Το 1996, σαν σήμερα, ξυπνήσαμε το πρωί μαθαίνοντας ότι έχει υποσταλεί η σημαία από τα Ίμια, σκοτώθηκαν τρεις αξιωματικοί του Πολεμικού Ναυτικού (Παναγιώτης Βλαχάκος, Έκτορας Γιαλοψός, Χριστόδουλος Καραθανάσης) σε πτήση πάνω από τις βραχονησίδες και είχαμε γίνει παγκοσμίως ρεζίλι ως τρέσαντες. Το έθνος του Λεωνίδα, του Παλαιολόγου, του Κατσαντώνη και του Ίτσιου το έβαλε στα πόδια υποπτευόμενο ότι θα φάει φάπα από την Τουρκία – γιατί υποψία υπήρχε, δεν έγινε κάποια μάχη, την οποία χάσαμε για να εκτιμήσουμε ότι θα καταληφθεί η χώρα από τους Τούρκους.
Το έθνος του Λεωνίδα, του Παλαιολόγου, του Κατσαντώνη και του Ίτσιου χρεώθηκε στο ακέραιο το ρεζιλίκι και την τεράστια ηθική ήττα. Στις εκλογές του Σεπτεμβρίου ο Σημίτης ξαναψηφίστηκε πρωθυπουργός, αντί να οδηγηθεί στο δικαστήριο και έπειτα σε σκοπευτήριο για τα περαιτέρω. Και το 2000 ψηφίστηκε πάλι! Μετά το στραπάτσο του Χρηματιστηρίου και την παράδοση του Οτσαλάν στους Τούρκους, το εκλογικό σώμα (ενισχυμένο, ίσως, από μερικά πούλμαν με Ρώσους, όψιμους οπαδούς του ΠΑΣΟΚ), οι εκλογείς, θεώρησαν ότι έπρεπε να ανανεωθεί η θητεία του υποστολέα της σημαίας.
Μαζί με τους εκλογείς συναυτουργός στα ηθικά εγκλήματα ήταν σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος της χώρας. Πολλοί μίλησαν για προδοσία τη νύχτα της ντροπής, καθώς και τις επόμενες ημέρες. Ο βασικότερος ήταν ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Μιλτιάδης Έβερτ (1939-2011). ∆εν έκανε ούτε εκείνος, όμως, ούτε οι υπόλοιποι κάτι για να κάτσουν τους προδότες στο σκαμνί. Τα λόγια ήταν τζούφια και η οργή για την ξεφτίλα κάλπικη.
Το «κερασάκι» στην εμετική και δηλητηριώδη τούρτα της πολιτικής υποκρισίας ήταν οι κλάψες, οι τιμές και οι παράτες για τη θανή του Σημίτη. Τόσο πολύ ανέβηκε στην εκτίμησή τους εκείνος που διέταξε να κατεβεί η σημαία μας στα Ίμια, ώστε κήρυξαν τετραήμερο εθνικό πένθος και ο ∆ήμος Αθηναίων βρήκε χώρο για να ταφεί στο Α’ Νεκροταφείο. Είναι αξιοπερίεργο πώς δεν έχει σηκωθεί από το μνήμα του ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, που βρίσκεται κι εκείνος θαμμένος στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, για να μας πάρει όλους στο κυνήγι που ανεχόμαστε τέτοια ξεφτιλίκια.
Εν κατακλείδι: Κάθε 31η Ιανουαρίου μάς θυμίζει τι σημαίνει να ψηφίζεις πρωθυπουργό άτομο που υποστέλλει σημαίες από εθνικό έδαφος, ευχαριστώντας τους Αμερικανούς στη Βουλή.
Διαβάστε ακόμα:
