Η απάλειψη του σταυρού από το σήμα της επίσημης επιτροπής διά τον εορτασμό των 200 ετών εκ της Επαναστάσεως του 1821 συνιστά μία εσκεμμένη παράλειψη του εθνομηδενιστικού πνεύματος που…
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
… διαπνέει πασιδήλως ένιους εκ των διοργανωτών, οι οποίοι επιχειρούν παντοιοτρόπως την παραχάραξη της ελληνικής Ιστορίας, τον βίαιο ακρωτηριασμό των Ελλήνων από το παρελθόν τους και την εν γένει βαθμιαία κατάργηση του εθνικού αυτοπροσδιορισμού μας, διά της μεθοδευμένης λήθης και της εκριζώσεως όλων των ταυτοποιητικών αρμών του έθνους (γλώσσα, Ιστορία, πολιτισμός, θρησκεία).
Το σκοπούμενο αποτέλεσμα καθίσταται η καλλιέργεια συλλογικής λήθης διά το ένδοξο παρελθόν μας, η διαστρέβλωση της Ιστορίας και η δημιουργία ενός ανθελληνικού υπόδουλου και καθημαγμένου φρονήματος προς τους Νεοέλληνες, προσαρμοσμένου εις τα σκοτεινά κελεύσματα της ισοπεδωτικής ουδετεροεθνούς και ουδετερόθρησκης δρομολογούμενης παγκοσμιοποιήσεως.
Η εσχάτη προδοσία συντελείται διά της εγκατεστημένης κερκόπορτας της διοργανώσεως διά των σύγχρονων αργυρώνητων φερεφώνων της, τα οποία τελούντα σε διατεταγμένη υπηρεσία των υπερεθνικών ανθελληνικών διευθυντηρίων δρουν ανυπερθέτως ως οιονεί «ιοί» εθνικής αλλοτριώσεως, καθολικού εξανδραποδισμού και ανελευθερίας, προκειμένου να δηλώσουν διαπιστευτήρια ανθελληνισμού προς τους υπερεθνικούς ομοεθνείς τους, αφού ενεργούν εν Ελλάδι με παραποιημένα ονόματα.
Εις επίρρωσιν αυτού, καταστρατηγείται κατάφωρα και το Σύνταγμά μας, δοθέντος ότι εις το προοίμιό του αναφέρει ότι το παρόν ψηφίζεται εις το Ονομα της Αγίας, Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος, συγκεφαλαιώνοντας εύγλωττα τη μακραίωνη σύζευξη και αλληλοπεριχώρηση της Ορθοδοξίας και του χριστιανισμού ως μια καινοφανή συμπύκνωση των ως άνω μεγεθών, αρχής γενομένης εκ της εξεγέρσεως των Ελλήνων εν όψει της πολιτειακής οργάνωσης του νεοπαγούς έθνους-κράτους, με το οιονεί σύνθημα εν είδει επωδού: «Για του Χριστού την πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία».
Τούτο δε εξάλλου τεκμαίρεται και από τα πρωτόλεια κείμενα των τριών Συνταγμάτων της Ελλάδας, εκ των οποίων αποδεικνύεται εμπράκτως η βαθιά ριζωμένη πίστη προς την Ορθοδοξία εις την ψυχή των εξεγερθέντων Ελλήνων ως δομικό στοιχείο της ταυτότητάς τους.
Περαιτέρω εις το άρθρο 3 του Συντάγματος γίνεται λόγος περί «Κρατούσας Θρησκείας» εις την Ελλάδα, όπου είναι δογματικά ενωμένη με τη Μεγάλη Εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως και τηρεί απαρασάλευτα τους ιερούς αποστολικούς, συνοδικούς κανόνες καθώς και τις ιερές παραδόσεις.
Αυτήν ακριβώς την ελληνορθόδοξη συνείδηση αναγνωρίζει ως εθνική συνείδηση το πρώτο Σύνταγμα της επαναστατημένης Ελλάδας, «Το προσωρινό Πολίτευμα» όπως λεγόταν, με την παράγραφο Β’ η οποία όριζε επί λέξει: «Όσοι αυτόχθονες της Επικρατείας της Ελλάδας πιστεύουν εις Χριστόν εισίν Ελληνες».
Ως εκ τούτου, ο χριστιανικός χαρακτήρας του Συντάγματος αναδύεται και από τις διατάξεις άλλων άρθρων (περί αναπτύξεως της θρησκευτικής συνειδήσεως των Ελλήνων εις τα πλαίσια της εκπαιδεύσεως) αλλά και αυτών τα οποία διαλαμβάνουν την ορκωμοσία του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Εν κατακλείδι, ο εορτασμός θα θέσει εκποδών την Ιστορία μας, το Σύνταγμά μας, τη θυσιαστική αυταπάρνηση της ζωής των προγόνων μας καθώς και την αλήθεια του επαναστατικού αγώνα. και τι θα περιλαμβάνει άραγε; Τον νυν εποικισμό της Ελλάδας από τους αλλοθρήσκους ή τη δρομολογούμενη ισλαμοποίηση της πατρίδας μας, εκ νέου; Εσχάτη προδοσία αντί τριάκοντα αργυρίων εκ των σύγχρονων εφιαλτών, εάλω η πόλις!
*Δικηγόρος
