Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη,
Ακούστε τι είπε ο Πούτιν, σχετικά με την Ελλάδα, και ξεχάστε τους σχετικούς χαρακτηρισμούς ορισμένων θερμόαιμων με ανεπαρκή, δυστυχώς, κρίση, όπως: μαχαιροβγάλτης, βάρβαρος, δαιμονισμένος κλπ. Διότι, πολύ γρήγορα, και άμα τη αναλήψει των καθηκόντων του νέου πλανητάρχη, ο Πούτιν θα ξαναγίνει αυτό που ήταν πάντα: ένας από τους ελάχιστους σημερινούς ηγέτες της υφηλίου. Και, ακριβώς, όπως όλοι όσοι έσερναν τα εξ αμάξης στον Ντόναλντ Τραμπ, ήδη….φιλούν κατ…ποδιές, θα ισχύσει περίπου το ίδιο και για τον Πούτιν. Όμως, εμείς, οι «ευφυείς», που είμαστε στη «σωστή πλευρά της ιστορίας», γίναμε εχθροί της Ρωσίας, προκειμένου να αποδείξουμε έτσι την πλήρη υποτέλειά μας στη Δύση. Διασκεδαστικό, αλλά και θλιβερό για το εύρος της κρίσης μας. Και που είμαστε ακόμη!
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν, λοιπόν, την τελευταία ημέρα του εφετινού event του club (3-7 Noεμβρίου 2024), αναφέρθηκε μετά από ερώτηση Έλληνα δημοσιογράφου που παρευρίσκεται στο Βαλντάι για το πώς βλέπει την Ελλάδα στην επόμενη πενταετία, είπε τα…εξής που άφησαν άναυδους τους πάντες:
“Σε εύθετο χρόνο (εννοεί στην περίοδο όπου ο σημιτισμός έσπρωχνε τη χώρα προς την ευρωπαϊκή νομισματική ένωση), η Ελλάδα πήρε άλλες αποφάσεις, υποτάχθηκε σε ρυθμίσεις υπό την αιγίδα ενός νέου νομίσματος (ευρώ) και οικονομικών αποφάσεων των Βρυξελλών. Δεν είναι δική μας υπόθεση, είναι κυρίαρχη επιλογή του ελληνικού κράτους. Μου είναι δύσκολο να πω το τι πρέπει να γίνει κάτω από αυτές τις συνθήκες, να σκεφθεί την επιστροφή στην δραχμή ή εν πάση περιπτώσει σε ένα εθνικό νόμισμα για να μπορέσει να αναπτυχθεί και να μην πέσει άλλο στους ώμους του λαού αυτή η προσπάθεια. Θέλω να πω, πιθανώς κάποια στιγμή η παρουσία της δραχμής, η παρουσία ενός εθνικού νομίσματος θα ήταν σκόπιμη γιατί είναι δυνατόν με την βοήθεια του πληθωρισμού (σ.σ.: εννοεί την εκτύπωση εθνικού νομίσματος) είναι δυνατόν με κάποιο τρόπο να ρυθμιστούν οι κοινωνικές διαδικασίες και να απαλλαγούν από την κοινωνική ένταση, να μην μετατοπιστούν όλα, όλες οι δυσκολίες που συνδέονται με την ανάπτυξη, στους ώμους του πληθυσμού».
ΤΑΔΕ ΕΦΗ ο ΠΟΥΤΙΝ (ο…σφαγέας, ο ….βάρβαρος, ο χασάπης ο….κλπ, που ωστόσο μετέτρεψε τις κυρώσεις της Δύσης σε ανάπτυξη της Ρωσίας, ενόσω η ΕΕ έχει βυθιστεί σε μακρόχρονη στασιμότητα.
Κερδίσαμε, άραγε, κάτι, με την αλλοπρόσαλλη πολιτική που ακολουθήσαμε εναντίον της Ρωσίας;
Όσο για την προτεινόμενη λύση της επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα, υπενθυμίζω ότι όσοι Έλληνες οικονομολόγοι το υποστηρίξαμε (προβλέποντας τα χάλια στα οποία θα καταλήγαμε, ειδικά με τα Μνημόνια, και χωρίς αυτό), χαρακτηριστήκαμε συλλήβδην ως ανίδεοι περί τα οικονομικά! Και οι σχετικοί χαρακτηρισμοί προέρχονταν συνήθως από ορισμένους αφελείς, χωρίς ελάχιστες γνώσεις οικονομίας, αλλά που πιστεύουν ότι τα ξέρουν όλα. Ιδού, λοιπόν, που φθάσαμε!
