Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Ανάπτυξης παρουσίασαν χθες στην Εθνική Πινακοθήκη το σχέδιό τους για το νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας. Πολύ καλό για να είναι αληθινό. Μακάρι.
Αλλά το δείγμα γραφής, που έχει δώσει η φιλελεύθερη Νέα ∆ημοκρατία στα πέντε και πλέον χρόνια που κυβερνά, δεν είναι ικανό δυστυχώς να πείσει την αγορά ότι η παράταξη που στο παρελθόν κατηγορείτο από το… ΠΑΣΟΚ ότι είναι το κόμμα των βιομηχάνων αγαπά τη βιομηχανία. Η οποία, ακόμη και στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα, συνεισφέρει στην ανάπτυξη του ΑΕΠ ποσό αν όχι σημαντικά μεγαλύτερο, τουλάχιστον ισοδύναμο με τη ναυτιλία και τον τουρισμό. Η Νέα ∆ημοκρατία, με αυτό που κάνει τα τελευταία χρόνια, σκοτώνει τη βιομηχανία με επιστημονικό τρόπο. ∆εν το κάνει βεβαίως όπως το ΠΑΣΟΚ το 1981, επί των ημερών του οποίου οι εξαγωγές «βούτηξαν» στα «τάρταρα» και επανήλθαν στο ίδιο σημείο ύστερα από 15 ολόκληρα χρόνια.
Αυτό ήταν έγκλημα το οποίο συνοδεύτηκε από το άλλο έγκλημα, του Οργανισμού Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων. Το κάνει όμως και εκείνη με τον τρόπο της, βάζοντας «πλάτη» στο μετεμφυλιακό δυτικό σχέδιο, που δεν επέτρεψε ποτέ στην Ελλάδα, πλην ορισμένων περιόδων, να κάνει μεγάλα βήματα στη βιομηχανία προκειμένου να μη γίνει ποτέ αυτοδύναμη γεωπολιτικά.
Για το πώς σκοτώνει η Ν.∆. τη βιομηχανία, προστατεύοντας πολλές φορές το διεθνές κεφάλαιο και διευκολύνοντας τις εισαγωγές, αρκεί κανείς να συγκρίνει τις εξαγωγές μας με τις εξαγωγές βαλκανικών και ανατολικών χωρών. Βλέπουμε τη σκόνη τους… καμαρώνοντας στην Εθνική Πινακοθήκη.
Αλλά, αντί να τα γράφουμε και να τα λέμε εμείς, θα σας μεταφέρω τι μας εκμυστηρεύτηκε προσφάτως κορυφαίος της αγοράς, για να δείτε ποια είναι η πραγματική εικόνα πίσω από το επιτηδευμένο αριστερό λεξιλόγιο για το «νέο παραγωγικό μοντέλο της χώρας». Άνθρωποι που δεν έχουν επισκεφθεί ποτέ εργοστάσιο και είναι προϊόντα του κομματικού σωλήνα, δεν έχουν δουλέψει ουσιαστικά ποτέ πραγματικά στη ζωή τους, μας λένε ότι ξέρουν ποιο είναι το παραγωγικό πρότυπο που έχει ανάγκη η χώρα. Την οποία, αν διατρέξει κανείς από αέρος, θα διαπιστώσει ότι είναι γεμάτη από κουφάρια εργοστασίων του ένδοξου παρελθόντος… Ενώ κάποτε σε κάθε νομό υπήρχε και ένα εργοστάσιο. Μου είπε, λοιπόν, αυτός ο κορυφαίος της αγοράς:
Aπέραντο χωράφι
«Όλοι στην πατρίδα μας έχουν εγκαταλείψει τη βιομηχανία. Η Σλοβενία, η Κροατία, η Τσεχία, προσεχώς και η Βουλγαρία, μας έχουν ξεπεράσει σε εξαγωγές. Η Τσεχία έχει έξι φορές παραπάνω εξαγωγές από εμάς και η Κροατία τέσσερις. Είναι ντροπή. Η Ελλάδα, αν τη δεις από ψηλά, είναι ένα απέραντο χωράφι, δεν υπάρχει πουθενά βιομηχανία. Η βιομηχανία καταδιώκεται με τις υψηλές τιμές ενέργειας που πλήττουν την ανταγωνιστικότητά της, και δεν υπάρχει εθνική πολιτική προστασίας της, όπως στην Ιταλία. Ακόμα και στην κατάσταση που είναι σήμερα, εισφέρει περισσότερα στο ΑΕΠ από τον τουρισμό και τη ναυτιλία. Και ξέρετε γιατί μας το κάνουν αυτό; Γιατί αδιαφορούν; Για να βάλουν πόδι στις οικονομίες της ηπείρου μας (αυτή τη στιγμή