O Κυριάκος Μητσοτάκης αναγνώρισε με τη δήλωση υποστήριξης της υποψηφιότητας του Κώστα Τασούλα για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας κάτι που έχετε διαβάσει εδώ και καιρό από αυτή εδώ τη θέση: ότι τα πρόσωπα δίνουν υπόσταση στους θεσμούς και όχι οι θεσμοί στα πρόσωπα. Πράγματι. Από τη δεκαετία του 1990, κάθε Πρόεδρος έθεσε τη δική του σφραγίδα στον θεσμό. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής συμπύκνωσε την ηγεσία του στο δάκρυ του για τη Μακεδονία και στη σύσταση-λειτουργία του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών για το Σκοπιανό, όργανο του οποίου η λειτουργία είναι μέχρι και σήμερα εθιμική. Δεν προβλέπεται από το Σύνταγμα, αλλά έσωσε πολλές φορές τον τόπο – τελευταία φορά, με την απόφαση για παραμονή στο ευρώ.
Ο Κωστής Στεφανόπουλος «έβγαλε» το αξίωμα από την Προεδρία και το κατέστησε με τις διαρκείς επισκέψεις του στην επικράτεια και την ομογένεια προσιτό και στον τελευταίο πολίτη. Η παροιμιώδης ομιλία του μπροστά στον πρόεδρο Κλίντον για τα εθνικά θέματα ήταν η μεγάλη στιγμή του. Η άρνησή του απέναντι στο αίτημα της Εκκλησίας για διεξαγωγή δημοψηφίσματος περί τις ταυτότητες δεν του στοίχισε, γιατί η αρμοδιότητα αυτή ήταν τότε αποκλειστικό προνόμιο της κυβέρνησης, κατά το Σύνταγμα. Η λαϊκή νομοθετική πρωτοβουλία νομοθετήθηκε μόλις το 2019. Ο Κάρολος Παπούλιας λειτούργησε άθελά του ως το αμορτισέρ του πολιτικού συστήματος απέναντι στον εξαγριωμένο όχλο που διέλυσε τη στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης, τον Οκτώβριο του 2011. Προήδρευσε και αυτός σε σύσκεψη πολιτικών αρχηγών για τη συγκρότηση «κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας».
Ο Προκόπης Παυλόπουλος, με τη βοήθεια δύο τουλάχιστον καθηγητών της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, άνοιξε τις κρίσιμες μέρες του δημοψηφίσματος απευθείας δίαυλο με τον σύμβουλο του προέδρου Ολάντ, Ζακ Αταλί, και εγγυήθηκε, πέραν των αρμοδιοτήτων του, στον αρχηγό του γαλλικού κράτους την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη και την ευρωζώνη, παρά το αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα. Το στικάκι με τα σχετικά sms μεταξύ των Ελλήνων και Γάλλων πρωταγωνιστών υπάρχει και, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, θα δοθεί στη δημοσιότητα. Ο Αταλί πρέπει να τιμηθεί από την Ελληνική Δημοκρατία.
Η στιγμή της απερχόμενης Προέδρου, που συμπύκνωσε σε μια φωτογραφία όλη τη θητεία της, ήταν τα περίφημα επινίκια για τον γάμο με τους κυρίους Σκέρτσο και Πατέλη. Η «ρυθμίστρια» του πολιτεύματος παραβίασε την από το Σύνταγμα επιβαλλόμενη ουδετερότητά της.
Είναι προφανές ότι η Πρόεδρος υποτίμησε την επικοινωνιακή ισχύ της κυβέρνησης, η οποία ήταν η ασπίδα της και κάλυπτε όλα τα λάθη που αποκαλύπταμε από την πρώτη στιγμή της θητείας της – με πρώτο την απόπειρά της να μην ορκιστεί με θρησκευτικό όρκο. Η απειρία της είχε φτάσει σε σημείο πολύ πέραν της παραβίασης τη θεσμικής ουδετερότητάς της απέναντι σε όλες τις πτέρυγες της Βουλής. Μας έφτασαν πληροφορίες ότι έστειλε sms σε συναδέλφους μας, με τα οποία εξέφραζε την οργή της εναντίον ημών για την κριτική που της ασκούσαμε, με τρόπο που ενδεχομένως δεν άρμοζε στο αξίωμά της. Η μη ανανέωση της θητείας της οφείλεται σε ένα «ελάττωμα», για το οποίο δεν φέρει η ίδια καμία ευθύνη: στην παντελή έλλειψη θεσμικής γνώσης για τον θεσμό που εκλήθη να υπηρετήσει και τις λεπτές ισορροπίες του. Στην άγνοια των προσώπων και των ευαισθησιών τους.
Ο Καραμανλής, ο Στεφανόπουλος, ο Παπούλιας, ο Παυλόπουλος, με πολυετή θητεία στον δημόσιο βίο, μπορούσαν να διακρίνουν εκ των προτέρων τα σάπια σανίδια της πολιτικής για να μην τα πατήσουν. Και δεν τα πατούσαν. Μπορούσαν να διακρίνουν τις φωτιές που ήταν έτοιμες να ανάψουν. Και τις έσβηναν, δεν τις φούντωναν. Η απερχόμενη Πρόεδρος, όχι. Ο θεσμός, δυστυχώς, «ευτελίστηκε» επί των ημερών της. Αποδεδειγμένα. Με αριθμούς. Από 65% αποδοχή, με την οποία τον παρέλαβε από τον Προκόπη Παυλόπουλο, που διετέλεσε Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε μια θυελλώδη περίοδο της νεότερης ελληνικής Ιστορίας, επί της απερχόμενης Προέδρου η αποδοχή έπεσε στο 30%. Πολύ κάτω από το 50%. Τον Οκτώβριο του 2019, ο υπουργός Επικρατείας Γιώργος Γεραπετρίτης μού έκανε την τιμή να ρωτήσει την άποψή μου για το προφίλ του/της επόμενου/επόμενης Προέδρου της Δημοκρατίας. Του απάντησα ότι πρέπει να είναι πολιτικό πρόσωπο και ότι πρέπει να έχει κύρος, γνώση των θεσμών, εμπειρία, γεωπολιτική γνώση.
Ολα όσα, δηλαδή, αναγνώρισε με καθυστέρηση πέντε ετών ο κύριος Μητσοτάκης στο διάγγελμα της περασμένης Τετάρτης. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η κυβέρνηση δεν θα μείνει στην καθιέρωση της εξαετούς θητείας του Προέδρου με το νέο Σύνταγμα, αλλά θα τον προικίσει και με τις ελάχιστες αρμοδιότητες, όπως το δικαίωμα της αναπομπής ψηφισμένων νόμων στο Κοινοβούλιο προς επανεξέταση. Σε μια περίοδο που ο πολιτικός κόσμος βάλλεται και η αξιοπιστία του βρίσκεται στο ναδίρ, ο ρόλος που καλείται να αναλάβει ο Κώστας Τασούλας είναι εξαιρετικά δύσκολος. Ανηφορικός. Καλείται να ενεργήσει ως ο καταλύτης για την αναστήλωση του κύρους των θεσμών. Τυχόν εκλογή του με αποστολή «να εκτελεί σωστά» τις επιθυμίες του πρωθυπουργού, όπως σχολίαζε στη στήλη κορυφαίος καθηγητής Νομικής κεντροαριστερής προελεύσεως, δεν θα εισφέρει τίποτε το ουσιαστικό στον θεσμό.
Πρέπει, κατά τούτο, να κάνει σωστή χρήση της εμπειρίας του, των παραστάσεων που απέκτησε δίπλα στον Ευάγγελο Αβέρωφ και σε τρεις πρωθυπουργούς που τον τίμησαν με αξιώματα (Καραμανλής, Σαμαράς, Μητσοτάκης), και να μην ξεχνά ποτέ ότι έχει ως ρόλο να ενώνει τους Ελληνες και τον πολιτικό κόσμο. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν είναι ο υπάλληλος του εκάστοτε πρωθυπουργού, δεν είναι θεσμικό σκεύος της εξουσίας. Είναι ο αρχηγός του κράτους και ο υπηρέτης του λαού. Αυτόν θα ορκιστεί να υπηρετεί στο όνομα της Αγίας, αδιαιρέτου και ομοουσίου Τριάδος ο κύριος Τασούλας. Ο Θεός μαζί του.
Με πήχη την ακατανόμαστη, δηλαδή το μηδέν, ο Τασούλας θα περάσει από πάνω. .. νομίζω!
Μα είναι δυνατόν να έχετε τέτοιες ψευδαισθήσεις; Ή νομίζετε ότι με επικλήσεις στην Τριαδικότητα θα ξορκίζετε το κακό παρελθόν του κου Τασούλα, που το μόνο που εγγυάται είναι μια πολύ προβληματική προεδρία. Και μόνο η ΕΚΛΟΓΗ του στο ανώτατο αξίωμα αποτελεί ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟ του θεσμού.
Δεν εμπλέκεται ο κος Τασούλας στην αισχρή υπόθεση εκβιασμών στην Κηφισιά που οδήγησε σε καταδίκη της χώρας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων; Άλλος ήταν;
Δεν έφερε στην Βουλή τον Αζοφίτη πολεμιστή ο κος Τασούλας, σε μια πράξη εθνικής προδοσίας;
Δεν διόρισε o κος Τασούλας την Χρυσαυγίτισσα Ζαρούλια στην Βουλή;
Δεν λειτούργησε στην Βουλή ως τσιράκι Μαφίας, σε κάθε εξεταστική επιτροπή;
Δεν λειτούργησε ως υποτακτικός και προστάτης του Κούλη Μητσοτάκη σε κάθε κοινοβουλευτική μάχη;
Μας κοροιδέυετε λοιπόν.
Ποσώς μας ενδιαφέρει αν η εθνοπροδοτική και διεφθαρμένη παράταξη της ΝΔ θα πάρει μια ανάσα από την κεντροαριστερή τάχα στροφή. Οι πρακτικές του κόμματός σας είναι αυτές της παλιάς καλής δεξιάς: κοτζαμπασισμός, παρακράτος, καθεστωτισμός, διαφθορά.
Να τον χαίρεστε!
Πολλή φασαρία για μία γλάστρα, εδώ καί δεκαετίες…και σχετικά με το δημοψήφισμα γιατί τό αποκαλείτε αμφιλεγόμενο? Καί αυτό πού έκανε ο κύριος Παυλόπουλος, έτσι όπως τό αναφέρετε, εκτροπή θυμίζει…
Δυστυχώς μείναμε στο ευρώ και δουλεύουμε νυχθημερόν για ένα κομμάτι ψωμί. Μία τσάντα με λαχανικά έχει 20 ευρώ.
Δηλαδή 6800 δραχμές!!!
Και ο μισθός ισοδυναμεί με 40 τέτοιες τσάντες. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υποστηρίζετε ακόμη το ευρώ.
Κύριε Κοττάκη, δυστυχώς μείναμε στο ευρώ και δουλεύουμε νυχθημερόν για ένα κομμάτι ψωμί. Μία τσάντα με λαχανικά έχει 20 ευρώ.
Δηλαδή 6800 δραχμές!!!
Και ο μισθός ισοδυναμεί με 40 τέτοιες τσάντες. Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υποστηρίζετε ακόμη το ευρώ.
Ένα θα πω, Κολοκοτρώνης, Μακρυγιάννης, Μπότσαρης, Διάκος, Μπουμπουλίνα, Παπαφλέσσας και τόσοι άλλοι συν τον ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ! Δε λογάριασαν τη ζωή τους, τη ζωή τους όχι μόνο τη βολή τους για να γίνουμε αυτό που πάντα ήμασταν χιλιάδες χρόνια! Άλλωστε όταν ο Καποδίστριας μίλαγε για Έθνος οι ξένοι δεν ήξεραν καν τι είναι αυτό…
Αυτοί εδώ είναι ότι χειρότερο έχει να δείξει η ιστορία μας όλη. Το κράτος που έφτιαξαν δεν τιμά τα παντελόνια του, δεν τα φοράει καν και μάλιστα περηφανεύεται γι’αυτό. Ακούγονται σκληρά αυτά τα λόγια αλλά είναι χάδι, όμως όποιος καταλαβαίνει, καταλαβαίνει. Γιουσουφάκια είναι πληρωμένα και δεν έχουν καμία σχέση με το Ελληνικό πνεύμα! Γι αυτό άλλωστε πολεμάνε ότι Ελληνικό. Όσο για πίστη, οι μισοί είναι μασόνοι και οι άλλοι μισοί έχουν θεό το χρήμα και τη …δόξα τρομάρα τους. Πόσες τραγικές παρόμοιες φιγούρες έχουν περάσει από την ανθρώπινη ιστορία θεούλη μου. Θα έρθει η ώρα τους, ακόμα και μια χούφτα να μείνουμε κάποιοι από μας, θα έχουμε την ανακούφιση αργά ή γρήγορα να τους δούμε να καταποντίζονται στα Τάρταρα! Δε θα είναι η πρώτη φορά. Είναι ο νόμος έτσι, του θεού ή του σύμπαντος διαλέξτε, άλλωστε δεν έχει και μεγάλη σημασία. Καλή Ανάσταση!
Θα είναι εξίσου κακός με την Σακελαροπούλου γιατί είναι ένα πιόνι του Μητσοτάκη που μέχρι τώρα λειτούργησε για την προστασία του. Το γεγονός και μόνο ότι έχει ακόμη στα συρτάρια του τις υποθέσεις των Τεμπών και των υποκλοπών που δεν τα προώθησε ποτέ για τα περαιτέρω, αποδεικνύει τον ρόλο του. Διακρίνω στα γραφόμενα του κ. Κοττάκη, ευσεβείς πόθους για τον Τασούλα. Στη συνείδηση της πλειονότητας του ελληνικού λαού είναι ήδη ανυπόληπτος. Δυστυχώς ζούμε εποχές ευτελισμού του θεσμού.
ευτυχώς για την Ελλάδα τελειώνουν όλοι αρχής γενομένης από αύριο. Ούτε να φανταστεί δεν μπορεί, τι τον περιμένει.
Ως πρόεδρος της Βουλής απαντούσε αντί του Μητσοτάκη, έθαψε το σκάνδαλο των υποκλοπών και τη δολοφονία των Τεμπών. Χειρότερος της Σακελλαρόπουλου βεβαια είναι δύσκολο να υπάρξει
Θα ήθελα ο νέος Πρόεδρος της Δημοκρατίας να είχε κύρος, να τον γνωρίζουν στο εξωτερικό ,ευρεία γνώση των γεωπολιτικων, να τηρεί αυστηρή ουδετεροτητα που θα ενώνει στο εσωτερικό και να είναι στιβαρή προσωπικότητα. Για το κύρος νομίζω ότι δεν το έχει, στο εξωτερικό δεν τον ξέρουν,για την ευρεία γνώση των γεωπολιτικων είναι πολύ διαβασμένος και το έχει. Για τα άλλα δύο την ουδετεροτητα στο εσωτερικό που θα ενώνει και την στιβαρή προσωπικότητα θα δούμε την Προεδρία του.