Τέμπη και κάθαρση

Έγραφα στις 12/3/2023, κοντά στα γεγονότα των φοβερών γεγονότων στα Τέμπη, στο άρθρο μου στη «δημοκρατία» και στο Newsbreak με τίτλο «Να τελειώσουμε με τη “δημοκρατία των κολλητών”»:

«Το βασικό παλλαϊκό αίτημα, μετά το φοβερό έγκλημα των Τεμπών, είναι η τιμωρία των υπευθύνων, να πάνε φυλακή. Δεν διασκεδάζεται επικοινωνιακά. Δεν επιδέχεται συμψηφισμούς με τα εγκλήματα που έκαναν προηγούμενοι. Η απαίτηση για Νέμεση δεν θα ατονήσει επειδή κλάψανε υπουργοί στο υπουργικό συμβούλιο.

Ο Μητσοτάκης ζήτησε συγγνώμη εκ μέρους, υποτίθεται, όλου του πολιτικού κόσμου, όμως η συγγνώμη και η ανάληψη πολιτικών ευθυνών από μόνες τους δεν σημαίνουν τίποτε, αν δεν δει ο κόσμος πολιτικό αποκεφαλισμό των πολιτικών προϊσταμένων του αρμόδιου Υπουργείου. Ολοι καταλάβαμε πως ο Κ.Κ. ο Γ’, που πριν από λίγες ημέρες κούναγε το δάχτυλο για την ασφάλεια των σιδηροδρόμων, εξεδιώχθη ευγενικά. Γιατί του επέτρεψαν να το κάνει όπως τον βολεύει; Γιατί μετά του επέτρεψαν να ανακοινώσει υποψηφιότητα, και ο Οικονόμου το επιβεβαίωσε; Γιατί ο Καραγιάννης, ο αρμόδιος Υφυπουργός για τα θέματα ασφάλειας, δεν καθαιρέθηκε; Μπορεί να είναι άσπιλη Εστιάς, μπορεί όχι.

Πάντως, όλη η πολιτική ηγεσία του υπουργείου έπρεπε να πάει σπίτι της, ώσπου να ολοκληρωθεί η έρευνα. Αστε τους νεκροφάγους γύπες και τις ύαινες της αριστερίλας. Οι πολλοί, οι καλοί άνθρωποι, που έχουν καρδιά, ψυχή, αξίες, που εκείνη τη μέρα σφίχτηκε το στομάχι τους, θέλουν έμπρακτη ανάληψη ευθύνης και τιμωρία. Ισόβια αποβολή από την πολιτική ζωή και φυλακή για τους πολιτικούς, να κάνουν παρέα στο γκιζντάνι στο απίθανο παχύδερμο που έλεγε χαλαρά “έγινε τράκα”».

Και τα επανέλαβα αργότερα και σε άλλα άρθρα και αναρτήσεις σε κοινωνικά δίκτυα. Εάν ξέρεις τι συμβαίνει από κάτω σου, κ. Υπουργέ, Υφυπουργέ, Γενικέ Γραμματέα και υψηλόβαθμε υπηρεσιακέ παράγοντα, είσαι συνένοχος. Ενδεχόμενος δόλος λέγεται. Εάν δεν ήξερες, είσαι άχρηστος πολιτικά και υπηρεσιακά, και λέγεται βαριά αμέλεια. Και στις δύο περιπτώσεις είσαι ελεγκτέος πολιτικά, αλλά ενδεχομένως και ποινικά. Απορούσα δε δημόσια ποιος είχε την ηλίθια ιδέα των χυδαίων επιθέσεων στην κυρία Καρυστιανού και άλλους γονείς, οι οποίοι μπορούν να πουν ό,τι θέλουν και φυσικά θα ακουμπήσουν όπου βρουν.

Εάν η κυβέρνηση εξαρχής είχε κρατήσει πισινή για τη διαλεύκανση των συνθηκών, εάν είχε ο Πρωθυπουργός στείλει εκτός ψηφοδελτίων τον Κ.Κ. τον Γ΄, ενδεχομένως και κάναν δυο άλλους σχετικούς λόγω αρμοδιοτήτων, και είχε απαγορεύσει διά ροπάλου τις ανοίκειες επιθέσεις, τότε οι συγγενείς πιθανώς θα ακουμπούσαν στην κυβέρνηση και όχι στους τυχοδιώκτες της αριστερίλας.

Στο κάτω κάτω, εάν ο Κ.Κ. ο Γ’ πήγαινε σπίτι του, μέχρι την πλήρη διαλεύκανση της υπόθεσης και το πέρας του ποινικού ελέγχου, δεν θα αναγκαζόταν να παίξει ακορντεόν στην Ομόνοια λόγω πείνας. Η οικογένεια έχει τα κουμάντα της. Απλά, αυτό το «αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη», παραιτούμαι και μετά ξανακατεβαίνω και πανηγυρίζω την επανεκλογή μου, κάτι σαν αμετάκλητη αθώωση, είναι «κάπως». Ακυρώνει την ανάληψη ευθύνης στο πιτς φιτίλι και προκαλεί οργή.

Είχαμε και την εξεταστική με ταχύτητα Ferrari, η οποία, όπως όλες οι εξεταστικές, μοιάζει μάλλον με μπρα ντε φερ πολιτικής δύναμης των κομμάτων, παρά με αληθινή διερεύνηση της αλήθειας. Ολα θέλουν ρέγουλα, και η απονομή της Δικαιοσύνης. Δικαιοσύνη στο «τσακ μπαμ» αποδίδεται μόνο στο πεδίο της μάχης από έκτακτα στρατοδικεία και εκτελεστικά αποσπάσματα στα 6 μέτρα.

Στον καιρό της ειρήνης χρειάζονται χρόνος, προσοχή, τήρηση δικονομικών εγγυήσεων και, φυσικά, απρόσκοπτη δράση των ανακριτικών Αρχών. Με δεδομένο πως έχουμε και μια αδίστακτη και τυχοδιωκτική αντιπολίτευση, νεκροφάγους γύπες, ήταν βέβαιο πως τα μηδενιστικά κομματόσκυλα, που ευχαρίστως θα έβλεπαν τη χώρα να αιμορραγεί ακρωτηριασμένη, μόνο και μόνο για να επιστρέψουν στην εξουσία, δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό.

Τους είδαμε στον Εβρο, στο ναυάγιο της Πύλου, στη συνεχή κατασυκοφάντηση της χώρας στις Βρυξέλλες, από μια ομοχειρία μηδενιστών αλητών. Ομως, οι γονείς των παιδιών είναι κάτι άλλο, που τα κομματόσκυλα της άλλης πλευράς, της Ν.Δ., θα έπρεπε να είχαν τη φιλοτιμία να κάνουν τη διάκριση και να τους σεβαστούν. Η ζημιά που προκάλεσε κάθε Ψαριανός είναι μεγάλη. Δεν θέλω να σκεφτώ τι θα ήμουν ικανός να κάνω, αν ήμουν στη φοβερή θέση αυτών των ανθρώπων.

Το βέβαιο είναι πως ο Πρωθυπουργός, έστω και με καθυστέρηση, έχει διακρίνει τα λάθη και τη ζημιά που έγινε, έχοντας φυσικά και ο ίδιος ευθύνη, αφού έπρεπε χωρίς δισταγμό να στείλει τον αρμόδιο υπουργό σπίτι του, να τον κόψει από το ψηφοδέλτιο, να απαγορεύσει επί ανασκολοπισμώ τις επιθέσεις σε γονείς και να επιφυλαχθεί για τα αίτια. Ο τρόπος είναι ένας, ο μονόδρομος που έπρεπε να έχει ακολουθηθεί από την αρχή: η πλήρης διαλεύκανση της αλήθειας, η απονομή ποινικών ευθυνών και σε πολιτικά πρόσωπα, όποια και εάν είναι, χωρίς να επιτρέψουμε φυσικά αυτές οι ευθύνες να επισκιάσουν τις φοβερές ευθύνες των άχρηστων υπηρεσιακών, αυτών που κωλοβάραγαν, απουσίαζαν, γλένταγαν, προσελήφθησαν ή προήχθησαν με αθέμιτους τρόπους, και ήταν αυτοί που ήταν οι φυσικοί αυτουργοί του εγκλήματος, δείχνοντας έναν καταφανή ενδεχόμενο δόλο μέσα από την αφασία της ανεπάρκειάς τους.

Και, φυσικά, εάν αποδειχθεί πως κάποιοι όντως μετέφεραν παράνομες ύλες που συνετέλεσαν σε έκρηξη και πυρκαγιά που σκότωσε ανθρώπους οι οποίοι επέζησαν από τη σύγκρουση, αυτοί θα πρέπει να πληρώσουν ακριβά, ακόμη και αν ανήκουν σε οποιοδήποτε «τζάκι», από αυτά που λυμαίνονται τη χώρα – ή μάλλον ακριβώς γι’ αυτό…