O Kωνσταντίνος Μητσοτάκης ανήλθε στην εξουσία με τη βοήθεια της διαπλοκής, κυβέρνησε στην αρχή μαζί με τη διαπλοκή και στο τέλος έπεσε καταγγέλλοντας τη διαπλοκή. Ο Τύπος της εποχής (Λαμπράκης, Μπόμπολας, Τεγόπουλος κ.ά.) ευνόησε την εκλογική του νίκη το 1989, επιτιθέμενος με δριμύτητα προς παραδειγματισμό στον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος, ως πρωθυπουργός, ήθελε να απαλλαγεί από τον έλεγχο των εκδοτών, επενδύοντας στον Κοσκωτά. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τούς έδωσε ως αντάλλαγμα γι’ αυτήν τους τη στήριξη στα πολιτικά του σχέδια τις πρώτες άδειες ιδιωτικής τηλεόρασης, η οποία έμελλε από τότε και για αόριστο χρόνο να γίνει ο απόλυτος ρυθμιστής του πολιτικού παιγνίου στην πατρίδα μας. Στο τέλος, όταν η πολιτική συμπόρευση μαζί του εκρίθη πλέον ατελέσφορος και ουχί επικερδής από τους καναλάρχες-εκδότες, στους οποίους απονεμήθηκε ισόβια εξουσία χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση, όλοι, άλλοι κρυφά και άλλοι φανερά, συνασπίστηκαν και τον έριξαν από την εξουσία. Το ποιος το έκανε ήταν απολύτως «τυχαίο» – θα γινόταν. ∆ημιουργήθηκε προς τα έξω η εντύπωση ότι τον έριξε ένας μεγάλος επιχειρηματίας της εποχής, αλλά ο ιστορικός του μέλλοντος που θα θελήσει να τραβήξει τις κουρτίνες δεν θα ανακαλύψει ούτε έναν ούτε δύο ούτε τρεις, αλλά… πέντε. Το ποιο ήταν το κίνητρό τους ας το αφήσουμε. Μπαίνουμε στα πολύ βαθιά νερά που ορίζουν τις σχέσεις πολιτικής και αγοράς.
Οικογενειακή παράδοση
Ο υιός του αείμνηστου πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, Κυριάκος, βαδίζει ακριβώς στον ίδιο δρόμο, αλλά είναι εξαιρετικά πρόωρο να πει κανείς ότι αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να έχει την αυτή κατάληξη. Αυτά τα ξέρει μόνο η ίδια η ζωή. Πράγματι, ο Κυριάκος ανέβηκε στην εξουσία με τη βοήθεια και της διαπλοκής, κυβέρνησε διά μακρόν -και ποιος ξέρει πόσο ακόμη…- κρατώντας ευχαριστημένη τη διαπλοκή, αλλά δεν ξέρουμε αν θα πέσει και αυτός καταγγέλλοντας τη διαπλοκή. Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται πάντοτε ως φάρσα. Αυτά που βλέπουμε όμως τις τελευταίες εβδομάδες δείχνουν ότι υπάρχουν οι προϋποθέσεις, ακόμη και αν η κατάληξη δεν είναι στο τέλος η ίδια. Κορυφαίες συστημικές επιχειρηματικές δυνάμεις, με τις οποίες η Ν.∆. συνέπτυξε έναν ευρύ συνασπισμό συμφερόντων για να απομακρύνει τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα από την εξουσία, έχουν διαταράξει προσώρας τις σχέσεις τους μαζί της, με εξαιρετικά μεγάλη την πιθανότητα να συγκρουστούν ανοιχτά. Συγκεκριμένα: τις έχουν διαταράξει, γιατί ο ίδιος ο πρωθυπουργός με τις αποφάσεις του φαίνεται ότι επιδιώκει τη σύγκρουση μαζί τους. Αυτή είναι μια νέα μεταβλητή στο πολιτικό μας σύστημα. ∆εν υπήρχε μέχρι και πριν από τις ευρωεκλογές.
Αυταπάτες τέλος
Οι χθεσινοί ευχαριστημένοι είναι οι αυριανοί δυσαρεστημένοι. Ανθρώπους που όταν σε έβλεπαν σε σαλόνι των βορείων προαστίων, τυχόν προσκεκλημένο σε κοινωνική εκδήλωση, έπεφταν με φόρα πάνω σου για να σου ζητήσουν τον λόγο με τη φράση «πώς τολμάς να ασκείς κριτική στον Κυριάκο;» σήμερα τους ακούς και δεν τους αναγνωρίζεις! «Αυτοί είναι;» Τα εξ αμάξης! Βεβαίως, αυταπάτες δεν υπάρχουν. Σε αυτά τα επίπεδα, όσο εύκολα ανοίγουν τα μέτωπα τόσο εύκολα, μαγικά, κλείνουν. Και οι αναλύσεις και οι προσδοκίες καταλήγουν στον κάλαθο των αχρήστων. Αλλά αυτή τη φορά το ρήγμα μοιάζει να είναι μεγάλο και καθόλου περιστασιακό. Άνοιξε σιγά σιγά μέσα στα δύο προηγούμενα χρόνια, και τώρα διευρύνεται. Γιατί έρχεται μια στιγμή που δεν μπορείς να τους έχεις όλους ευχαριστημένους, μέσα – έξω. Πρέπει να επιλέξεις. Τα πράγματα γίνονται ασφυκτικά. Με ποιον θα πας και ποιον θα αφήσεις; Έτσι, είδαμε μεγάλο όμιλο να κατηγορεί το Μέγαρο Μαξίμου την Κυριακή για υιοθέτηση μεθόδων του… αυριανισμού. Έτσι, είδαμε άλλον μιντιακό όμιλο να τηρεί αίφνης στάση ουδετερότητας στις εκπομπές του. Έτσι, βλέπουμε ακόμη έναν να ετοιμάζεται να χτυπήσει, όπως μόνο ο ίδιος γνωρίζει. Αόρατος, σαν τα… Stealth. Εάν κρίνουμε δε από όσα είπε στο Mega δημοφιλής σατιρικός ηθοποιός (τον οποίο το σύστημα αποφάσισε να βγάλει από τη βαθιά κατάψυξη, όπου τον είχε τοποθετήσει επί καιρό), ότι δηλαδή τον σοκάρει «η αποδοχή της εκτεταμένης διαφθοράς που επικρατεί στον τόπο», τότε καταλαβαίνετε ποιο ίσως θα είναι το μενού: διαφθορά, διαφθορά, διαφθορά. Η έρευνα που άρχισε η Ευρωπαία εισαγγελεύς Κοβέσι για διασπάθιση κοινοτικών κονδυλίων από το ΕΛΚ έχει και ελληνική «ουρά», υποστηρίζουν κάποιοι. Εν πάση περιπτώσει, έτσι έχει η κατάσταση. Αλλά, επειδή έχουν δει πολλά τα μάτια μας, δεν προεξοφλούμε και δεν κάνουμε κάποια πρόβλεψη. Για την ώρα επισημαίνουμε τις ομοιότητες και υπογραμμίζουμε ότι, όπως το 1993, έτσι και σήμερα τυχόν καταγγελία της διαπλοκής ύστερα από συμπόρευση οκτώ ετών (2016-2024) -«νύχι – κρέας», που θα έλεγε και η Αλέκα- δεν είναι πειστική. Αν συμβεί, όμως, δεν θα εκπλαγούμε. Η ζωή είναι απρόβλεπτη, και γι’ αυτό ενδιαφέρουσα.
Διαβάστε ακόμα:
