Δεν χάσαμε τον γάιδαρό μας στις ΗΠΑ. Μπορεί ο Ευστράτιος Χατζηκαραογλάνογλου-Καριολέας, ανακυκλωμένος ταβλαδόρος πασόκος από την Εκάλη, να έγραφε λάβρος στο φατσοβιβλίο κατά του Τραμπ και του Ίλον Μασκ, νομίζοντας πως αξημέρωτα αγωνιούσαν για τη γνώμη του από το Ανκορεϊτζ της Αλάσκας και το Μιλγουόκι ως τη Φλόριντα, όμως η αλήθεια είναι πως 250.000.000 Αμερικανοί δεν δίνουν μία γι’ αυτόν και όσους είχαν πάρει τόσο προσωπικά τις αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Κι εμένα μου αρέσει πολύ η antiwoke, αντιλαθρομεταναστευτική πολιτική του Τραμπ, όμως η Κάμαλα ήταν the devil we know και ο Τραμπ έχει ένα απρόβλεπτο και κυνικό στοιχείο, που δημιουργεί φόβους.
∆εν ξέχασα ποτέ το «κι αν οι Τούρκοι νικήσουν;», που είπε δύο φορές απανωτά σε ζωντανή μετάδοση στον Έλληνα Πρωθυπουργό. Ορθά του απάντησε και τις δύο φορές ο Κυριάκος Μητσοτάκης «δεν θα νικήσουν», αλλά αυτή η έμμεση, δημόσια κυνική απειλή με έκανε να πιστέψω ακόμη βαθύτερα πως ουδείς θα αποβεί ελληνικότερος των Ελλήνων. Αυτός θα είναι πρόεδρος, με αυτόν πρέπει να τα βρούμε. Είναι δικό μας καθήκον, κανενός Αμερικανού, να πείσουμε για την ταύτιση συμφερόντων τους με τα δικά μας. Κι αν εμείς δεν διεκδικήσουμε, αν οι ταγοί μας δεν προσπαθούν πάντα να κερδίσουν κάτι για το Έθνος μας, δεν θα μας το χαρίσουν οι Αμερικανοί. Όπλο μας το ότι, σε αντίθεση με την Τουρκία, είμαστε ένας σταθερός και αξιόπιστος σύμμαχος, και σε αντίθεση με τους πλείστους συμμάχους στο ΝΑΤΟ δαπανούμε γενναία ποσά για την Άμυνα, κάτι στο οποίο δίνει ο Τραμπ μεγάλη σημασία, διότι άλλοι, πολύ μεγαλύτεροι σε μεγέθη πληθυσμιακά, γεωγραφικά και οικονομικά, είναι τζαμπατζήδες. Θέλουν την αμερικανική ασπίδα, αλλά δεν ξοδεύουν για να συμμετάσχουν στις υποχρεώσεις.
O Ερντογάν
Εμείς φυσικά το κάνουμε, διότι έχουμε απέναντι τους Γενοκτόνους ισλαμοφασίστες, τους μεγαλύτερους μαφιόζους διακινητές, το κράτος-συμμορία του Ερντογάν, που όχι μόνον έχει πουλήσει τους Αμερικανούς κατ’ επανάληψη -βλέπε Πόλεμο του Κόλπου και Αφγανιστάν-, όχι μόνον αγοράζει S-400, γράφοντας την ασφάλεια της συμμαχίας στα βαμμένα με αίμα Χριστιανών πασούμια του, αλλά ταυτόχρονα είναι πλέον δεδηλωμένος εχθρός του Ισραήλ, υποστηρικτής της Χαμάς και της Χεζμπολάχ. Αυτά πρέπει εμείς να εκμεταλλευτούμε και -μάλλιασε η γλώσσα μου- να συμμετέχουμε ενεργητικά στη συμμαχία με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, να διεκδικήσουμε ρόλο περιφερειακής δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο, ώμο με ώμο με Ισραήλ, Αίγυπτο και ΗΠΑ. Την Κύπρο δεν την αναφέρω, διότι είμαστε ένα.
Με αφορμή το τελευταίο, οφείλω να στηλιτεύσω με τον πιο δριμύ τρόπο την αθλιότητα όλων αυτών, κυβερνητικών και ΕΛΙΑΜΕΠιτζήδων, που λένε προς τους Τούρκους «ας αφήσουμε το Κυπριακό στην άκρη κι ας λύσουμε τις ελληνοτουρκικές διαφορές». Τα έγραψε ο Σάββας Καλεντερίδης όσα δημοσίευσε, εν όψει της επικείμενης επίσκεψης Φιντάν, Τούρκος δημοσιογράφος, για το νέο «πνεύμα» που του σφυρίξανε σε πρόσφατο ελληνοτουρκικό forum στην Αθήνα.
Αρχίζει δε σιγά σιγά να ξεδιαλύνει το όραμα των πουρκουάδων, που δυστυχώς φαίνεται να υιοθετεί ο Πρωθυπουργός, ο «ας με πουν μειοδότη» Γεραπετρίτης, η Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, η Μπούρα και τα άλλα παιδιά. Ουδείς είναι πράκτορας των τουρκικών συμφερόντων. Είναι «πράκτορες» των ιδεοληψιών τους, ανιστόρητων φαντασιώσεων. Νομίζουν ότι με μερικές υποχωρήσεις θα πάμε στη Χάγη με έναν προσχεδιασμένο συμβιβασμό, θα λύσουμε τις διαφορές μας, όπως θα τις κουτσουρέψουν οι Απόστολοι του Μαρασμού, και μετά θα ευημερήσουμε. Πιστεύουν πως το θηρίο αυτό εξημερώνεται, θα το ταΐσουμε μερικά συμφέροντά μας, θα ηρεμήσει, θα συνεκμεταλλευτούμε το Αιγαίο και μετά θα κολυμπάμε στα σερμπέτια, χωρίς εμείς να ματώνουμε για εξοπλισμούς. Όλο αυτό είναι μια πάρα πολύ επικίνδυνη και ανόητη φαντασίωση βαθιά ανιστόρητων φελλών. Και μόνον τέτοιες κουβέντες στο περιθώριο forum, δεξιώσεων, διερευνητικών, π.χ. υπό την αιγίδα των Γερμανών, που ως γνωστόν είναι φίλοι μας και θέλουν το καλό μας, δημιουργεί ζημιά, διότι εκπέμπει μήνυμα αδυναμίας της χώρας μας. ∆ιακινδυνεύω δε την πρόβλεψη πως αυτό που θα μας σώσει για άλλη μια φορά είναι ο μαξιμαλισμός του τουρκικού επεκτατισμού. Θα θέλουν πολύ περισσότερα από όσα κι ο πιο αφασιακός φιλελέφτ ανακυκλωμένος πασόκος θα μπορούσε να παραχωρήσει. Ακόμη δε κι αν δέχονταν οι Τούρκοι κάτι τέτοιο, υποσχόμενοι πως χλαπακιάζοντας μερικά ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα θα είναι μετά φρόνιμοι, η πορεία είναι προδιαγεγραμμένη: αφού έπαιρναν ό,τι θα δίναμε, έχοντας γυαλίσει το μάτι τους από την αδυναμία μας, σύντομα θα έλεγαν πως δεν είναι αρκετά, θα καταπατούσαν τη συμφωνία κι ό,τι τους αρνιόμασταν θα το άρπαζαν, ενώ εμείς θα μαζεύαμε κωλόχαρτα από τον ΟΗΕ.
Το δίλημμα
Η δε πολεμική βιομηχανία τους δεν θα πάψει να φτιάχνει drones, πυραύλους, θα ενισχύουν την πολεμική τους μηχανή και, αφού θα έχουν καταπιεί τις παραχωρήσεις μας, θα ζητήσουν κι άλλα, διπλά και τρίδιπλα. Γι’ αυτό λέω πάντα πως το αληθινό «Κόμμα του Πολέμου», αυτοί που θα φέρουν τη σύγκρουση, είναι οι κήρυκες του «σώφρονος συμβιβασμού», το μέτωπο λογικής των πουρκουάδων. Στο δίλημμα να γίνουμε περιφερειακή δύναμη ή ηγεμονία της Βλαχίας, δορυφόρος της ψωραλέας νέας Υψηλής Πύλης, η απάντηση μπορεί να είναι μόνο μία. Και για να γίνουμε περιφερειακή δύναμη, για να οδηγήσουμε τον λαό μας σε νέες, απάτητες κορυφές, πρέπει να φτιάξουμε στρατιωτική, οικονομική και διπλωματική ισχύ, συμμαχίες αμοιβαίας συνδρομής, να είμαστε αξεδιάλυτα ένα με την Κύπρο.
Όσοι μιλούν για διαχωρισμό ελλαδικών συμφερόντων και Κυπριακού θα γίνουν εθνικό πτυελοδοχείο. Οφείλουμε να είμαστε αδιάλλακτοι απέναντι στους Γενοκτόνους ισλαμοφασίστες, να μην παραχωρήσουμε ούτε χιλιοστό. Η Τουρκία είναι σε αποδρομή, τρέμει τη δημιουργία Κουρδικού Κράτους, έχει βαθύ χάσμα με το Ισραήλ και απομακρύνεται από τη ∆ύση και το ΝΑΤΟ. Θα είμαστε ασυγχώρητα ηλίθιοι, φαντασιόπληκτοι, να σπεύσουμε να κάνουμε παραχωρήσεις αντί να προβάλουμε δυνατότερα διεκδικήσεις, με πρώτες πρώτες την αναγνώριση από την ίδια την Τουρκία της Γενοκτονίας και την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο.
Διαβάστε ακόμα:
σωστός και πάλι ο Φαήλος