Κάθε κρίση, κυριολεκτικά και μεταφορικά, μας βοηθά να κρίνουμε πρόσωπα, πράγματα και ιδέες
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
«Nα ανοίξουν τα σύνορα»! Τι περισσότερο ή τι χειρότερο θα έλεγε ένας βαλτός του Μωάμεθ Β´ στην Κωνσταντινούπολη το 1453; Η απάντηση δεν βρίσκεται στα ιστορικά βιβλία, αλλά στη βιωμένη καθημερινότητα.
Η προδοσία, ακούσια ή εκούσια, δεν αποτελεί πλέον θλιβερή εξαίρεση, δραστηριότητα εξωνημένων δωσιλόγων, αλλά έκφραση προσήλωσης σε ιδεολογία, πολιτική επιλογή! Να ανοίξουν τα σύνορα να μπουν οι Αφγανοί, οι Πακιστανοί, οι Σομαλοί, όλοι, αρκεί πια να μην είναι και να μη φαίνεται ελληνικός αυτός ο τόπος.
Η επίθεση εναντίον της κοινής εστίας και του λαού γίνεται πάντα με πρόσχημα (φερετζέ εν προκειμένω) τον ανθρωπισμό. Οι μεγαλύτεροι μετρ στο λιανικό και χονδρικό εμπόριο του ανθρωπισμού εντοπίζονται στην Αριστερά.
Για την Αριστερά ανθρωπισμός, αλληλεγγύη και ανθρωπιά είναι έννοιες ταυτισμένες με τις επιδιώξεις της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας. Ο ανθελληνισμός αποτελεί σταθερή αξία της παράταξης (που δήλωναν ότι σέβονται για τους αγώνες και τις θυσίες της μερικοί… επιφανείς της Δεξιάς).
Από τη Μικρασία και το Μακεδονικό, από την Πηγάδα του Μελιγαλά και την Ούλεν μέχρι την εισβολή των αόπλων που οργανώνει και εκτελεί η Αγκυρα, οι Ελληνες βρίσκουν τους «ευαίσθητους» και ανθρωπιστές απέναντί τους, όχι δίπλα τους.
Στις ήσυχες περιόδους οι εμπροσθοφύλακες της παρακμής μιλάνε πολύ, γκρινιάζουν πολύ και τρώνε περισσότερο. Με τα λάδια, τα κρέατα και τις σάλτσες να τρέχουν από τα απύλωτα στόματά τους μηρυκάζουν τις μαγικές λέξεις φασισμός, Ακροδεξιά, αντίδραση, χούντα, ναζισμός, «ταλιμπάν» (αυτό δεν το χρησιμοποιούν για τους κανονικούς Ταλιμπάν, αλλά μόνο για τους ορθοδόξους ιερείς, όποτε τολμούν να θυμίσουν στο πλήρωμα της Εκκλησίας τι σημαίνει χριστιανοσύνη).
Αυτές οι λέξεις «υπνωτίζουν» τα θύματα, τα οποία απαρνούνται ακόμα και τον εαυτό τους, αποποιούνται τα δικαιώματά τους για να πάψουν να ταυτίζονται -από τους επιτηδείους- με τις «καταραμένες» λέξεις.
Στις περιόδους κρίσης, όμως, όταν συγκρούεται σύσσωμο το έθνος με εξωτερικό εχθρό, τα «μάγια» λύνονται και οι «καταραμένες» λέξεις ουδέναν επηρεάζουν. Κι αυτό, μέσα στα δεινά, είναι ένα μεγάλο και χειροπιαστό καλό.
