Σαν σήμερα, το 1791, πέθανε στη Βιέννη της Αυστρίας, σε ηλικία 35 ετών, ένας άνθρωπος που αποδεδειγμένα ωφέλησε πολύ την ανθρωπότητα. Έκανε τις ημέρες και τις νύχτες των δυσπραγούντων να είναι πιο υποφερτές, πιο μαγικές και συναρπαστικές για τους υπολοίπους. Ο Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (γεννήθηκε στο Σάλτσμπουργκ στις 27 Ιανουαρίου 1756). Την πρώτη σύνθεσή του, ένα μενουέτο (K.1, σύμφωνα με την επίσημη αρίθμηση των έργων του), την έγραψε σε ηλικία 5 ετών.
Το τελευταίο έργο του, το αξεπέραστο «Ρέκβιεμ» του, το συνέθετε την εποχή που όδευε προς τον θάνατο. Ο Τσέχος βιογράφος του Μότσαρτ, Φραντς Νίμετσεκ, στη βιογραφία* (βλ. εικόνα) του συνθέτη, που τυπώθηκε στην Πράγα το 1798, έγραψε για το φινάλε του Μότσαρτ και το «Ρέκβιεμ»: «Την ημέρα του θανάτου του ζήτησε να φέρουν την παρτιτούρα στο κρεβάτι του. “∆εν είπα πριν ότι έγραφα αυτό το Ρέκβιεμ για τον εαυτό μου;” Αφού το είπε αυτό, ξαναδιάβασε με δάκρυα στα μάτια όλο το έργο». Ο Μότσαρτ άφησε το «Ρέκβιεμ» ημιτελές, αλλά η έκσταση από το κρυφοκοίταγμα που κάνουν στον Παράδεισο όσοι το ακούν είναι ολόκληρη.
Στο βραχύ πέρασμά του από τη γη αυτός ο ολόφωτος αστέρας πρόλαβε να αφήσει πίσω του περισσότερες από 600 συνθέσεις. Πέθανε φτωχός. Κηδεύτηκε με έξοδα του δήμου. Στην κηδεία του παρέστησαν μόλις πέντε άτομα. Ο τάφος όπου αποτέθηκε η σορός ήταν κοινός, όχι από κείνους που προβλέπονταν για τις προνομιούχες τάξεις και -κυρίως- για την αριστοκρατία.
Ένας τρόπος να τιμηθεί αυτός ο άνθρωπος, του οποίου η μουσική σε υποχρεώνει να πιστέψεις στον Θεό, είναι να ηχήσει η μουσική του σε όσο περισσότερα σημεία του πλανήτη είναι εφικτό. Επίσης, ακόμα καλύτερο μνημόσυνο για κείνον είναι οι άνθρωποι, όσοι τουλάχιστον αγαπούν αυτή την τέχνη, να μάθουν να παίζουν μουσική και να ασχοληθούν με την τέχνη, τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μας κατέλειπε αυτό το μοναδικό πλάσμα, που σαν αυτό περνά από τον πλανήτη ένα κάθε δυο-τρεις χιλιετίες…
*Franz Niemetschek, «Leben des K. K. Kapellmeisters Wolfgang Gottlieb Mozart»
Διαβάστε ακόμα:
