Ο Αντώνης Λιάκος είναι συνταξιούχος πανεπιστημιακός, από αυτούς που θέλανε πολύ να σκοτώσουν τον Παπαρρηγόπουλο και το εθνικό «αφήγημα», αλλά μάλλον θα φύγει από τον μάταιο αυτό κόσμο έχοντας κάνει απλά αέρα στους δίδυμους αδένες του πατέρα της Ιστορίας του Ελληνισμού και της διαχρονίας του.
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Διότι ναι μεν ο Λιάκος έχει μαζί του τα σκύβαλα της μαρξιστικής προσέγγισης -μέθοδος που έχει την επιστημονική ακεραιότητα κοκκινόκωλης μαϊμούς-, όμως ο Παπαρρηγόπουλος και οι επίγονοί του έχουν μαζί τους δυο άλλα πράγματα: τις πηγές και την αλήθεια. Όταν δε ακούτε ότι «η ιστορική αλήθεια είναι κάτι σχετικό», να σηκώνετε τον κόκκορα από το περίστροφο, αν έχετε, διότι μάλλον μιλάτε με πνευματικό κατσαπλιά.
Η εκλογή του είχε κάτι νομικά προβληματάκια, τα οποία σύρθηκαν τόσο πολύ χρονικά, που πιάσανε μάκα, κι ο προφέσορας, ανενόχλητος, τελικά ολοκλήρωσε την καριέρα του και πήρε και σύνταξη. Αφεριμ και να πιει δυο καράβια τίλιο ακούγοντας Κραουνάκη. Αν όμως θεωρείτε τη Ρεπούση απόστολο του μαρασμού, μπροστά στον Λιάκο είναι βαμμένη εθνικίστρια, έτοιμη να με καταγγείλει για διεθνισμό.
Είναι ο «μπαμπάς» της κι όχι μόνον αυτής. Παρήγαγε μια στρατιά ομοϊδεατών, με μεταπτυχιακά και διδακτορικά, οι οποίοι αλληλοϋποστηριζόμενοι και αλληλοπροωθούμενοι, υπό την υψηλή εποπτεία του αχανούς και χέρσου από Ελληνισμό οικοπέδου στην αποψιλωμένη κεφάλα του Νέστορος της ασυνέχειας του Εθνους, τρουπώσανε παντού.
Γράφουν τέρατα και παραπέμπουν ο ένας στον άλλον ως… βιβλιογραφία και τεκμηρίωση, όσο περίμεναν να φύγει βιολογικά η παλιά φρουρά των δασκάλων της Ιστορίας, της Αρχαιολογίας κ.λπ. Μια ψυχή από αυτές το έλεγε χαιρέκακα στον αείμνηστο Μικρογιαννάκη: «Θα πεθάνετε και θα έρθει η σειρά μας». Μην παίρνεις όρκο, γλυκιά μου. Όταν οι άνθρωποι κάνουν σχέδια, ο Θεός γελάει.
Τα μέλη αυτού του ιδιόρρυθμου λόχου προπαγάνδας των, κατά τον Μίκη, ιντελιγκέντσηδων, που απέχουν από έναν αληθινό διανοούμενο όσο μια γάτα από ένα λιοντάρι, προσπαθούν να μας φέρουν στα ίσα του παράξενου καλουπιού της ελαφράς επιστημοσύνης τους.
Διότι η αριστερή προσέγγιση της Ιστορίας δεν είναι παρά ένα στραβό καλούπι. Μέσα του προσπαθούν οι φορείς αυτής της κοινωνικής και διανοητικής «αρρώστιας», του μαρξισμού, να χύσουν τα γεγονότα και τα μυαλά των ανθρώπων. Μετά βέβαια βγαίνουν παράξενα πράγματα κι όσοι τα χάφτουν γίνονται ένα παράξενο είδος ανδραπόδων, που μισούν τη γη που πατάνε. Εχει θεσμικό, πολιτικό και ψυχολογικό ενδιαφέρον ότι οι Ελληνες πληρώνουν από το υστέρημά τους ανθρώπους που αποδομούν στα παιδιά τους την Πατρίδα.
Μάλιστα ο Τσίπρας, ως πρωθυπουργός σε ομιλία του, νομίζω στην Ακαδημία για την 25η Μαρτίου, αποκάλεσε τον Λιάκο, που είναι μέλος της ΚΠΕ του ΣΥΡΙΖΑ, «πνευματικό πατέρα» του. Και να μην το έλεγε, είχαμε την αμυδρά υποψία. Το μαρτυρούσαν τα «η θάλασσα δεν έχει σύνορα», οι προτάσεις να πηγαίνουν οι μετανάστες στα προξενεία μας και να τους δίνουμε visa ενός έτους για ανεύρεση εργασίας, αφού ως γνωστόν θέσεις εργασίας έχουμε με την οκά και δεν βρίσκουμε εργαζομένους, η κατάργηση των κλειστών κέντρων κράτησης, τα περί ηλιοθεραπείας και εξαφάνισης, η εγκατάσταση κι ασυδοσία των ΜΚΟ, κι όλα όσα έφτιαξαν τη δυστοπία, στην οποία έχει βαλτώσει κι η σημερινή κυβέρνηση, διότι ίδια μυαλά κουμαντάρουν, αφού δίνουν -τα μάθατε τα νέα;- 1.590 ευρώπουλα τον μήνα για κάθε «ασυνόδευτο» ανήλικο, άνω των 16, που μπορεί να έχει και μουστάκα σαν τον Βεληγκέκα.
Εσείς κοροϊδάρες, το νοίκι το πληρώσατε; Τις ΔΕΚΟ; Τη ρύθμιση στην Εφορία; Τη δόση της τράπεζας; Στα παιδιά που σπουδάζουν αλλού στείλατε λεφτά; Μαζευτήκανε και στο ΕΛΙΑΜΕΠ σε αυτή την περιβόητη ημερίδα, όπου ακούστηκαν τόσα επιχειρήματα για τα δίκια της Τουρκίας και τον δικό μας «μαξιμαλισμό», που στο ΥΠΕΞ της Αγκυρας θα πάνε να ξεκουραστούν κάνα χρόνο. Η δε Ντόρα είπε ότι δεν νιώθει να απειλείται από την Τουρκία.
Πες το, βρε Ντόρα μου, και στην οικογένεια του Κώστα Ηλιάκη, του Νίκου Σιαλμά, που πλανώνται αδίκως. Κι αυτή η Κύπρος, να σου χαλάει τη μόστρα. Αδικο. Φταίει κι ο Τάσσος και το 76% το 2004.
Ο Λιάκος όμως αυτές τις ημέρες είπε το κορυφαίο, ότι χρειαζόμαστε να φέρουμε 1.000.000 μετανάστες για να αντιμετωπίσουμε την υπογεννητικότητα. Σε μια δε έμπνευση σαρκαστικού χιούμορ, το ονόμασε και πατριωτικό αυτό, πως πρέπει δηλαδή να προνοούμε έτσι. Να φέρουμε δηλαδή από τώρα 1.000.000 σουνίτες, προτού τους αναζητούμε κι έχει καμιά έλλειψη η αγορά, όταν τους χρειαστούμε.
Το να ενθαρρύνουμε τους Ελληνες να γεννούν παιδιά, να γίνει κέντρο της πολιτικής του κράτους η Ελληνίδα Μάνα, αφού μόνο αυτή γεννά Ελληνόπουλα, δεν τους περνά από το μυαλό. Ανησυχούν μη χαθούν οι φώκιες και τα όρνεα, τάχα, αλλά στα μέζεά τους για ολόκληρο Εθνος. Γιατί όμως θέλουν να μας ξεφορτωθούν με όσο πιο γοργά βήματα; Διότι μπορεί ως ψευτοελίτ να κατσικώθηκαν στον σβέρκο μας και με την ανοχή της χαζοδεξιάς να χωθήκανε παντού, αλλά της λαϊκής ψυχής δεν αγγίξανε ούτε την πρώτη στοιβάδα των κυττάρων της. Βήμα έχουν, θράσος έχουν, μια στάλα αποδοχή στις συνειδήσεις των απλών ανθρώπων δεν έχουν.
Κι αφού 102 χρόνια προπαγάνδας και «επιστημονικού» υλισμού δεν μπόρεσαν να αλλάξουν τα μυαλά των ανθρώπων, θέλουν να αλλάξουν τους ίδιους τους ανθρώπους, να διευκολύνουν την εγκατάσταση μιας στρατιάς λούμπεν, που νομίζουν ότι μετά θα ψηφίζουν αυτούς και θα φτιάξουν επιτέλους τον διεθνιστικό πολτό που ονειρεύονται. Κούνια που τους κούναγε.
Το «αφήγημά» τους για μια μπάσταρδη Ελλάδα, χωρίς ιστορική και φυλετική συνέχεια, πάει κόντρα στην αλήθεια, κόντρα στη βαθιά ενσυναίσθηση των Ελλήνων για το ποιοι είναι και πού θέλουν να πάνε. Δεν χρειαζόμαστε αλλόθρησκους και αναφομοίωτους ξένους, αλλά κίνητρα, παιδεία, κουλτούρα, εύρωστη οικονομία και ηγεσία, που θα ενθαρρύνουν τους Ελληνες να κάνουν περισσότερα παιδιά και να νικήσουμε τον θάνατο. Αυτή είναι πατριωτική πολιτική αντιμετώπισης της υπογεννητικότητας, όχι το «άρατε πύλας».
Τίποτα όμως δεν θα κερδίσουμε, καμία μάχη, καμία απάτητη κορυφή δεν θα κατακτήσουμε, αν δεν ανακτήσουμε την πνευματική ρώμη της Παιδείας, το δικαίωμα κι υποχρέωση του κράτους να ανατρέφει Ελληνες κι όχι μηδενιστές πιθήκους, χωρίς ίχνος αγάπης και πίστης γι’ αυτή τη γη, τους Ηρωες, τις Ιδέες και την Ιστορία της, με βάση τα δύο μεγάλα σχολεία: το Ηρωικό Πρότυπο και την Ορθοδοξία.
