Ποιος τους είπε ότι η παραίτηση Τριαντόπουλου μπορεί να αποτρέψει το κοινωνικό τσουνάμι ή να αλλάξει την ατζέντα των εξελίξεων που έρχονται σε μορφή χιονοστιβάδας; Μια πρώτη απάντηση πήραν από την ορμή και τον όγκο του φοιτητικού – μαθητικού συλλαλητηρίου.
Ποιος τους είπε ότι ο επικείμενος ανασχηματισμός του Κυριάκου Μητσοτάκη μπορεί να κρύψει τον τρόμο της κυβέρνησης ή να φτιασιδώσει την εικόνα που έχει ο κόσμος για εκείνη και τις τεράστιες ευθύνες της για το ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ και την προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών; Τα «μπαζώματα» του ανασχηματισμού δεν πρόκειται να κρύψουν τίποτα και κανέναν. Ο κ. Μητσοτάκης συνηθίζει να… βγάζει στη σέντρα πρόσωπα, όταν θεωρεί ότι με αυτόν τον τρόπο θα φύγει η συζήτηση από τη λεωφόρο των δικών του ευθυνών και θα πάει στον παράδρομο, όμως η «υπόθεση Καραμανλή» θα στοιχειώνει οποιαδήποτε τέτοια ενέργεια.
Από τη στιγμή που ο πρωθυπουργός έβαλε, αμέσως μετά το ΕΓΚΛΗΜΑ, ξανά στις εκλογικές λίστες της Νέας Δημοκρατίας τον «υπουργό Μεταφορών των Τεμπών» και τον δέχτηκε εκ νέου ως βουλευτή του κόμματός του στην ιερή αίθουσα του Κοινοβουλίου ήταν σαν να άπλωσε δίχτυ προστασίας του. Αντί τότε να πράξει το αυτονόητο, λέγοντας ότι «μετά την παραίτηση ο κ. Καραμανλής θα μείνει εκτός κόμματος έως ότου η Δικαιοσύνη αποφανθεί για το αν φέρει ευθύνη για το δυστύχημα», προτίμησε να τον πάρει υπό τη σκέπη του, με ό,τι αυτό συνεπάγεται ΚΑΙ για τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη.
Εκείνη η απόφαση εξόργισε τον λαό. Οπως φυσικά και η επανεκλογή Καραμανλή στις Σέρρες, αλλά αυτό είναι μια διαφορετική συζήτηση που αφορά τις ευθύνες ΚΑΙ μέρους των πολιτών, όταν έρχεται η ώρα που πρέπει να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Αν δείτε τη φρασεολογία του κυβερνητικού εκπροσώπου μετά την παραίτηση Τριαντόπουλου, ομοιάζει με την τότε παραίτηση Καραμανλή, αμέσως μετά το ΕΓΚΛΗΜΑ. «Παραιτήθηκε για λόγους αξιοπρέπειας και γιατί δεν έχει να φοβηθεί τίποτα» είπε, λησμονώντας να προσθέσει πως αυτό συνέβη με… ολίγη καθυστέρηση και αφού πρώτα βγήκαν χιλιάδες Ελληνες διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους και η αξιωματική αντιπολίτευση ετοιμάζει πρόταση δυσπιστίας. Οπως και ο… ευαίσθητος Κώστας Καραμανλής είχε παραιτηθεί βουρκωμένος μετά το ΕΓΚΛΗΜΑ, αλλά λίγους μήνες μετά επανήλθε περιχαρής στην πολιτική ζωή.
Τα δημοσκοπικά χαστούκια που δέχεται καθημερινά η κυβέρνηση για τα Τέμπη αποδεικνύουν ότι ο κόσμος είναι πεπεισμένος για την (εξόφθαλμη) προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών – ενόχων. Καμία παραίτηση Τριαντόπουλου και κανένα «νέο βίντεο» που ανακαλύφθηκε με δύο χρόνια καθυστέρηση δεν πρόκειται να τον πείσει για το αντίθετο. Ούτε φυσικά τα «μπαζώματα» ενός ανασχηματισμού, που θα έρθουν με σκοπό ο Κυριάκος Μητσοτάκης να «καδράρει» συγκεκριμένα πρόσωπα της κυβέρνησής του για τη βουτιά στη δημοφιλία της, μπας και αλλάξει η πορεία της συζήτησης. Αυτή όμως, προς μεγάλη απογοήτευση του Ελληνα πρωθυπουργού, είναι προδιαγεγραμμένη.
Τα πορίσματα έρχονται. Κυρίως όμως ΕΡΧΕΤΑΙ η 28η Φεβρουαρίου. Εκείνη τη μέρα, οπότε συμπληρώνονται δύο χρόνια από το ΕΓΚΛΗΜΑ, ο κ. Μητσοτάκης θα διαπιστώσει μια και καλή ότι το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω. Και με την ορμή του πνίγει, συνθλίβει, μπαζώνει κάθε επιχείρηση μη απονομής πραγματικής δικαιοσύνης.
Η ΛΑΙΚΗ ΟΡΓΗ ΕΧΕΙ ΒΑΛΕΙ ΣΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΕΙΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ – ΑΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ – Η ΔΙΑΔΟΧΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ.
Είναι τόσο αλαζόνες που κινδυνεύουν να φάνε ξύλο από νοικοκυραιους. Και επειδή φαίνεται πως δεν έχουν αντίληψη του τι συμβαίνει στην κοινωνία, θα το φάνε το ξύλο. Έχει συμπτυχθει πολύ οργή στα Τέμπη και περιλαμβάνει όλα όσα γίνονται εδώ και 15 χρόνια. Τα Τέμπη θα είναι το πάτωμα που θα ανοίξει στο στημένο ικριωμα με τις θηλιές περασμένες στους λαιμους τους.
Όχι μόνο αυτό αγαπητέ, θα πάρει η μπάλα και τους προηγούμενους κι ακόμα παραπίσω. Αυτή η σαπίλα της πολιτικής απάτης δεκαετιών πίσω έχει ξεβρακωθεί για τα καλά. Αυτοί εδώ νόμιζαν ότι είναι οι σούπερ άτρωτοι και το βροντοφώναζαν κιόλας, η αλαζονεία τους έφτασε στον ουρανό αλλά ξέχασαν ότι κάποια στιγμή όταν πέσεις από εκεί πάνω, γιατί θα πέσεις, το μπαμ θα είναι τόσο μεγάλο που θα εξαφανίσει τους ίδιους αλλά και τον γυάλινο κόσμο που ζούνε.