Τις μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη -ειδικά τον νέο Ποινικό Κώδικα- τις στήριξα πολλές φορές με το ταπεινό μου πληκτρολόγιο, όπως και τους αρμόδιους υπουργό και υφυπουργό Γιώργο Φλωρίδη και Γιάννη Μπούγα. Με τον δε νέο Γενικό Γραμματέα, τον Πέλοπα Λάσκο, με συνδέει πάνω από 30 χρόνια φιλία και γνωρίζω από πρώτο χέρι τον πυρήνα των καθαρών ιδεών του. Ο λόγος είναι απλός: η πολιτική δεν είναι Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός και θα ήταν σχιζοφρενικό να διαφωνήσω με τον… εαυτό μου.
Χρόνια τώρα έγραφα επίμονα για την ατιμωρησία, ειδικά των πλημμελημάτων, όπου κανείς δεν πήγαινε φυλακή, οι ποινές ήταν μόνο ονομαστικές, μια φαιδρή εικονική αυστηρότητα, και έτσι οι λεηλάτες της περιουσίας των Ελλήνων, οι κοινωνικοί λύκοι, που ζουν παρασιτικά, εγκληματούσαν έχοντας δεκάδες υποθέσεις πλημμεληματικών αδικημάτων, για τις οποίες με αναβολές, αναστολές, συγχωνεύσεις και εξαγορές δεν εξέτιαν ούτε μία μέρα φυλακή.
Στα δε κακουργήματα, οι αληθινά εκτιόμενες ποινές είχαν γίνει κι εκεί χάδια – μόνο φόβο δεν ενέπνεαν εδώ και χρόνια στους κακοποιούς των βαρύτερων αδικημάτων. Δεν έχω μετρήσει πόσες φορές τα προηγούμενα χρόνια είχα στηλιτεύσει την ατιμωρησία αυτή, τη στρέβλωση της Δικαιοσύνης να έχει καταλήξει να προστατεύει περισσότερο τους κακοποιούς και λιγότερο τα θύματά τους. Είχα δε γράψει πως το έγκλημα έχει κατεξοχήν ταξικά χαρακτηριστικά – οι κακοποιοί, ως αληθινά αρπακτικά, επιτίθενται στους πιο αδύναμους. Θηράματα των κατσαπλιάδων, οι ηλικιωμένοι, οι γυναίκες, οι απλοί άνθρωποι, που δεν έχουν φρουρούς, επαύλεις φρούρια, σπίτια θωρακισμένα με τεχνολογία και πολυτελείς ένοπλες συνοδείες και θωρακισμένα αυτοκίνητα.
Ετσι, μια μεταρρύθμιση που θα επηρέαζε πολύ θετικά την ποιότητα ζωής των πολιτών, παρέχοντάς τους την κύρια βάση όλων των δικαιωμάτων, την προϋπόθεση κάθε οικονομικής, πνευματικής, πολιτικής δράσης, την ασφάλεια, θα ήταν ακριβώς η λήξη της ατιμωρησίας, ιδίως των πλημμελημάτων, που ήταν ουσιαστικά παντελώς ατιμώρητα. Αυτό έκανε το Υπουργείο Δικαιοσύνης και έχει αρχίσει να αποδίδει καρπούς. Ηδη, τα νέα κυκλοφόρησαν στις πιάτσες των λεηλατών μετάλλων, των μπουκαδόρων, των «από τη ΔΕΗ είμαστε», των κακοποιών κάθε είδους, μεγέθους και χρώματος. Ακούνε στην απαγγελία της ποινής το «εκτιτέα» σαν καμπάνα της Αγια-Σοφιάς.
Τελειώσανε οι βόλτες με τα χέρια στις τσέπες στα Μονομελή και Τριμελή Πλημμελειοδικεία, και μετά πίσω στον παρασιτικό εγκληματικό βίο από το ίδιο βράδυ. Οπως επίσης τελείωσε και το κωμικοτραγικό να έχει κάποιος να δίνει ακόμη και 10 «παρών», ων ελεύθερος με περιοριστικούς όρους για 10 διαφορετικές υποθέσεις! Τώρα, άπαξ και σε ξαναπιάσουν και έχεις ήδη ένα «παρών», προφυλακίζεσαι. Πάπαλα ο εγκληματικός τουρισμός, μια βόλτα στην Ευελπίδων και μετά για καφέ, όπου θα αποφασίσεις ποιου άλλου πολίτη θα σουφρώσεις την περιουσία. Ετσι αλλάζει η ζωή των ανθρώπων, έτσι προστατεύονται η ζωή, η τιμή, η περιουσία των πολιτών και το έννομο αγαθό της Δημόσιας Τάξης και Ασφάλειας, η κοινωνική ειρήνη δηλαδή. Ακουμπάει δε αυτό και κάτι άλλους κατσαπλιάδες, με βαριοπούλες, ρόπαλα, μολότοφ και κουκούλες, που είχαν μάθει να κάνουν επανάσταση εκ του ασφαλούς. Τώρα έχει πλέον σίγουρο γκιζντάνι, Τρίτη, Πέμπτη μακαρόνια, φάτε μάγκες, βγάλτε χρόνια.
Γι’ αυτό πήγα χθες στην εκδήλωση που οργάνωσε το Υπουργείο, παρουσιάζοντας τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν και όσες θα γίνουν, μερικές πολύ high tech, που μας περνούν αληθινά στον 21ο Αιώνα, και χειροκρότησα αυτούς που τις υλοποιούν. Σίγουρα θα διαπιστωθούν λάθη, όπως στη διάταξη με την επιστροφή των κλοπιμαίων και την παύση της ποινικής δίωξης, όμως όπως διορθώθηκε αυτό θα διορθωθούν και όποια άλλα προκύψουν. Τα κομματόσκυλα του οπαδικού «πατριωτισμού» θεωρούν καθήκον τους να λένε «όχι» σε όλα – στάση ανόητη, εξόχως αντιπατριωτική, που δείχνει και έλλειψη πολιτικής ακεραιότητας.
Οι κάθετες διαφωνίες σε άλλα ζητήματα, π.χ. στη στάση έναντι του Αλβανικού μαφιόζικου σοβινισμού, του τουρκικού ισλαμοφασισμού ή στη woke ατζέντα, που τώρα όλοι κάνουν πως δεν την ξέρουν, δεν την είδαν, είναι άλλο ζήτημα. Εκεί έχουμε πεδίο δόξης λαμπρόν να παίξουμε «ξύλο» με τους Παπαδοπούλου, Σκέρτσο και όποιον άλλον χρειαστεί. Αλλωστε, δεν είμαστε όλοι ίδιοι, δεν θα συμφωνούμε στα πάντα. Στο κάτω κάτω, τι είμαστε για να αρέσουμε όλοι σε όλους, πατάτες τηγανητές; Πρέπει όμως, εκτός Βουλής, να κάνεις ό,τι θα έκανες και εντός Βουλής, να στηρίζεις ό,τι ωφελεί την Πατρίδα και τους πολίτες, και να αντιμάχεσαι σκληρά αυτά που τους βλάπτουν, αντιπροτείνοντας το ορθό.
*Δικηγόρος, Πρόεδρος της Νέας Δεξιάς
