Τα ανακλαστικά της παρούσης κυβερνήσεως ως προς το Μεταναστευτικό απεδείχθησαν ορθά κατά τη γενικότερη εκτίμηση, παρά το γεγονός ότι εξυπαρχής διαφαινόταν αναπόδραστη η εξέλιξη αυτή, παρά τις ατελέσφορες εκ του αποτελέσματος απόπειρες ψιμυθίωσης του οξέος αυτού προβλήματος, ιδίως από τα πολυποίκιλα ανθελληνικά μορφώματα της εν Ελλάδι κοινοβουλευτικής και παρακρατικής Αριστεράς.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Τα προβλήματα σε ένα συντεταγμένο κράτος, το οποίο αποτελεί μέλος της Ε.Ε. και λοιπών άλλων διεθνών οργανισμών, λύνονται με τη χάραξη μακροπρόθεσμης και ουσιαστικά εμπεριστατωμένης πολιτικής με νομοτελειακά γεννηθησόμενες γεωπολιτικές προεκτάσεις, η οποία αφενός σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αφετέρου διασφαλίζει τις συνθήκες ευημερίας και ασφαλείας εις το έθνος του, ούτως ώστε να παρέχονται τα εχέγγυα διαρκούς εξέλιξης και προόδου.
Η ανθελληνική και ξενόδουλος Αριστερά, αντιμετώπισε με υπέρμετρη προκατάληψη το μείζον αυτό πρόβλημα, αμνηστεύοντας τις δοσοληψίες με αδήλου προελεύσεως ΜΚΟ, ιδίως εις τις νήσους, οι οποίες επιβουλεύονταν κερδοσκοπικά το μεταναστευτικό πρόβλημα, ενώ συγχρόνως εξεδήλωνε τη σταλινoφασιστικής επίνευσης προπαγάνδα άμετρου όζοντος ολοκληρωτισμού κατά οιουδήποτε υγιώς αντιδρώντος προς τη διάρρηξη του αθέμιτου γόρδιου δεσμού ΣΥΡΙΖΑ και ΜΚΟ.
Ενώ διασπαθίζονταν πακτωλοί κονδυλίων, παραλλήλως, διά να μην αφυπνισθούν οι μάζες, ο ΣΥΡΙΖΑ επιστράτευε ανυπόστατα επιχειρήματα περί δήθεν αλληλεγγύης, μεμφόμενος οιονδήποτε προέγνωσε τη δεινή, ανυπέρβλητη και αναπόδραστη σήμερα κατάσταση. Ο ΣΥΡΙΖΑ εθελοτυφλούσε και καθίσταται σήμερα ηθικός αυτουργός του προβλήματος αυτού εις βάρος του εθνικού συμφέροντος, διότι ένα μέρος των οικονομικών μεταναστών, πέραν των προσφύγων, συνιστούν δούρειο ίππο, την -απροκάλυπτη πλέον- ηροστράτεια εμπροσθοφυλακή του «σουλτάνου».
Σήμερον, όπου η Ελλάς δοκιμάζεται και ασκεί σύννομα κατά τη συνταγματική επιταγή, αλλά και τις διεθνείς συνθήκες, το αυτονόητο δικαίωμά της να προστατεύσει τα σύνορα, ο λιποτάκτης ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ, σε συναυτουργία με τα έμμισθα παρακρατικά τάγματα εφόδου της φερόμενης ως Αριστεράς, εξακολουθούν να κάνουν εμπρηστικές διχοστατικές δηλώσεις, στρεφόμενες κατά της ελληνικής κυβερνήσεως και κατά όλων των Ελλήνων, συντασσόμενοι απεριφράστως και ανερυθριάστως με την Τουρκία.
Εν κατακλείδι, ο ορατός εχθρός ευρίσκεται θύραθεν, αλλά ο διαχρονικά ανθελληνικός, σύγχρονος Εφιάλτης, ο κλειδούχος της Κερκόπορτας, ευρίσκεται εντός των πυλών και φέρει το όνομα Αριστερά – ιστορικώς αποδεδειγμένοι και διαχρονικώς προδότες του έθνους, ετεροκίνητοι αργυρώνητοι συμπαραστάτες των εχθρών. Εις επίρρωσιν των ως άνω παραθέτω ένα απόσπασμα από το βιβλίο «Ο Κομμουνισμός και το Παιδομάζωμα» του Στράτη Μυριβήλη (1948):
«Γνήσιος κομμουνιστής είναι εκείνος που θα μπορέσει, κάτω από μια σοφή, βαθιά ψυχολογημένη και επίμονη κατηχητική καθοδήγηση να σκοτώσει μέσα του όλα αυτά τα λογικά και συναισθηματικά στοιχεία που αποτελούν την ιδιομορφία του εθνικού πολιτισμού μας… Όταν αυτό κατορθωθεί, όταν η εθνική σημαία από σύμβολο ενότητας φτάσει να μεταβληθεί σε παλιοκούρελο μέσα στη συνείδηση του κατηχουμένου, τότε ο κατηχούμενος είναι ώριμος πια για να χτυπήσει το μαχαίρι στην καρδιά της πατρίδας του».
*Δικηγόρος
