Στο ποδόσφαιρό μας, όπως και παντού άλλωστε, ισχύει η πρακτική του δανεισμού ποδοσφαιριστών από τον έναν σύλλογο στον άλλον.
Ο λόγος είναι απλός: «Είμαι φίσκα από παιχταράδες (λέμε τώρα…), άρα πήγαινε εσύ σε μια άλλη ομάδα, να παίζεις, να μάθεις μπαλίτσα και μετά σε ξαναπαίρνω και μηδέν παρεξήγηση». Είναι, όμως, έτσι; Αμ δε. Δίνει η «Α» ομάδα τον Σεντερφορίδη δανεικό στη «Β» και όταν είναι να παίξουν μεταξύ τους, ο Σεντερφορίδης… αρρωσταίνει. Μπορεί βαριά να μην είναι, αλλά έχει π.χ. κοιλιακά και άμε εσύ να το αποδείξεις. Αρα δεν παίζει κατά της ομάδος του.
Αγοράζει από τώρα η «Γ» ομάδα τον Μπαλαδορόπουλο από τη «Δ» ομάδα και στον προηγούμενο μεταξύ τους αγώνα ο αγορασθείς φροντίζει και παίρνει κόκκινη κάρτα και δεν παίζει. Και όχι μόνο αυτό, αλλά τον Μπαλαδορόπουλο τον έχει μεν αγοράσει η «Γ» ομάδα αλλά, εν τη μεγαλοψυχία της, τον αφήνει να συνεχίζει να αγωνίζεται στην παλιά του ομάδα μέχρι τέλους του πρωταθλήματος, μπας και κόψει κάναν βαθμό από τους αντιπάλους. Αυτά φαίνονται κανονικά.
Ομως δεν είναι, αλλά είναι ένα από τα πολλά στοιχεία που δημιουργούν υποψίες, απολύτως δικαιολογημένες, για το καλώς έχειν. Ομως δεν έχει καλώς. Η λύση είναι μία. Να απαγορεύεται ο δανεισμός ποδοσφαιριστών μεταξύ ομάδων που αγωνίζονται στην ίδια κατηγορία.
Πηγή: «δημοκρατία»
