Ο Θεός περνά κάθε μέρα μπροστά από τα μάτια μας

Παρατηρώ αυτές τις μέρες όλους αυτούς που προσπαθούν να καταλάβουν γιατί κέρδισε ο Τραμπ. Γιατί ο κόσμος δεν εξελίχθηκε σύμφωνα με τις επιθυμίες τους και με τους σχεδιασμούς τους. Γιατί ο «ανορθολογισμός» κέρδισε τον «ορθολογισμό». ∆εν πρόκειται να καταλάβουν. ∆ιότι δεν θέλουν να καταλάβουν. Εκπροσωπώντας έναν κόσμο που αποτυγχάνει αρνούνται να αναλάβουν και να αναγνωρίσουν το βάρος της ευθύνης τους. Κάθε απόπειρα κατανόησής του είναι μάταιη.

Θα σταθώ σε ένα θέμα που τέμνει οριζόντια τη μεγάλη επιστροφή του συντηρητισμού σε ολόκληρο τον κόσμο. Τη θρησκεία. Τις αξίες του χριστιανισμού. Στην πατρίδα μας υπάρχουν κάποιοι γραφικοί που προσπαθούν να πάρουν αξία επιτιθέμενοι προκλητικότατα στον χριστιανισμό, στους ορθοδόξους και στο φρόνημά τους. Το χριστιανικό ήθος, όμως, πια τους προσπερνά. ∆εν τους δίνει αξία και σημασία, όπως κάποτε. ∆εν σοκάρεται από τις προσβολές τους. Στη θέα τους στρέφει την κεφαλή του αλλού. Τους στέλνει σιωπηρά στα αζήτητα της Ιστορίας. Προσέξτε μερικά διαδοχικά γεγονότα στην Ελλάδα και στον κόσμο αυτό το διάστημα.

Λονδίνο, γήπεδο Wembley, 10 Οκτωβρίου. Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ελλάδος αντιμετωπίζει την Εθνική ομάδα της Αγγλίας. Μετά το 70ό λεπτό μπαίνουν αλλαγές στον αγώνα ο Μάνταλος, ο Κωνσταντέλιας και ο Πέλκας. Όλοι κάνουν τον σταυρό τους τρέχοντας τα πρώτα μέτρα στον αγωνιστικό χώρο του ιστορικού γηπέδου. Στο τέλος του αγώνα ο σκόρερ του νικητήριου τέρμα- τος για την Ελλάδα, Παυλίδης, κάνει επίσης τον σταυρό του.

Το σίριαλ

Σίριαλ «Φαμαγκούστα», 2 Νοεμβρίου. ∆ύο Κύπριοι που σε ηλικία 12 ετών συνελήφθησαν τον Ιούλιο του 1974 από στρατιώτες του «Αττίλα» στα Κατεχόμενα και θάφτηκαν ζωντανοί σε τάφους που τους διέταξαν να ανοίξουν με τα ίδια τους τα χέρια (μόνο το κεφάλι τους εξείχε) διηγούνται στην κάμερα πώς διασώθηκαν. Άρχισαν και οι δύο να κάνουν δυνατά την προσευχή τους κοιτώντας προς τον ουρανό και να ψάλλουν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους το «πάτερ ημών». Λίγο αργότερα, τους εντόπισε μία περίπολος ανδρών του ΟΗΕ.

Το θεώρησαν και ήταν θαύμα. Γιατί στο σημείο όπου τους έθαψαν οι βασανιστές τους δεν περνούσαν συνήθως περίπολα. Ήταν στη μέση του πουθενά. Ένας από τους δύο άνδρες, ηλικίας 70 ετών σήμερα, με τα μαλλιά δεμένα κοτσίδα, όπως ο Τσίπρας στα νιάτα του, είπε στην κάμερα συγκινημένος: «Μη χάνουμε ποτέ την πίστη μας στον Θεό, αυτή την υπέρτατη δύναμη της καλοσύνης. Όσα χρόνια κι αν περάσουν». Και άφησε ένα δάκρυ να κυλήσει από τα μάτια του.

Αμερικανικές προεδρικές εκλογές, 20 Οκτωβρίου: Η υποψήφια πρόεδρος των ∆ημοκρατικών και του ρεύματος του ορθολογισμού Κάμαλα Χάρις, βλέποντας τις δημοσκοπήσεις, αποφασίζει και εορτάζει τα εξηκοστά γενέθλιά της σε δύο εκκλησίες Μεθοδιστών και Ευαγγελικών στην Τζόρτζια, οι χορωδίες των οποίων της ψάλλουν το «happy birthday».

Θεσσαλονίκη, 26 Οκτωβρίου, εορτή αγίου ∆ημητρίου. Στον περίλαμπρο ναό εκτίθενται τα λείψανα του αγίου, τα οποία επέστρεψαν στη Θεσσαλονίκη το 1978. Όποιος θέλει να προσκυνήσει στον άγιο γνωρίζει ότι θα πρέπει να περιμένει στην ουρά υπομονετικά τουλάχιστον μία ώρα. Οικογένειες σαραντάρηδων με τα παιδιά τους, νεαροί φοιτητές,
υπερήλικες κυρίες, το μωσαϊκό των γενεών, στέκονται και περιμένουν για να προσκυνήσουν τον Άγιο. ∆εν ακούς φωνές. ∆εν βλέπεις σπρωξίματα. ∆εν παρατηρείς θυμωμένα πρόσωπα. Μόνο γαλήνη. Καθένας ξέρει καλά γιατί βρίσκεται εκεί.

Βραδιά αμερικανικών προεδρικών εκλογών, 4 προς 5 Νοεμβρίου: Ο εκλεγείς πλέον πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ απευθύνεται τη βραδιά της νίκης του στους οπαδούς του και κλείνει την ομιλία του με τη φράση «Ο Θεός να σας έχει καλά. Ο Θεός να σας ευλογεί».

Αίγινα, παραλία, εορτή αγίου Νεκταρίου, Σάββατο 9 Νοεμβρίου. Χιλιάδες κόσμου, κυριολεκτικά χιλιάδες, ανάμεσά τους δεκάδες Ρουμάνοι, είναι παρατεταγμένες στις δύο άκρες του δρόμου του λιμανιού και περιμένουν τη λιτανεία, κατά τη διάρκεια της οποίας κατεβαίνει στην πόλη η κάρα του αγίου. Του οικουμενικού αυτού αγίου που στο πέρασμά του από την Αλεξάνδρεια, από τη Ριζάρειο Σχολή, από την Εύβοια, από τη Σκόπελο, από την Αίγινα βοηθούσε αδιακρίτως πολίτες, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, με την απέραντη καλοσύνη του. Η πομπή, στην κεφαλή της οποίας είναι η ηλικίας 50 ετών ηγουμένη Τιμοθέη (προγραμματίστρια, που επισκεπτόταν κάποτε το μοναστήρι επιβαίνοντας σε μηχανή χάρλεϊ, φορώντας μπότες), σταματά έξω από το παλαιό δημαρχείο. Και ανάμεσα σε αυτούς που ψάλλουν ακούγεται και η φωνή ενός ιεράρχη από τη Ρουμανία να αναπέμπει ύμνους στη γλώσσα του. Γιατί; Γιατί ο άγιος φανερώθηκε στους κατοίκους αυτής της περιοχής σε δύσκολα χρόνια για να τους βοηθήσει και από τότε χιλιάδες Ρουμάνοι κάνουν κάθε χρόνο 1.200 km και πλέον για να έρθουν στην Αίγινα για να προσκυνήσουν τη χάρη του. Αυτό κάποιοι το βαφτίζουν «ανορθολογισμό».

Στο στόχαστρο

∆εν ξέρω τι γίνεται στην Αμερική. Αλλά οι δυνάμεις του ορθολογισμού, όλους αυτούς που παίρνουν δύναμη από τις ιδέες του χριστιανισμού εδώ στην πατρίδα μας τους λοιδορούν ως καθυστερημένους και ως ψεκασμένους. Λοιδορούν όσους κοινωνούν των αχράντων μυστηρίων. Λοιδορούν όσους νηστεύουν. Λοιδορούν όσους πιστεύουν στα θαύματα. Παίζουν, διακωμωδούν την πίστη τους.

Την παραμονή της πανηγύρεως του αγίου ο μητροπολίτης Ύδρας, Σπετσών και Αιγίνης Εφραίμ, περιστοιχιζόμενος από τον παναγιότατο μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Φιλόθεο και τον σεβασμιότατο μητροπολίτη ∆ράμας ∆ωρόθεο, λέει στους συγκεντρωμένους στο δείπνο που ακολούθησε μετά τον μέγα εσπερινό: «Νηστεία σημαίνει αγαπώ τον Χριστό. Αν κάνεις νηστεία και δεν αγαπάς τον Χριστό, στην πραγματικότητα βασανίζεις τον εαυτό σου. Τον καταπιέζεις να φέρει σε πέρας κάτι που δεν του αρέσει. Αλλά η νηστεία είναι μία πράξη ελευθερίας. Όχι καταπίεσης. Όχι στέρησης».

Μεγάλη δύναμη

Στην πραγματικότητα, λοιπόν, ο χριστιανισμός, δρώντας μέσα στον αποτυχημένο κόσμο του ορθολογισμού, που μας έφερε ως εδώ, είναι μία νέα ιδέα. Μία ιδέα που όσοι την ασπάζονται παίρνουν δύναμη. Τους χαρίζεται δύναμη. Και αυτή η νέα ιδέα «ποτίζεται» από τη woke ατζέντα. Όποιος αμφισβητεί τα θεμέλια του κόσμου στην πραγματικότητα είναι ο καλύτερος χορηγός της νέας αυτής ιδέας. Ποτέ το αφύσικο δεν θα νικήσει το φυσικό.

Για εκείνους που θεωρούν ότι ξυπνήσαμε μια ωραία πρωία στο έτος μηδέν και τα φτιάξαμε όλα μόνοι μας οι άνθρωποι χωρίς την παραμικρή βοήθεια από πουθενά, ή ότι τα βρήκαμε όλα έτοιμα ως διά μαγείας, αυτά είναι θέματα ακατανόητα. Αδιανόητα. Απίστευτα. Η δημιουργία του κόσμου για εκείνους είναι μόνο έργο των ανθρώπων.

Και γι’ αυτό όχι απλώς δεν θα καταλάβουν, αλλά θα συνεχίζουν να τα μάχονται και να τα λοιδορούν. Αλλά εκεί βρίσκεται και το μυστικό της μεγάλης επιστροφής του νεοσυντηρητισμού. Στην υποτίμηση. Στη βαθιά υποτίμηση των πεποιθήσεων του άλλου. Και για αυτό η μάχη αυτή, ανεξαρτήτως του χρόνου που θα πάρει μέχρι να ζήσουμε την τελική έκβασή της, δεν μπορεί να είναι τίποτε άλλο εκτός από νικηφόρα. Οι νέες αξίες δοκιμάστηκαν και φέρνουν την καταστροφή. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να επιστρέψουν στις παραδοσιακές αξίες. Στις κοινότητες και στον άνθρωπο, εγκαταλείποντας την απληστία και το άτομο.

Ο Θεός περνά κάθε μέρα μπροστά από τα μάτια μας. Στο πρόσωπο ενός ποδοσφαιριστή που κάνει τον σταυρό του, ενός αγνοουμένου που σώθηκε λέγοντας το «πάτερ ημών», ενός πολιτικού που τον ευχαριστεί, ενός νέου ζευγαριού που με φούτερ και σακίδιο περιμένει στις 12 η ώρα τη νύχτα στα σκαλιά του αγίου Νεκταρίου να ανέβει για να προσκυνήσει τη Χάρη του, και να ακούσει τον πατέρα ∆αμασκηνό, γέροντα πρωτοψάλτη Καλυβίων, νέας Σκήτης Αγίων Αναργύρων. Άλλοι τον βλέπουμε. Άλλοι δεν τον βλέπουμε.

Διαβάστε ακόμα:

• Nτόμινο μεγάλων πολιτικών αλλαγών
• Οι μοιραίοι της Ευρώπης
• H γεωπολιτική σκακιέρα μετά τη νίκη του Τραμπ
• Οι τύχες του κόσμου