∆ιαβάζω στη στήλη «Πρόσωπα και προσωπεία» του κ. Γαλούπη ότι η κυρία Τσιαπαρίκου, πρόεδρος της Ρυθμιστικής Αρχής Σιδηροδρόμων (ΡΑΣ), ισχυρίστηκε ενώπιον του εφέτη ανακριτή ότι δεν έχει αρμοδιότητα για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων, ενώ ο νόμος ορίζει ότι «η ΡΑΣ είναι η Εθνική Αρχή Ασφαλείας για τις σιδηροδρομικές μεταφορές». Από αυτά τι συμπέρασμα βγαίνει; Ότι διορίζονται κάποιοι σε κάποιες πολύ υπεύθυνες θέσεις και δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν. Ή να μη τους έχουν καθαριστεί επακριβώς τα καθήκοντά τους ή οι ίδιοι να μην ασχολήθηκαν να ενημερωθούν σχετικώς.
∆ιότι αυτό που γίνεται κάθε φορά έπειτα από ένα δυστύχημα είναι το «όχι εγώ, αυτός»! Και θα θυμηθούμε πάλι τον αρχιφύλακα Χαράλαμπο Μπαζούκα (Βασίλη Αυλωνίτη), όταν ρωτούσε επανειλημμένως τον τραπεζικό Κλέωνα (∆ημήτρη Χορν): «Ρε, τα βούτηξες;». Ρωτάμε, λοιπόν, κι εμείς την κυρία Τσιαπαρίκου αλλά και τους άλλους… φορείς (κυβέρνηση, υπουργεία, ∆ικαιοσύνη, τον κυρίως υπεύθυνο σουβλατζή κ.λπ.): «Ρε, ήταν υπεύθυνη ή όχι;». Νομίζουμε ότι το κράτος έχει -ή θα έπρεπε να έχει- καθορίσει καθηκοντολόγια για όλους τους λειτουργούς του και κυρίως για τους κατέχοντες ύψιστα πόστα. Ούτε αυτό έχει γίνει; Αν επισκεφθείτε ένα οποιοδήποτε απομακρυσμένο στρατιωτικό φυλάκιο, θα βρείτε να κρέμονται στον τοίχο τα «Καθήκοντα του σκοπού». Τα καθήκοντα της ΡΑΣ δεν κρέμονται πουθενά;
Διαβάστε ακόμα:
Το σημιταριό με τις εντολές της σάπιας γραφειοκρατίας των Βρυξελλών επέβαλε τις λεγόμενες “Ανεξάρτητες Αρχές”. Δηλαδή μη εκλεγμένα εξουσιαστικά παράκεντρα που δήθεν εποπτεύουν και επίστανται χωρίς να λογοδοτούν δημοκρατικά.
Αυτές λοιπόν οι αρχές είναι το άλλοθι για να διαλυθεί τελείως το κράτος και να απομακρυνθεί η εξουσία από τον λαό. Υπηρετούν τον μόνιμο πόθο της φιλελέφτ βλαχο-βλακο-ελίτ των Αθηνών: να περιοριστεί η λαϊκή κυριαρχία και να εγκατασταθούν παρά φύσει γραφειοκρατικοί μηχανισμοί ελέγχου και νομής της εξουσίας και του χρήματος.