Ο μητσοτακισμός ως θεωρία και πράξη εκφράζεται μέσω της εκποίησης του συνόλου της οικονομικής δραστηριότητας και των κρατικών και ιδιωτικών πάγιων ιδιοκτησιακών στοιχείων της χώρας στο πολυεθνικό κεφάλαιο, συμπληρούμενος από τη βαριά φορολογία των Ελλήνων και, τέλος, με την αντικατάσταση του ελληνικού πληθυσμού με αλλοεθνείς, κυρίως μουσουλμάνους. Προς αποκατάσταση της αλήθειας, θα πρέπει να επισημανθεί ότι ο μητσοτακισμός δεν άρχισε το 2019, αντιθέτως προϋπήρχε. ∆άσκαλοί του υπήρξαν οι Σαμαράς – Βενιζέλος.
Η δυαρχία αρχικά μετέτρεψε τους Έλληνες από ιδιοκτήτες σε ενοικιαστές στα σπίτια τους μέσω του ΕΕΤΗ-∆Ε-ΕΝΦΙΑ. Ταυτόχρονα προσκάλεσε το τουρκοαραβικό κεφάλαιο στην Ελλάδα και άρχισε τον διωγμό των Ελλήνων. Το νησί Οξυά, αν και ανήκει στη ζώνη Natura, πουλήθηκε το 2013 αντί 5,6 εκατομμυρίων ευρώ στους Καταριανούς, δηλαδή στους Τούρκους. Με αυτές τις πράξεις ο Σαμαράς κάλεσε το διεθνές κεφάλαιο να επενδύσει στην Ελλάδα όχι μέσω της εκβιομηχάνισης και της τεχνολογίας, αλλά διά της εκποίησης της εθνικής γης. Μεταξύ άλλων, ο Σαμαράς ήταν ο πρώτος που συστηματικά εφάρμοσε την οικονομική εξόντωση των Ελλήνων. Αύξησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης κατά 2 έτη, μείωσε 5%-15% τις πάνω από τα 1.000 ευρώ συντάξεις και 83% το εφάπαξ, κατάργησε την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και τα δώρα Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς και τα επιδόματα αδείας στο ∆ημόσιο και στους συνταξιούχους. Μείωσε τον χρόνο ενημέρωσης των απολύσεων στους 4 αντί των 6 μηνών, αύξησε τον φόρο στο υγραέριο κίνησης κατά 23 λεπτά, επέβαλε έκτακτη εισφορά στα φωτοβολταϊκά και κυρίως εισηγήθηκε τον αντιρατσιστικό νόμο, με τον οποίο διώχθηκαν δεκάδες Έλληνες, αδίκως στις περισσότερες των περιπτώσεων. Ο Σαμαράς ήταν ο πρώτος που επέβαλε τη συγκεκαλυμμένα πολιτική εκτροπή και επέδειξε τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιούνται τα πολιτικά πραξικοπήματα, φυλακίζοντας την Κοινοβουλευτική Ομάδα της Χ.Α. επειδή του αφαιρούσε ποσοστό της εκλογικής του δύναμης, διδάσκοντας τους επόμενους μνημονιακούς πρωθυπουργούς ότι η φυσική εξουδετέρωση των πολιτικών αντιπάλων αποτελεί νομιμοποιημένη και αποδεκτή πράξη.
Ο Σαμαράς υπήρξε ο δάσκαλος και ο πνευματικός μέντορας του Τσίπρα και του Μητσοτάκη. Ο τελευταίος, πλην της δικαστικής οδού και ίσως της πιθανής ιδρύσεως proxy κομμάτων, ανήγαγε την εξουδετέρωση των πολιτικών του αντιπάλων σε επιστήμη μέσω της μεταγραφής στη Ν.∆. των πολιτικών υπολειμμάτων του σημιτικού ΠΑΣΟΚ, της Ακροδεξιάς της «περικεφαλαίας» και της Αριστεράς.
Πριν από περίπου 30 χρόνια, μεταπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, απόγονος πολιτικών προσφύγων και κνίτης, είχε την τύχη να έχει επιβλέποντες διδακτορικού δύο αναπληρωτές καθηγητές, οι οποίοι υπήρξαν εξαιρετικοί επιστήμονες και θαυμάσιοι άνθρωποι. Ο φοιτητής, μέσω των κομματικών διαδρομών, έγινε καθηγητής πριν από τους επιβλέποντες καθηγητές, τους οποίους καταψήφισε στην προαγωγή τους, με αποτέλεσμα και οι δύο να εγκαταλείψουν τα εγκόσμια μέσα σε έναν χρόνο λόγω του ψυχικού άλγους.
Στον ακαδημαϊκό χώρο υπάρχει η ρήση «Ο μαθητής έφαγε τον δάσκαλο», την οποία οι δύο επιβλέποντες αγνόησαν, όπως αγνόησαν και τη ρήση «Ουδείς αχαριστότερος του ευεργετηθέντος». Τον «δάσκαλο» Σαμαρά «έφαγε» ο «μαθητής» Μητσοτάκης, επειδή ο πρώτος, ως μη οικείος του ακαδημαϊκού χώρου ναι μεν δικαιολογείται να μη γνωρίζει ότι ο «μαθητής τρώει τον δάσκαλο», δεν δικαιολογείται όμως να αγνοεί τη δεύτερη ρήση, καθώς επίσης και ότι «παλιός εχθρός φίλος δεν γίνεται». Τη δεύτερη ρήση ο Σαμαράς την έμαθε από την πρώην ακροδεξιά πτέρυγα, την οποία αυτός έφερε στη Ν.∆..
Την τρίτη ρήση ο Σαμαράς τη διδάχτηκε από τον Μητσοτάκη, ο οποίος τον πέταξε από τη Ν.∆., αφού έχασε την ευκαιρία να τον εξουδετερώσει πρώτος την περίοδο της πρωθυπουργίας του. Τέλος, ο Σαμαράς αγνόησε τη μεσσηνιακή παροιμία «τα γουρούνια όταν τρώνε από την ίδια γούρνα δαγκώνει το ένα τη μούρη του άλλου». Η αλαζονεία της
εξουσίας αποτελεί τον χειρότερο εχθρό του πολιτικού.
Διαβάστε ακόμα:
