5 Μαρτίου 1913 (με το παλιό ημερολόγιο). Ο βασιλεύς των Ελλήνων Γεώργιος Α’ (γεν. 1845), που συμπλήρωνε μισόν αιώνα στον θρόνο, δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη από τον (μάλλον βαλτό από ξένη δύναμη) περιθωριακό Αλέξανδρο Σχινά. Επί των ημερών αυτού του βασιλέα η πατρίδα απελευθέρωσε εδάφη, μεγάλωσε.
Η προσωπικότητα του ανδρός και η αγάπη του για την Ελλάδα αποτελούν, για το ευρύ κοινό, σχετικά άγνωστες πτυχές της νεότερης Ιστορίας της πατρίδας μας, αν και η βιβλιογραφία για την περίοδο της βασιλείας του είναι αρκετά εκτεταμένη για να σχηματιστεί εμπεριστατωμένη άποψη.
Ενα από τα ωραιότερα, και από καρδιάς γραμμένα, αυτοβιογραφικά βιβλία* που κυκλοφορούν και περιγράφουν τον Γεώργιο Α’ ως πατέρα αλλά και βασιλέα το έχει γράψει μία από τις κόρες του, η πριγκίπισσα Μαρία (1876-1940).
Σε ένα σημείο της αφήγησής της η Μαρία γράφει για το πώς υπερασπιζόταν την ελληνική γλώσσα ο πατέρας της:
«Στα πρώτα χρόνια μας είχαμε Αγγλίδες παιδαγωγούς και ήταν φυσικό να μιλούμε αγγλικά μεταξύ μας. Αλλ’ αυτό δεν εκράτησε πολύ: ο Πατέρας επενέβη και μας διέταξε να μιλούμε πάντα ελληνικά, και την προσταγή του αυτήν την ακολουθήσαμε από τότε έως σήμερα που γράφονται οι γραμμές αυτές.
Αν και ήμουν Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας επί είκοσι δύο ολόκληρα χρόνια κ’ έζησα ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου στην Αγγλία, όλα μου τα ιδιωτικά έγγραφα και τα προσωπικά μου ημερολόγια είναι γραμμένα στην ελληνική. Το ζήτημα αυτό, ζήτημα αρχής για τον Πατέρα, επέτυχε απόλυτα, και δεν υπάρχει νόμος που να μπορεί πραγματικά να μας στερήσει την εθνικότητά μας».
Τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τα προαναφερθέντα είναι πολλά. Το βασικότερο, ωστόσο, είναι ένα: Οι βασιλείς τίμησαν και τιμούν τη μητρική γλώσσα του δυτικού πολιτισμού, σε αντίθεση με ανυπόληπτους λογάδες που νομοθέτησαν και συνεχίζουν να νομοθετούν εναντίον της.
*Αναμνήσεις της βασιλόπαιδος Μαρίας, εκδόσεις Αλφα. Ι.Μ. Σκαζίκη, Αθήναι:1951, σελ. 16. Η ανατύπωση έγινε σε 50 αριθμημένα αντίτυπα εκτός εμπορίου τον Νοέμβριο του 2024 κατά παραγγελίαν του Παντελεήμονος Μ. Σκουφάλου.
Πηγή: «δημοκρατία»
