Τελικά, ποιος είναι ο πραγματικός νικητής των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ; Προφανώς το ταμείο του Κινήματος, που εισέπραξε τρίευρα από περισσότερους από 300.000 φίλους του που ψήφισαν την πρώτη Κυριακή.
Κατά τα λοιπά; Αναρωτιέσαι για ποιον λόγο στήθηκε αυτό το πολύμηνο «πανηγύρι», που τελικά οδήγησε στο «Τι είχες ΠΑΣΟΚ, τι είχα πάντα». Έλα, ντε…
Το «Βαριέεεμαι» της γνωστής διαφήμισης (προερχόμενο από τραγούδι) μάλλον αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα για κάθε ουδέτερο παρατηρητή.
Αμφισβήτησαν εκ των έσω τον Ανδρουλάκη, ουσιαστικά τον «ανάγκασαν» να προκηρύξει εκλογές για την ηγεσία του κόμματος και, αφού εκείνος επανεξελέγη άνετα, βγαίνουν ο ένας μετά τον άλλον και μιλούν για «νέα πορεία, με ενότητα και συσπείρωση».
Σαν να μας δουλεύουν ψιλό γαζί… Αφού έχουν πει «την Άρτα και τα Γιάννενα» εναντίον του Ανδρουλάκη, αφού τον θεωρούσαν «αποτυχημένο» και τον έσυραν σε εκλογές, πώς ξαφνικά θα τον πιστέψουν και θα συστρατευθούν μαζί του σε προσπάθεια «μεγάλης αντιπολίτευσης»; Μοιάζει κοροϊδία…
Θα πει κάποιος: «Μα, η βάση μίλησε κι έδωσε 60% στον πρόεδρο του κόμματος». Σωστά. Μόνο που η βάση δεν είχε αμφισβητήσει τον Ανδρουλάκη. Ούτε τον αποκάλεσε ουσιαστικά «αποτυχημένο» στις πρόσφατες εκλογές, όπως έπραξαν οι συνυποψήφιοί του.
Ο Δούκας, ο Γερουλάνος, η Διαμαντοπούλου, ο Κατρίνης και η Γιαννακοπούλου ήταν εκείνοι που στάθηκαν απέναντί του, θεωρώντας ότι δεν έχει το πολιτικό μέγεθος να πάει μπροστά το ΠΑΣΟΚ, να το οδηγήσει σε διαδικασία κυβερνητικής διεκδίκησης απέναντι από τον Μητσοτάκη. Τώρα, δηλαδή, τι θα αλλάξει στις απόψεις τους;
Όσα εξελίχθηκαν τους τελευταίους μήνες στο ΠΑΣΟΚ αποδεικνύουν την ξεκάθαρη έλλειψη ηγετικών φυσιογνωμιών στην αντιπολίτευση. Τουλάχιστον αυτοί διατήρησαν την αξιοπρέπειά τους, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου «πλακώνονται» σαν τις Κατίνες στις παλιές γειτονιές.
Η ουσία όμως δεν αλλάζει. Ο Ανδρουλάκης του «12 και κάτι %» θα συνεχίσει να ηγείται ενός κόμματος που έχει τεράστια ιστορία, αλλά αδυνατεί να πείσει τους πολίτες ότι μπορεί πραγματικά να αποτελέσει την εναλλακτική επιλογή στη λαίλαπα Μητσοτάκη. Το ΠΑΣΟΚ επέλεξε το ταβάνι του και θα πορευτεί προσδοκώντας περισσότερο στην αυτοδιάλυση του ΣΥΡΙΖΑ παρά στον ίδιο τον εαυτό του. Αυτό, όμως, δεν του δίνει πραγματικές ελπίδες να κυβερνήσει. Ούτε καν να απειλήσει τον σημερινό πρωθυπουργό.
Έγινε, επίσης, ξεκάθαρο ότι πίσω από τον Ανδρουλάκη δεν υπάρχει κάποιο πρόσωπο που να εμπνέει τους πολίτες. Κι αυτό κατεβάζει ακόμη περισσότερο τον πήχη, όταν συμβαίνει κόντρα σε πρόεδρο ο οποίος σε καλές συνθήκες δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει παρά μια 3η θέση για το κόμμα του.
Από εκεί και πέρα, υπήρξαν και άλλα πολιτικά μηνύματα που έστειλαν οι ψηφοφόροι του Κινήματος, πρωτίστως στον Χάρη Δούκα. Δεν του συγχώρησαν ότι αίφνης άφησε στην άκρη τις υποχρεώσεις του στον μεγαλύτερο δήμο της χώρας και έσπευσε να διεκδικήσει την εξουσία του κόμματος που του έδωσε τη δυνατότητα να είναι δήμαρχος. Για τον κ. Δούκα σίγουρα το αποτέλεσμα είναι ένα πολιτικό ταρακούνημα, με βάση το οποίο πρέπει να αναθεωρήσει σκέψεις και φιλοδοξίες για το μέλλον.
Κατά τα λοιπά; Αυτή η βαρετή δήθεν αντιπολίτευση συνεχίζει να βυθίζει τη χώρα στην πολιτική δίνη μιας κυβέρνησης που θα μας κάνει να πούμε (και) το… νερό νεράκι. Ο Ανδρουλάκης κράτησε την καρέκλα στο «μαγαζί του», ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει το ριάλιτι και ο Μητσοτάκης κάνει πάρτι στις πλάτες όλων ημών…
