Τόσοι καλλιτέχνες στην Ελλάδα. Όλως τυχαίως επελέγη ένας μισόχριστος να εκθέσει στην Εθνική Πινακοθήκη τα εμέσματά του.
Ενα παράξενο πράγμα: Βλέποντας τα κορνιζαρισμένα ξερατά που βανδάλισε ο βουλευτής της ΝΙΚΗΣ Νίκος Παπαδόπουλος υποθέτεις πώς περίπου είναι, φαίνεται, σκέφτεται και εκφράζεται ο δημιουργός τους. Κι όταν τον δεις και τον ακούσεις να διατυπώνει τις σκέψεις του, καταλαβαίνεις ότι δεν θα μπορούσε να φτιάξει κάτι άλλο από αυτά.
Αν έχεις πέσει μέσα στη μαρμίτα της αταλαντοσύνης και δεν ψάξεις να βρεις καμιά δουλειά της προκοπής, μπορεί (αν είσαι αρκετά αθεόφοβος) να αρχίσεις να διοχετεύεις την εσωτερική σου ασχήμια σε «έργα τέχνης», ώστε να σε προσέξουν οι πολλοί λόγω του θορύβου που θα προκαλέσεις. Κι είναι αναμενόμενο να προκληθεί θόρυβος, αφού το ανθελληνικότατο κι αντιχριστιανικότατο κράτος υποχρεώνει τα υποζύγια τους φορολογουμένους να ξεπαραδιάζονται για να πληρώνουν τον κάθε τυπάκο που τους βρίζει τα όσια και τα ιερά.
Η Μενδώνη (ας μην ξεχνάμε ότι διόρισε καλλιτεχνικό διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου τον Λιγνάδη), οι πολιτικοί της φίλοι και το προσκείμενο σε αυτήν κύκλωμα, που ορίζει τα του πολιτισμού, το ’χουν κάνει «καραμέλα» να μιλούν για «ελευθερία έκφρασης». Με αυτόν τον πολυφορεμένο όρο εννοούν να έχει δικαίωμα ο κάθε «σφυριγμένος» να προσβάλλει το έθνος και τον Χριστό με δικά μας έξοδα.
Ωστόσο, αυτή η «ελευθερία» δεν παρέχεται σε όλους. Δεν έχουν δικαίωμα όλοι να εκθέτουν έργα τους στην Εθνική Πινακοθήκη. Δεν έχουν όλοι το δικαίωμα να εμφανίζονται στο Ηρώδειο, στην Επίδαυρο, να στήνουν καραγκιόζ μπερντέδες στη Δήλο, να επιδοτούνται από το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου και να προμοτάρονται από το κράτος. Οι κολλητοί έχουν αυτό το δικαίωμα. Οι ημέτεροι. Οι αρεστοί στις αφελληνισμένες σέχτες, που έχουν ρυπάνει τον πολύπαθο χώρο του πολιτισμού.
Οι γλύπτες, οι σκηνοθέτες, οι τραγουδιστές, οι τηλεπερσόνες και οι λοιποί συγγενείς της μεγάλης οικογένειας της ευνοιοκρατίας έχουν δικαιώματα. Οι άλλοι έχουν μόνο υποχρεώσεις. Το μόνο που δικαιούνται να κάνουν είναι να πληρώνουν εκκαθαριστικά της Εφορίας, του ΕΝΦΙΑ και λογαριασμούς ΔΕΚΟ.
Η ελευθερία έκφρασης των κολλητών, ημιπαραφρόνων και μη, είναι καθεστώς στην Ελλάδα.
Σε λίγο ότι λέγεται εθνικό, ειδικά στον “καλλιτεχνικό” χώρο θα δηλώνει το αντεθνικό.
Εθνική πινακοθήκη,
Εθνικό θέατρο με αντίστοιχα μηδενιστικα έργα ελεεινότητες του κάθε “αλλόκοτου”,
κλπ, κλπ.
Εξαιρετικός ο λόγος σας κ.Λιακο.Λέτε τα πράγματα με το όνομά τους! Συνεχίστε! Καλή δύναμη!
Εθνική πινακοθήκη λέγεται…ΕΘΝΙΚΗ και δεν μπορεί να φιλοξενεί “έργα” του κάθε σκοταδοψυχου. Έργα που θα σέβονται τις πεποιθήσεις όλων των Ελλήνων και δεν θα προσβάλουν. Ο δημιουργός καλό θα ήταν να πάει σε μια εκκλησία και να ανάψει ένα κεράκι μήπως μπορέσει και καθαρίσει η ψυχή του από το σκοτάδι.