πλήττονται και η γερμανική και η γαλλική βιομηχανία) η Αμερική και η Αγγλία (για αυτό έφυγε από την Ένωση), που ετοιμάζονται να σορτάρουν την Ευρώπη εδώ και πολλά χρόνια, για να κλέψουν σε τιμή ευκαιρίας στα χρηματιστήρια (και να τις εντάξουν στην ιδιοκτησία τους) όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές βιομηχανίες. Η Ευρώπη θα υπάρξει στο μέλλον, αλλά μόνο ως αμερικανικό παράρτημα και πολιτεία των ΗΠΑ. Αυτό επιδιώκεται με τον νέο διεθνή καταμερισμό στον κόσμο: οι σημερινοί μεγαλομέτοχοι να γίνουν οι αυριανοί υπάλληλοι στις επιχειρήσεις τους. Η αρχή έγινε με τη στέρηση της φθηνής ενέργειας από τους Γερμανούς. Και κατόπιν από εμάς. Ο Σκυλακάκης μάς κοροϊδεύει λέγοντας ότι θα πέσουν οι τιμές της ενέργειας με τα χιλιάδες φωτοβολταϊκά που ετοιμάζει. Όλοι προωθούν την ατζέντα της πράσινης ενέργειας, που συνιστά τη ναρκοθέτηση της ευρωπαϊκής βιομηχανίας, η οποία έχει ανάγκη από φθηνή ενέργεια. Παρότι οι ΗΠΑ δεν έχουν μεγάλες ποσότητες σχιστολιθικού αερίου, στεγνώνουν την Ευρώπη για να την εξαγοράσουν σε τιμή ευκαιρίας. Επενδύσεις μεγάλων ελληνικών εταιριών στη βόρεια Ελλάδα είναι έτοιμες, αλλά δεν προωθούνται, γιατί άλλα συμφέροντα τις εμποδίζουν. Είπαμε στον Μητσοτάκη να συστήσει ξεχωριστό υπουργείο Βιομηχανίας, όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία, και το αρνήθηκε. Το ίδιο κάνει και ο Χατζηδάκης, ο οποίος δεν αναφέρει ποτέ στις ομιλίες του τη λέξη “βιομηχανία”, παρά μόνο κατόπιν παρακλήσεως. Επικεφαλής στο ΙΟ- ΒΕ τέθηκε… ξενοδόχος. Η Ελλάδα πρωταγωνιστούσε κάποτε στη βιομηχανία και σήμερα μετράμε κουφάρια».
Θέλετε κι άλλα; ∆εν νομίζω. Γιατί, άλλωστε, να χαλάσουμε την ατμόσφαιρα; Ας συνεχίσει το Μαξίμου να κάθεται πάνω στο ροζ συννεφάκι του – δεν θα το χαλάσουμε εμείς το όνειρο. Μια μέρα, όμως, θα ξυπνήσει και θα βρεθεί μπροστά σε εκπλήξεις… Οι αστοί, όταν θυμώνουν με το «γκουβέρνο», δεν το δείχνουν. Θέμα πρεστίζ. Απλώς πράττουν.
Διαβάστε ακόμα:
Γιατί μιλάτε υποτιμητικά για τούς Βαλκάνιους ; Εμείς τι είμαστε ; Βγάλτε την περικεφαλαία και την χλαμύδα τών φιλοσόφων και δείτε τα πράγματα όπως είναι.
Να κάνουμε μια υπόθεση εργασίας; Ο Μητσοτάκης απηυδισμένος από όσα αντιμετωπίζει, τα βροντάει ξαφνικά και πάει σε μια θέση στην Ευρώπη. Ή κατεβαίνει στα Χανιά, την αράζει στην αυλή του και χαζεύει από δω τη Σούδα κι από κει τα Λευκά Όρη, γράφοντας τα απομνημονεύματα του. Ύστερα η ΝΔ χωρίζεται σε κεντρώους και λαϊκούς δεξιούς, που αρχίζουν να αλληλοσκοτώνονται κατά τα πρότυπα του Σύριζα. Και μη μου πείτε ότι θα βγάλουν κάποιον άλλον στη θέση του κι όλα καλά, διότι έτσι έλεγαν και στην Κουμουνδούρου για τη μετά Αλέξη εποχή κι είδαμε την κατάντια τους.
Τι απομένει πίσω; Όχι μια ΝΔ χωρίς αρχηγό, αλλά μια χώρα χωρίς ηγεσία. Όταν ο γέρο Καραμανλής αποσυρόταν το 1980 στην προεδρία της Δημοκρατίας, υπήρχε ένας Ανδρέας που ερχόταν. Κι όταν ο Ανδρέας κατέρρεε το 1989, υπήρχε ένας γέρο Μητσοτάκης να αναλάβει τη χώρα. Όταν το 1996 ο Ανδρέας ψυχομαχούσε στο Ωνάσειο, ερχόταν πίσω του ένας Σημίτης κι όταν η εποχή Σημίτη έφαγε τα ψωμιά της, ακολουθούσε ένας Κώστας Καραμανλής.
