.
Τώρα απολαμβάνουμε τους δύσοσμους καρπούς της δυστοπίας που δημιούργησε η Κεντροδεξιά, παραχωρώντας έδαφος στους μηδενιστές. Προφανώς και παίζει ρόλο η οικογένεια, όμως το κράτος οφείλει να υπηρετεί τον συνταγματικό του σκοπό για την εθνική, ηθική και θρησκευτική ανατροφή των παιδιών. Εκείνες οι μεταρρυθμίσεις και η κατηφόρα που ακολούθησε, με κατάργηση όχι μόνο των Επιθεωρητών και της ποδιάς, αλλά κάθε έννοιας πειθαρχίας, χωρίς κανείς να φοβάται κανέναν, αφού κανείς δεν ελέγχεται, κανείς δεν αξιολογείται, κανείς δεν τιμωρείται, ούτε ανταμείβεται δίκαια, απέτυχαν και πλέον δημιουργούνται φαινόμενα βίαιης παρακμής.
Η κοινωνία είναι έτοιμη, η πλειονότητα των γονιών νιώθει την ανάγκη για μερικά αποφασιστικά βήματα πίσω, σε ένα ευπρεπές και πειθαρχημένο Ελληνικό Σχολείο, που θα διδάσκει Φιλοτιμία, Πατριωτισμό, Σεβασμό, Αυτοσεβασμό και Αριστεία. Σε αυτή την ανάγκη θα πρέπει να ανταποκριθεί με τόλμη και αποφασιστικότητα η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και ο Πρωθυπουργός, με μια θεραπεία-σοκ, αδιαφορώντας για τις οιμωγές των πρωταιτίων της παρακμής, της μηδενιστικής αριστεράς, που έχει ανάγκη αυτή τη δυστοπία για να στρατολογεί ανδράποδα, ιδεοληπτικούς δούλους για τον στρατό των κομματόσκυλων που έχει ανάγκη για να επιβιώσει.
Πάμε μερικά βήματα πίσω, για να πάρουμε φόρα για ένα λαμπρό μέλλον, για απάτητες κορυφές, μακριά από τη λάσπη της καφρίλας, των βανδασλισμών, των λιντσαρισμάτων, της αγραμματοσύνης.
Μακάρι όλα τα σχολεία στη χώρα μας να ακολουθήσουν το παράδειγμα της ποδιάς! Δεν πρόλαβα εκείνα τα χρόνια αλλά σαν μαμά παιδιών δημοτικού και γυμνασίου θα ήμουν υπερήφανη και πιο ήρεμη αν γυρίζαμε πίσω το χρόνο στην ανατροφή και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας!
Ιωάννα πίπα κωλο
Οι ποδιές που εγώ τις πρόλαβα, ήταν ένα άβολο ρούχο. Φτιαγμένες από το χειρότερο ύφασμα, που ούτε ήταν ζεστό το χειμώνα ούτε δροσερό το καλοκαίρι και ήθελε και του κόσμου το σιδέρωμα για να φορεθεί. Όταν πάντως καταργήθηκαν οι ποδιές υπήρχε ακόμα dresscode στο σχολείο. Το ντύσιμο έπρεπε να είναι “αξιοπρεπές” δεν επιτρεπόντουσαν πολύ μοντέρνα ρούχα ή σορτσάκια και μίνι φούστες και παρδαλά με λογότυπα κτλ. Αυτά προέκυψαν πιο κάτω.
Δεν είμαι πάντως κατά των στολών, δηλαδή ομοιόμορφων πρακτικών ρούχων για όλους τους μαθητές και τις μαθήτριες, όπως γίνεται στο εξωτερικό, όπου το κάθε σχολείο έχει τη στολή με το σηματάκι του.
Θα μπορούσαν να είναι κάποιου στυλ φόρμες για το χειμώνα και μακό μαζί με τρία τέταρτα παντελόνι για το καλοκαίρι σε σκούρα χρώματα για να μην λερώνουν κιόλας, για όλα τα παιδιά το ίδιο. Αγόρια και κορίτσια.
Και αυτό θα εξυπηρετούσε στο να καταλαβαίνουν τα παιδιά ότι πάνε σχολείο και δεν πάνε στην πασαρέλα και θα εξυπηρετούσε και τους γονείς που δεν θα είχαν να ασχοληθούν με το τι θα βάλει το παιδί κάθε πρωί ή να ξοδεύονται για να μην νομίζει κανείς ότι δεν ντύνουν καλά τα παιδιά τους.
Αν πάρουμε παράδειγμα από σένα…άστο για τον πουτσο καβαλα
Σιωπή σάπια σπορά της μούμιας του Λένιν.
Μην κρύβεσαι με ψευδώνυμα συνεταιρε του Βαλιανατου περιθωριακέ ΦΑΣΙΣΤΑ Είσαι για πουτσοσκαμπιλα