Είναι γεγονός ότι όταν κυκλοφορείς με τα ΜΜΜ και όχι με τις υπουργικές λιμουζίνες βλέπεις πολλά ευτράπελα αλλά και σοβαρά. Βλέπεις π.χ. πολλά σχολεία να πηγαίνουν να επισκεφτούν κάποιο χώρο. Μετακινούνται συντεταγμένα, αλλά οι επικεφαλής τους πηγαίνουν μπροστά και ακολουθούν τα παιδιά.
Τόσο δύσκολο είναι να καταλάβουν ότι τη φάλαγγα πρέπει να κλείνει ένας δάσκαλος για να επιβλέπει και να συμμαζεύει τους βραδυπορούντες; Ναι, τόσο δύσκολο είναι. Αλλη εικόνα. Στη στάση «Κατεχάκη» μπαίνει στο λεωφορείο νεαρή κοπέλα με το κινητό της κολλημένο στο αυτί. Το στερεώνει με τον ώμο, βγάζει από την τσάντα της την κάρτα, την ακυρώνει, επανέρχεται στην αρχική και φυσιολογική στάση και… συνεχίζει να μιλάει. Το λεωφορείο ταξιδεύει και η κοπέλα συνεχώς μιλάει στο τηλέφωνο, αλλάζοντας από καιρού εις καιρόν αυτί, διότι κινδυνεύουν να πάρουν φωτιά. Κατεβαίνει στο Σύνταγμα. Λόγω της κίνησης το λεωφορείο κινείται αργά και σχεδόν παραλλήλως με την πεζοπορούσα πλέον κοπελιά, η οποία εξακολουθεί να έχει το κινητό της στο αυτί.
Τούτο συμβαίνει μέχρι το νομισματικό μουσείο, παραμένοντας άγνωστο γιατί κατέβηκε μία στάση πριν. Ισως δεν είχε καλό σήμα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κοπέλα σταμάτησε να μιλάει, αλλά απλώς πέρασε στο απέναντι πεζοδρόμιο και χάθηκαν τα ίχνη της. Οντως ο δρόμος παρουσιάζει διασκεδαστικές εικόνες.
Πηγή: «δημοκρατία»