Τι θέλω να πω; Πως ακόμα κι εκείνοι που έκλειναν τους κύκλους τους, συνέχιζαν να έχουν πίσω τους μεγάλα και στιβαρά κόμματα, αυτοί δε που έρχονταν να τους διαδεχτούν είχαν ακόμα μεγαλύτερους και στιβαρότερους πολιτικούς σχηματισμούς στο κουμάντο τους. Έφευγαν αυτοί που έπεφταν κάτω από το 40% και αναλάμβαναν εκείνοι που είχαν ένα 45%. Για την τύχη της χώρας μιλάμε τώρα, όχι για την τύχη των κομμάτων.
Ρίξτε τώρα μια ματιά στο σημερινό πολιτικό σκηνικό. Έχει μια κυρίαρχη πολιτική προσωπικότητα κι ύστερα ακολουθεί το χάος. Ας πούμε ότι εξαϋλώνεται ξάφνου ο Κυριάκος, ποιος θα αναλάβει ο τιμόνι; Όχι της ΝΔ, αλλά της χώρας. Κατ’ αρχήν θα γίνει πογκρόμ μέσα στο κυβερνόν κόμμα, οι κεντρώοι Πασοκογενείς θα αλληλοσφαχτούν με τους λαϊκούς δεξιούς. Στο 15% θα την κατεβάσουν την ΝΔ.
Μήπως θα αναλάβει η κεντροαριστερά; Για να ηγηθεί της χώρας ποιος; Ο Ανδρουλάκης; Με το σκάρτο 13-15% που έχει; Ή τον θεωρεί κανείς ικανό να φτιάξει μεγάλο κεντροαριστερό συνασπισμό; Με ποιους; Με τα απομεινάρια του Σύριζα ή με την Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Χαρίτση; Όποιος πιστεύει κάτι τέτοιο είναι ευτυχισμένος. Ποιον θα στείλουμε λοιπόν, να κάτσει απέναντι στον Ερνογάν ή να διαπραγματευτεί στα σοβαρά με Ευρωπαίους και Αμερικάνους; Την Λατινοπούλου μήπως, για την οποία ακούω όλους να λένε ότι «έρχεται με φόρα»;
Εδώ αγαπητοί μου, η χώρα έχει σοβαρό πρόβλημα. Έχει ξεμείνει με έναν και μοναδικό στην κορυφή της, τον οποίον μάλιστα όλο και περισσότεροι καταλήγουν να μην χωνεύουν. Άλλος γιατί είναι πολύ κεντρώος κι άλλος γιατί είναι πολύ δεξιός, άλλος γιατί είναι πολύ μεταρρυθμιστής κι άλλος γιατί δεν κάνει πολλές μεταρρυθμίσεις, άλλος γιατί δεν μοιράζει χρήμα κι άλλος γιατί δίνει πολλά επιδόματα. Και κανένας δεν λέει «αυτός μπορεί να τον αντικαταστήσει». Διότι ο «αυτός» δεν υπάρχει, όμως κανένας δεν το σκέφτεται. Δεν έχουμε ανάγκη ηγεσίας στη χώρα, ως φαίνεται. Είθε να μας βγει σε καλό, αλλά δεν το βλέπω.
Liberal Δ.Καμπουράκης
Η μοναδική πτωχευμένη χώρα που χει αυτοδύναμες κυβερνήσεις, αυτό δεν έχει ξαναγίνει παγκοσμίως. Η οικονομική υπερδύναμη Γερμανία έχει κυβερνήσεις συνεργασίας απ το 90. Στη μπανανία τα κόμματα της χρεοκοπίας που χρωστάνε εκατομμύρια και που θα πρεπε να χουν αφανιστεί απ το χάρτη χρόνια τώρα συνεχίζουν και ηγούνται ενός τελειωμένου σε όλα τα επίπεδα λαού και θα συνεχίσουν να ηγούνται με σημαία το ρουσφέτι, το βόλεμα, το διορισμό. Συνεπώς μην ανησυχείς, θ απειλήσει λίγο ο Κούλης για ακυβερνησία, χάος, αναρχία κλπ. και τα πάνσοφα πρόβατα θα τους ξαναβγάλουν αν όχι αυτοδύναμους στη χειρότερη για συγκυβέρνηση (νδ-πασοκ). Τώρα για τον Καμπουράκη, καλά έκανες και τον έβαλες, Καμπουράκης, Πρετεντέρης, Τσίμας κλπ. αξίζουν στο νεοέλληνα και όχι Κοττάκης φυσικά.
όλες οι απόψεις δεκτές και αξιολογήσιμες
Η επόμενη πτώχευση θα σκάσει κάπου σε 6-7 χρόνια. Ο Κούλης δεν είναι τόσο ανόητος να μείνει πρωθυπουργός σε νέα μνημόνια, συνεπώς πρέπει να βρεθεί ο νέος χρήσιμος “ηλίθιος” α λα γαπ το 2009. Και θα βρεθεί, τουλάχιστον αυτό μας έχει δείξει η ιστορία στην ψωροκώσταινα.