Άξιζε χθες να διαβάσετε το κύριο άρθρο της «Καθημερινής», το οποίο είχε στοργικές συμβουλές για τους ∆ημοκρατικούς των ΗΠΑ και ακόμα στοργικότερες (έμμεσες, βεβαίως βεβαίως) νουθεσίες για τον υπαρκτό μητσοτακισμό.
Σ’ αυτό το αξιοπρόσεκτο κείμενο, σε ελάχιστες λέξεις ο αναγνώστης μπορεί εναργώς να διακρίνει τον ψυχισμό του μέσου ελιτιστή, ο οποίος σιχαίνεται -από τον σκούφο μέχρι τις κάλτσες- όσους θεωρεί… μπυθουλαίους και συνιστά στους κυβερνώντες να τους πετούν κάνα ξεροκόμματο και λίγη αξιοπρέπεια, παρόλο που δεν το αξίζουν (αφού περνούν «τον πήχη της αξιοκρατίας»)! Αυτό πρέπει να γίνει επειδή, αν στραβώσουν οι μπυθουλαίοι, ενδέχεται να αντιδράσουν βίαια, με αποτέλεσμα ο «άριστος» να αντιμετωπίσει προβλήματα και να… τραυματιστεί η δημοκρατία.
Αυτά, λοιπόν, έγραφε χθες ο βαθύνους και φιλάνθρωπος συντάκτης:
«Το οδυνηρό μάθημα (α) από τις αμερικανικές εκλογές είναι ότι καμία λαϊκή δυσαρέσκεια, όσο οπισθοδρομική (β) κι αν φαντάζει, όσο βίαια κι αν εκφράζεται (γ), δεν πρέπει απλώς να εξορκίζεται σαν “ακραία”, ακόμη κι όταν οι φοβίες είναι παράλογες (δ) διαμορφώνουν πολιτικές πραγματικότητες. Η δημοκρατία, για να ανανεώνει την ελάχιστη συναίνεση των πολλών, πρέπει να εξασφαλίσει ίσες ευκαιρίες και αξιοπρέπεια σε όλους – και σε εκείνους που δεν περνούν τον πήχυ της αξιοκρατίας (ε)».
• ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Α) «Οδυνηρό»; Ποιος πόνεσε; Και γιατί;
Β) Σιχαμένε, οπισθοδρομικέ μπυθουλαίε, δεν σου φτάνει που ζεις σε πολυπολιτισμικό αστικό κέντρο, γκρινιάζεις για το εθνολογικό μωσαϊκό της περιοχής σου και τη δράση συμμοριών απ’ όλο τον πλανήτη που εμπλουτίζουν τη μέχρι πρότινος ανιαρή καθημερινότητά σου.
Γ) Είναι το δίχως άλλο βίαιο, στα όρια του κακουργήματος, να ψηφίζεις κόντρα στη γραμμή των πολυεκατομμυριούχων σελεμπριτάδων του Χόλιγουντ που σας έλεγαν να εκλέξετε την Κάμαλα Χάρις.
∆) Είσαι και πουθενάς είσαι και ψυχάκιας και έχεις παράλογες φοβίες. Είναι δυνατόν να φοβάσαι ότι η ακρίβεια θα σε εξαθλιώσει; Έχε εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση που σε φορολογεί για να στέλνει μετρητούλια και όπλα στον Ζελένσκι και στα αδιάφθορα παλικάρια του.
Ε) Ανάξια και τιποτένια υποκείμενα, δεν μοιάζετε με εμάς τους αρίστους.
Όμως, για να διαιωνίσουμε την πεφωτισμένη ολιγαρχία μας, θα σας πετάμε κάνα πιάτο φαγί και θα λέμε καμιά καλή κουβέντα για να σας καλοπιάνουμε και να μη μας ρίξετε σφόλι εις τας εκλογάς ή έχουμε τίποτις χειρότερα ντράβαλα.
Διαβάστε ακόμα:
