Άραγε, Τραμπ και Τέμπη θα μας αφυπνίσουν;

Πολυάριθμες, από τις συστημικές επιλογές μας, γελοιοποιήθηκαν, με την εκλογή του νέου πλανητάρχη. Ωστόσο, στο σημείωμά μου αυτό δεν θα ρίξω το βάρος στις πολυάριθμες αυτές ατυχείς  κυβερνητικές επιλογές, στις παντελώς αστήρικτες διαβεβαιώσεις για το πόσο καλά πάμε σε όλους τους τομείς, αρχίζοντας πάντα από την καταρρέουσα οικονομία μας, στους διθυράμβους περί του δήθεν θαυμασμού της υφηλίου για τα επιτεύγματά μας, στις συνεχείς  διαβεβαιώσεις ότι….είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας και σε σωρεία  άλλων δραματικών φαιδροτητας.

Αντιθέτως, θα υποστηρίξω ότι η ισοπέδωση του ευφυούς κατά τα άλλα λαού μας, στη συνεχή και μεθοδευμένη κυβερνητική προπαγάνδα, μπορεί να έχει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, και  ακόμη να έχει και  διάρκεια, αποκοιμίζοντας έτσι  το κριτικό του πνεύμα. Η αφύπνιση, ωστόσο στη συνέχεια, είναι αναπόφευκτη, ακόμη και στην περίπτωση της χώρας μας, όπου η υποτέλεια και ο εθνομηδενισμός αποτελούν σημαία .

Με την ευκαιρία, αναφέρομαι στα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης της  GPO, που κρίνω σημαντικά και που πρόσφατα δημοσιεύτηκαν στην «Εστία». Σε πείσμα της σύγχυσης, που μεθοδευμένα προκαλείται από τα συστημικά κόμματα, με την καταχρηστική χρήση των υποκοριστικών, με τα οποία αποκαλούν συλλήβδην τα μη συστημικά, δηλαδή ως «λαϊκίστικα» και ως «ακροδεξιά», η εξαγωγή συμπερασμάτων, από την έρευνα, παραμένει εφικτή.  Η επιλογή  των συγκεκριμένων  υποκοριστικών  στοχεύει, φυσικά, στην υποβάθμιση και στη  δαιμονοποίηση  αυτών των νεοσύστατων κομμάτων, επειδή  εκτοπίζουν με ταχύτατους  ρυθμούς τα συστημικά κόμματα, στην Ευρώπη και όχι μόνο.

Επανέρχομαι στη δημοσκόπηση, που καταλήγει σε ποσοστό 54,3% των Ελλήνων, οι οποίοι που δείχνουν να έχουν αφυπνιστεί. Δηλαδή, που θεωρούν (επιτέλους) υγιές ό,τι δεν είναι συστημικό. Το εν λόγω ποσοστό, παρότι αρκετά σημαντικό, φρονώ ότι   θα όφειλε να είναι υψηλότερο, ενόψει των δεινών, με τα οποία συνδέεται ο,τιδήποτε συστημικό. Ωστόσο, ο συσχετισμός του με  το 72%, που αποδέχεται την ύπαρξη συγκάλυψης των συνθηκών του εγκλήματος των Τεμπών, αλλά και με το  82% των Ελλήνων, που στηρίζει τις οικογένειες των θυμάτων, συμπληρώνουν την  εικόνα των σχετικών εξελίξεων. Θεωρώ αυτή τη συσχέτιση απαραίτητη, και με βάση την   υπόθεση ότι ο σπινθήρας της αφύπνισης δόθηκε από τον συνεχιζόμενο και εντεινόμενα κάκιστο χειρισμό του εγκλήματος των Τεμπών.

Οπωσδήποτε, όμως, διαπιστώνεται και πριν, αλλά και χάρη στην περί ης έρευνα της GPO μια απαράδεκτη αργοπορία αφύπνισης, σε πείσμα των συσσωρευμένων δεινών, που υφίσταται ο λαός.  Οι αφελείς,  άκριτες,  συχνά αχαρακτήριστες, αλλά και άκρως επικίνδυνου περιεχομένου απόψεις, που μέχρι πρόσφατα φαίνεται ότι συμμερίζονταν υψηλό  ποσοστό συμπατριωτών μας,  μπορεί να εκληφθούν ως αποδείξεις για το ότι η ευφυΐα δεν συμπορεύεται αναγκαστικά και με σωστή κρίση. Ή και ακόμη  για το ότι η υποτέλεια, παρέα με τον εκμηδενισμό αποκοιμίζουν την κρίση για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Κάποιες ενδείξεις:

Η συμπεριφορά, κόλαφος σημαντικού ποσοστού συμπατριωτών μας, στο διάστημα του τρίχρονου  πολέμου της Ουκρανίας, που ήταν ανίκανοι να αντιληφθούν την κενότητα, το γελοίο του  χειρισμού,  την  πλήρη άγνοια της ιστορίας, την αδυναμία αντικειμενικής  ερμηνείας γεγονότων και αιτιών του πολέμου,  τον κίνδυνο επιδείνωσης της θέσης και των διαχρονικών συμφερόντων της Ελλάδας, τις παντελώς αστήρικτες προσμονές, αναφορικά με  την έκβαση αυτού του πολέμου, αλλά και την εγκληματική αδιαφορία  για την τύχη της χώρας μας, μετά το πέρας του κάκιστου χειρισμού  αυτού πολέμου.

Για να θυμηθούμε, απλώς, μερικά αφελή αποφθέγματα, αθεμελιωτες βεβαιότητες, φαιδρές κριτικές, ανύπαρκτης βάσης ενθουσιασμούς και άλλα εξίσου θλιβερά, για την ευφυΐα και την κρίση ορισμένων συμπατριωτών μας.

Α) Μερικά από τα ανεκδιήγητα του πολέμου στην Ουκρανία
*Βαυκαλιζόταν (δυστυχώς)  ανοήτως πολλοί, αναμεταξύ μας, ότι βρίσκονται στη «σωστή πλευρά της ιστορίας»
*Ανέφεραν, με απόγνωση, την δήθεν σε κίνδυνο ευρισκόμενη Δημοκρατία από τον Πούτιν (αλλά όχι και από τον Ζελένσκι)
*Ανέμεναν, αφελώς, ότι με τις δυτικές κυρώσεις (που αποτελείωσαν την Ευρώπη, αλλά ενίσχυσαν τη Ρωσία), θα έστρεφαν τον ρωσικό λαό εναντίον του Πούτιν
*Αισθάνονταν, προφανώς ικανοποιημένοι, επαναλαμβάνοντας ότι ο Πούτιν είναι δικτάτορας, τύραννος, σφαγέας  κλπ., κλπ., ενώ…..από την άλλη πλευρά έχουμε τον «δημοκράτη» Ζελένσκι (που ήδη απεκλήθη και επισήμως  δικτάτορας από τον Τραμπ)
*Με εγκληματική αφέλεια και ανιστόρητη προσέγγιση, συμπατριώτες μας ουδόλως, αντέδρασαν, αλλά αντιθέτως επικύρωσαν τις ανεκδιήγητες κυβερνητικές  επιλογές, που κατέστησαν   εχθρική  μας χώρα τη Ρωσία. Με όλες τις μαθηματικά αναμενόμενες κάκιστες συνέπειες εναντίον μας στο μέλλον.

Ο κατάλογος των, πλήρους ανεδαφικότητας και επικινδυνότητας  απόψεων πολλών συμπατριωτών μας ήταν διαυγής,  από την πρώτη στιγμή του πολέμου. Και αυτό διευκόλυνε, προφανώς, την πρόσφατη  μεταβολή τους, δυστυχώς με τόσο μεγάλη αργοπορία.

Β)Μερικά από τα παιδαριώδη, παρότι εγκληματικά για την εθνική μας υπόσταση δεδομένα, πριν από την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ:

*Υπήρξε ένα γενικό παραλήρημα, μέσα από το οποίο ξεχώριζαν : ο άξεστος, ο αντιδημοκράτης, ο  αγροίκος, ο τρομοκράτης.  Και…ήθελαν ποιόν ακριβώς στη θέση του,  μεταξύ των υποψηφίων;

*Προφανώς, αυτοί οι εναντίον του Τραμπ, ουδόλως ενδιαφέρονταν για τις δραματικές συνέπειες της συνέχισης του πολέμου στην Ουκρανία. Των χιλιάδων  νεκρών σε  καθημερινή βάση. Της  αφαίμαξης δισεκατομμυρίων από την Ευρώπη, που ήδη αργοπεθαίνει. Της βεβαιότητας, ότι θα κληθεί να πληρώσει η Ευρώπη για τις εγκληματικές επιλογές της, αλλά και  ότι θα καταστεί ο αποδιοπομπαίος τράγος  στη νέα κατάσταση πραγμάτων. Ανυπαρξία σχεδιασμού στην Ευρώπη, όπως και αδυναμία σοβαρών προβλέψεων.

*Και πως να μην αναφέρω και τον εγκληματικό αφοπλισμό των νησιών μας , ίσως, και για να ικανοποιηθεί ο Ερδογκάν, ο καλός μας «φίλος» άλλωστε, αλλά και για να ευχαριστήσουμε τον «δημοκράτη» Ζελένσκι

*Και να  προσθέσω και την  εγκληματική μεταναστευτική μας πολιτική του «μπάτε σκύλοι, αλέστε»

*Και, βέβαια, να μη λησμονήσουμε και την κατά 100%  αποδοχή  της woke agenda, με την αφελή βεβαιότητα της μη εκλογής του Τραμπ, καθώς και την πεποίθηση ότι δήθεν εξυπηρετούσε τον μοντερνισμό  εναντίον της οπισθοδρομικότητας!

Και τώρα; Τι γίνεται τώρα, που τελείωσε το πανηγύρι των φρούδων αναμονών και είμαστε μπροστά  στην αδυσώπητη πραγματικότητα;

Α, μα τώρα καταπίνουμε βατραχάκια. Πρώτα-πρώτα, ο Πρωθυπουργός μας, που δεν ήθελε να ρίξει τα μάτια του ούτε σε φωτογραφία του Τραμπ, μια και ήταν τέτοιος και δείξας, ήδη τώρα  από ότι διάβασα στη «δημοκρατία», επιστρατεύσαμε υπολείμματα από το βιός μας, προκειμένου να έρθουμε με κάθε τρόπο και κάθε θυσία σε επαφή με ανθρώπους του περιβάλλοντός του, για να του υπενθυμίσουμε την ύπαρξή μας (την οποίαν ηθελημένα αγνοεί). Και όχι μόνο, αλλά και για να τον διαβεβαιώσουμε ότι «ήμασταν» ανέκαθεν εναντίον της woke agenda, και συνεπώς ουδέποτε μας πέρασε από το μυαλό η ιδέα ότι υπάρχουν περισσότερα από δύο φύλα.

Αλλά, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν είμαστε οι μόνοι παραπεταμένοι. Ο νέος πλανητάρχης έσβησε με μονοκοπανιά το σύνολο της ΕΕ. Μήπως, λέω μήπως είχε δίκαιο, και το έδειξε με αυτόν  τον  περιφρονητικό τρόπο; Αλλά, και οι επιλογές του, για πρόσκληση στην ορκωμοσία του, αγνόησαν την κεφαλή της ΕΕ και το σύνολο των αρχηγών των κρατών-μελών, επιλέγοντας  την πρωθυπουργό της Ιταλίας και το κακό παιδί, που υφίστατο συνεχείς τιμωρίες από την ΕΕ δηλαδή,  τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας. Ακόμη, να υπογραμμίσω ότι η συμπεριφορά του προς τον Πούτιν, έγινε  με σεβασμό προς έναν από τους ελάχιστους ηγέτες της υφηλίου (είτε αρέσει, είτε όχι στην ΕΕ και σε μερικούς από μας).

Εμείς, ήμασταν σε δεινή θέση και πριν τον θρίαμβο του Τραμπ. Ενώ και τώρα, το μέλλον μας δείχνει να έχει περισσότερο μαυρίσει  από πριν. Πριν από μερικές ημέρες, στην εφημερίδα Θεσσαλονίκη της 15 τρέχ. έκανα δειλά-δειλά μία πρόταση για εκστρατεία, με πιθανή συμπαράσταση του Τράμπ, σχετικά με την απάλειψη των καρκινωμάτων, που περιλαμβάνονται στα Μνημόνια, και που μας πνίγουν για αδιευκρίνιστο, προς το παρόν, αριθμό ετών. Μπορεί να είναι η στιγμή της Ελλάδας, να διασωθεί από τα εγκληματικού περιεχομένου εδάφια, που περιέχονται στα  Μνημόνια, με τη βοήθεια του Τραμπ. Στην καταπακτή που βρισκόμαστε, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα, από μια απεγνωσμένη προσπάθεια διάσωσής μας. Δεν αποκλείεται, μέσω της αποτροπής της  καταστροφής που μας προκάλεσαν τα αποτρόπαια εδάφια των Μνημονίων, να θελήσει να δώσει ο Τραμπ ένα μάθημα στοιχειώδους δικαιοσύνης και ανθρωπιάς στην ΕΕ. Ακόμη, δεν αποκλείεται, οι εγκάρσιες αυτές μεταβολές σε όλα τα επίπεδα, να κατορθώσουν, ό,τι δεν κατορθώσαμε επί 200 και πλέον χρόνια. Να απαλλαγούμε, δηλαδή, από το σαράκι της υποτέλειας και του εθνομηδενισμού και να δώσουμε, επιτέλους, μάχη για την επιβίωσή μας.