Το «Eλληνέζος» είναι σαφώς διάφορον του Ελληνος και κλίνεται κατά το «Φιλιππινέζος», «Κινέζος», «Μαλτέζος» κ.ά.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
H λέξη «φιλελευθερξισμός» είναι ελληνέζικης επινοήσεως. Μια μεταπολιτευτικάντικη πατέντα, μούρλια˙ μόλις δοκιμάσετε θα θέλετε κι άλλη, θα νιώθετε τέτοια λαχτάρα γι’ αυτήν όσο ήθελαν το φαγητό οι Κινέζοι την περίοδο του Μεγάλου Λιμού (1958-1962) και οι Ουκρανοί στον δικό τους Μεγάλο Λιμό (γνωστό και ως «Γολομντόρ») τα έτη 1932-1933. Αν δοκιμάσετε φιλελευθερξισμό έστω μία φορά, θα γλείφετε τα δάχτυλα του Κουτσούμπα -μόνο να περιμένετε να βγάλει το Ρόλεξ, μην το βρέξετε- και θα χορεύετε καζατσόκ τραγουδώντας αποσπάσματα από τα προεκλογικά φυλλάδια του τιτάνος Γιώργη Κουμουτσάκου και του υπερήρωος Νότη Μηταράκη.
Πώς φτιάχνουμε φιλελευθερξισμό; Τα υλικά είναι απλά. Στη χώρα μας αφθονούν. Τα μισά (το φιλελεύθερο κομμάτι) μπορείτε να τα βρείτε ακόμα και στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς. Όλοι για την ελευθερία κόπτονται, φίλοι της δηλώνουν, για το ελεύθερο εμπόριο μιλούν, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, την ελευθερία επιλογής και δεν συμμαζεύεται. Τα άλλα μισά, το κομμάτι, δηλαδή, που λήγει σε «-ρξισμός» και θυμίζει μαρξισμό, βρίσκονται στη χωματερή της Ιστορίας. Από εκεί εισάγουμε ιδέες και λύσεις για το κράτος εδώ, στο Ελληνεζιστάν.
Για να κάνετε λοιπόν φιλελευθερξισμό χρειάζεστε μια κατ’ όνομα φιλελεύθερη κυβέρνηση με μαρξιστικές μανιέρες διαχείρισης των πραγμάτων. Να, καλή ώρα όπως τώρα: Για να λυθεί το πρόβλημα με τους τηλεδαπούς (τηλεδαπός = αλλοδαπός που έρχεται από πολύ μακριά) πρέπει να εκδιωχθούν οι Έλληνες – μια και μόνο αυτοί ενοχλούνται από τη μετατροπή της χώρας σε χώρο.
Πώς θα καταφέρομεν να ξεφορτωθούμε τους Έλληνες; Με τις παλιές καλές συνταγές της Σοβιετίας: θηριώδες κράτος, βαριά φορολογία, επιτάξεις ακινήτων, δημεύσεις, διωγμούς φρονημάτων (βλ. αντιρατσιστικοί νόμοι), ξερίζωμα των παραδοσιακών αξιών, αντιθρησκευτική και αντιχριαστιανική προπαγάνδα, και μετακινήσεις πληθυσμών εντός του αποεθνικοποιημένου και ομογενοποιημένου χώρου.
Για να γίνει, ωστόσο, άνετα και αβίαστα «χωράφι» το εσωτερικό πρέπει να υπάρξει η συναίνεση με το εξωτερικό. Αυτό συνεπάγεται την πλήρη υποταγή στα κελεύσματα των ισχυρών χωρών, ώστε να μην αποπειραθούν να αποσταθεροποιήσουν το εσωτερικό. Ο,τι θέλουν θα το δίνουμε (βάσεις, συνεκμετάλλευση κ.ά), για να παίρνουμε με τη σειρά μας το βιος των φορολογουμένων. Έτσι φτιάχνουμε ωραίο φιλελευθερξισμό.
