Η λάβα των Τεμπών

Διαβάσαμε με μέγιστη προσοχή τις δηλώσεις της αξιότιμης Προέδρου και της αξιότιμης εισαγγελέως του Αρείου Πάγου, κυριών Κλάπα – Χριστοδουλέα και Αδειλίνη, οι οποίες συνιστούν κυρίως την απάντηση του ανώτατου δικαστηρίου μας στη μακρά δήλωση της προέδρου των Συγγενών Θυμάτων Τεμπών Μαρίας Καρυστιανού για την πορεία της υποθέσεως και, δευτερευόντως, ασπίδα σε διαδικτυακές επιθέσεις που δέχεται ο εφέτης ανακριτής κύριος Μπακαΐμης.

Προτού υπεισέλθουμε στην ουσία, θέλουμε να επισημάνουμε το εξής: Η δυσπιστία των πολιτών προς τη Δικαιοσύνη, όπως αυτή καταγράφεται στις έρευνες της κοινής γνώμης, κορυφώνεται με τα Τέμπη. Γιγαντώθηκε, όμως, σταδιακά με τους δικονομικούς χειρισμούς που έγιναν στην υπόθεση Novartis και στην υπόθεση των υποκλοπών. Σε αυτές εισαγγελείς αρνήθηκαν να παραλάβουν αποδεικτικά στοιχεία διαφθοράς πολιτικών, εισαγγελείς δήλωσαν ότι έχασαν δικογραφίες, επειδή έπιασε υγρασία το σπίτι τους, εισαγγελείς αρνήθηκαν να μετέχουν σε αποστολές και παρέμειναν στην Αθήνα για ντόλτσε βίτα με τις ερωμένες τους, εισαγγελείς οι οποίοι στο παρελθόν είχαν ζητήματα με τον νόμο και με τα πειθαρχικά συμβούλια προήχθησαν και έθεσαν στο αρχείο υποθέσεις μείζονος δημόσιου συμφέροντος. Και, βεβαίως, εισαγγελείς που επιχείρησαν να κάνουν τη δουλειά τους και να τηρήσουν τον όρκο τους βρέθηκαν στο σκαμνί του κατηγορουμένου για να παραδειγματίζονται οι επόμενοι πιθανοί τολμητίες.

Δεν έχασε ο κόσμος την εμπιστοσύνη του στη Δικαιοσύνη από τη μια μέρα στην άλλη, κυρία πρόεδρε και κυρία εισαγγελεύ. Υπάρχει προϊστορία – όχι επί των ημερών σας.

Πάνω σε αυτό το βουνό της δυσπιστίας προς πλειάδα δικαστών και εισαγγελέων και πάνω στη διαμορφωμένη λαϊκή πεποίθηση ότι όλοι οι μεγαλόσχημοι αθωώνονται και κανείς δεν τιμωρείται, ότι έχει ατονήσει ο νόμος στην πατρίδα μας, ήρθαν τα Τέμπη. Και «κλήρωσαν» στη βάρδιά σας, κυρία Πρόεδρε και κυρία εισαγγελεύ. Η Δικαιοσύνη αυτήν την υπόθεση την έχασε από την εκκίνηση. Δεν είχε από τις πρώτες ώρες του δυστυχήματος το γενικό πρόσταγμα. Και δεν το διεκδίκησε. Απόλυτος άρχων στο πεδίο όφειλε να είναι ο εισαγγελέας, όχι ο υφυπουργός Παρά τω Πρωθυπουργώ. Η δικαστική εξουσία, όχι η εκτελεστική.

Το είπε ακόμη κι ένας ταπεινός διοικητής Τροχαίας, που αρνήθηκε να συναινέσει στο μπάζωμα. Η Δικαιοσύνη δέχθηκε επίσης την παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας, επιστολή του πρωθυπουργού προς τον Αρειο Πάγο για να ορίσει εφέτη ανακριτή.

Στις υποθέσεις της Siemens, των δομημένων ομολόγων, του Βατοπεδίου, της τρομοκρατίας πράγματι ορίστηκε επίσης εφέτης ανακριτής, αλλά δεν θυμόμαστε να συνέβη αυτό έπειτα από παρέμβαση πρωθυπουργού. Οι ολομέλειες Εφετών αποφάσισαν με πλήρη λειτουργική και προσωπική ανεξαρτησία. Η Δικαιοσύνη κινήθηκε αυτοβούλως. Εδώ επελέγη ανακριτής ο -κατά τον κύριο Μητσοτάκη- «εξαίρετος» (πού τον ξέρει;) και ο -κατά τον κύριο Βορίδη- «εκπαιδευμένος». Με αυτά που είπαν, τον ακύρωσαν.

Και πάμε τώρα στο συγκεκριμένο θέμα που προκάλεσε τη θύελλα: Την ανάρτηση της Μαρίας Καρυστιανού για τον ανακριτή, την αντικατάσταση του οποίου ζήτησε σε πρότερο χρόνο θεσμικά, με την κατηγορία της κατάχρησης εξουσίας και το αίτημά της απερρίφθη. Η κυρία Καρυστιανού έθεσε δημοσίως ορισμένα ερωτήματα για τον κύριο ανακριτή, τα οποία όμως δεν απαντήθηκαν ούτε από την κυρία Πρόεδρο ούτε από την κυρία εισαγγελέα.

Λυπούμεθα που το επισημαίνουμε, μακριά από εμάς οι υποδείξεις, αλλά στο σημείο που έχουμε φθάσει δεν έχουμε αυτήν την πολυτέλεια. Των μη απαντήσεων. Η παρότρυνση πολιτών για τον διαδικτυακό τραμπουκισμό του ανακριτή στην οποία αναφέρεται η κυρία εισαγγελέας είναι πράξη απολύτως καταδικαστέα, αλλά πρέπει να προβληματιστούμε τι τη γέννησε. Πριν δεν υπήρχαν τέτοια φαινόμενα. Γιατί τώρα;

Η αλήθεια είναι πικρή: Τη γέννησε η απουσία απαντήσεων. Η Δικαιοσύνη δεν εξηγεί. Εφεξής όμως με ένα βουνό καχυποψίας απέναντί της, το οποίο προκάλεσε -δυστυχώς- η ίδια (μαζί με την πολιτική, χωρίς απαραιτήτως να είναι σε συντονισμό μαζί της), είναι υποχρεωμένη να εξηγεί.

Εν προκειμένω, τα ερωτήματα Καρυστιανού είναι σαφή και συγκεκριμένα. Γιατί ο κύριος ανακριτής δεν περιέλαβε στη δικογραφία τα ηχητικά αρχεία και τα έγγραφα ντοκουμέντα που κατέσχεσε η ανακρίτρια κυρία Ελένη Σούρλα προτού αντικατασταθεί; Γιατί δεν ζήτησε να ερευνήσει πού και ποιοι έκαναν το μοντάζ που μεταδόθηκε από ιστοτόπους τρεις ώρες μετά το διάγγελμα του πρωθυπουργού και στήριζε το αφήγημα περί ανθρώπινου λάθους του σταθμάρχη και μόνον; Γιατί δεν ζήτησε να ερευνήσει τους τρεις θανάτους στελεχών του ΟΣΕ, που θα κατέθεταν ενώπιόν του και διαπιστώθηκαν με διαφορά είκοσι ωρών; Γιατί του αρνήθηκαν στην αρχή οι ολομέλειες να ανακτήσει το βιντεοσκοπημένο υλικό φόρτωσης της εμπορικής; Γιατί αρνήθηκε να γίνει εκταφή των παιδιών, τα σώματα των οποίων θα «μιλήσουν» για τα αίτια θανάτου τους; Γιατί δεν ερευνήθηκαν τα εγκαύματα των πυροσβεστών; Γιατί δεν διετάχθη έρευνα για το ποιος κατέστρεψε τις φιάλες με το αίμα των θυμάτων στο Νοσοκομείο Λάρισας;

Αυτά που ζητά η κυρία Καρυστιανού τα απαιτεί κάθε Ελλην πολίτης, ο οποίος αισθάνεται κάθε μέρα ότι εκτός από τα παιδιά, δολοφονείται η αλήθεια. Γι’ αυτό, άλλωστε, ορίστηκε ανακριτής της υποθέσεως δικαστής με τον βαθμό του εφέτη! Για να έχει την εξουσία να ερευνήσει το σύνολο της υποθέσεως αυτός και να μην προβάλλονται τοπικές δωσιδικίες είτε για το μοντάζ είτε για τους θανάτους των στελεχών του ΟΣΕ. Οι δικογραφίες δύνανται να συσχετίζονται και να ενώνονται με απόφαση των αρμόδιων οργάνων της Δικαιοσύνης, κάτι που ουδέποτε τους εζητήθη. Το γεγονός ότι πράγματι η κυρία Καρυστιανού, έπειτα από ιώβειο υπομονή δύο ετών, είναι δηκτική, αιχμηρή, σαρκαστική, καμιά φορά και ειρωνική βεβαίως αξιολογείται, αλλά δεν αναιρεί την υποχρέωση της Δικαιοσύνης να απαντήσει στα ερωτήματά της, που είναι και όλων των συγγενών.

Η αξιότιμη Πρόεδρος και η αξιότιμη εισαγγελεύς του Αρείου Πάγου καλούνται να κατανοήσουν ότι η υπόθεση των Τεμπών είναι «ιδρυτική» για τη δικαιοσύνη, «ιδρυτική» και για τη Δημοκρατία μας εν γένει. Για όλους τους θεσμούς: Για τον αρχηγό του κράτους, για την κυβέρνηση, για το Κοινοβούλιο, για τα Σώματα Ασφαλείας και τις ΔΕΚΟ, για εμάς στα ΜΜΕ και, βεβαίως, για τη Δικαιοσύνη. Βαθμολογούμαστε όλοι κάθε μέρα από τους πολίτες. Αν δεν αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων, η λάβα των Τεμπών θα κάψει το πολιτικό σύστημα και θα αποτελειώσει πολλούς θεσμούς με την υπάρχουσα μορφή τους.

Καταλήγουμε: Ναι, έχει δίκιο η Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, η Δημοκρατία πρέπει να σέβεται τους θεσμούς. Μα, και το αντίστροφο, οι θεσμοί τη Δημοκρατία.