Ο Βορίδης δεν θα μοιράζει πλαστελίνες

Η πιο συμβολική αλλαγή του ανασχηματισμού είναι η τοποθέτηση του Μάκη Βορίδη στο Υπουργείο Μετανάστευσης. Θέλω να πιστεύω πως υποδηλώνει μια πρόθεση πολιτικής. Δεν μπορώ να τον φανταστώ να χαριεντίζεται με τον Τζαβέντ Ασλάμ, ούτε να μοιράζει πλαστελίνες σε «ασυνόδευτους» μουστακαλήδες της παντρειάς. Εάν το νόημα των νέων καθηκόντων του φίλου μου Μάκη είναι πως ο Πρωθυπουργός έχει πάρει μυρωδιά από τις ανάγκες της κοινωνίας και κατανοεί την ανάγκη της σκληρής ανάσχεσης της λαθροεισβολής, με καταλογισμό των ευθυνών και στη μεγάλη διακινήτρια, την Τουρκία, τότε υπάρχει πεδίον δόξης λαμπρόν.

Ο Μάκης Βορίδης εδώ και χρόνια έχει ενταχθεί στη mainstream Κεντροδεξιά, εγκαταλείποντας κάποιες ακτιβιστικές επιλογές της νιότης του. Εάν ο ακτιβισμός του και οι ακραίες επιλογές του, όταν οριακά περνάγαμε στην αμόλυβδη βενζίνη και χρησιμοποιούσαμε παράξενες εκφράσεις, όπως «πάρε το μηδέν», ήταν από τα αριστερά, θα τα είχε πλάκα τα γαλόνια της προόδου. Τουτέστιν, αν ήταν οπαδός του κόκκινου ολοκληρωτισμού, του Στάλιν, του Μάο, του Πολ Ποτ, του Χότζα, και πέταγε μολότοφ, υποστήριζε την τρομοκρατία, έκαιγε ελληνικές σημαίες, τη σχολή του, έδερνε δεξιούς, έσπαγε βιτρίνες και πίστευε στην απόλυτη εξουσία ενός Κόμματος και στη Δικτατορία του προλεταριάτου, αν αντιμαχόταν το Εθνος, την Ορθοδοξία και λιγωνόταν με τα «προσφυγάκια», τους Σκοπιανούς, τους Τούρκους και τους Αλβανούς σοβινιστές, θα ήταν μέλος της τσαχπίνικης ιντελιγκέντσιας που κουμαντάρει τον δημόσιο λόγο, δημοκράταρος, κάργα «προοδευτικός». Επειδή για λίγο διάλεξε το άλλο άκρο, έχει ουρά και κέρατα.

Με την πάροδο του χρόνου πήζει το μυαλό, στους κανονικούς ανθρώπους. Ο Βορίδης, σε αντίθεση με τους αντιπάλους του, τους οπαδούς του πιο επικίνδυνου είδους φασισμού, του αριστερόστροφου, εγκατέλειψε τις ζόρικες χίμαιρες ενός εθνικού ολοκληρωτισμού. Πιστεύω όμως πως δεν έγινε ποτέ χαζοφιλελέφτ διεθνιστούλης. Η εθνική προσέγγιση με βάση την ανάγκη, το κοινό όφελος, την ταυτοτική προσέγγιση των πραγμάτων, με ιστορική γνώση, δεν μπορεί να μην είναι το αληθές υπόστρωμα, η αφετηρία της σκέψης του και της πράξης του στη λαθρομεταναστευτική εισβολή. Εχουμε περάσει ατελείωτες ώρες εκεί που γνωριστήκαμε ως αντίδικοι, στις δικαστικές αίθουσες. Οσο λοιπόν τον γνωρίζω, δεν πιστεύω πως έχει πολιτικό αυτοκτονικό ιδεασμό, πως σκοπεύει να γίνει τροχονόμος και διαχειριστής catering για όσους εισβάλλουν παράνομα στη χώρα μας, να φροντίζει να είναι το κοτόπουλο χαλάλ, το wi-fi δυνατό, κολλαριστά τα πενηντάευρα και μαλακά τα στρώματα. Δεν μπορώ να τον φανταστώ να γυαλίζει τον μαγνήτη των παροχών, που έλκει μιλιούνια ασύμβατους με εμάς μουσουλμάνους να μπουκάρουν στη χώρα μας. Χρειαζόμαστε σκληρά μέτρα, ανελέητα.

Οι Τούρκοι γενοκτόνοι και ισλαμοφασίστες, οι δουλέμποροι όργανα του Ερντογάν και οι τζιχαντιστές πληρεξούσιοί του οργανώνουν και υλοποιούν την προσπάθειά τους για άλωση της Ελλάδας και όλης της Ευρώπης. Είναι πόλεμος εναντίον της εθνικής μας συνοχής και ασφάλειας, εναντίον της εθνικής μας επιβίωσης, στο πλαίσιο του οποίου η κυβέρνηση, ειδικά μετά το έγκλημα της Πύλου, δράστες του οποίου είναι οι διακινητές και οι εγχώριοι μηδενιστές συνεργοί τους, κώλωσε. Γενικά θα έλεγα πως αυτό είναι το πρόβλημα. Η κυβέρνηση, όταν της κάνουν μπου οι Ευρωπαίοι, διάφοροι, κωλώνει. Ετσι όμως δεν γίνεται δουλειά. Οφείλουμε να γίνουμε ο εφιάλτης των παράνομων, από ελκυστικός τόπος προορισμού, να γίνουμε φόβος και τρόμος τους, να υπάρχουν μόνο αντικίνητρα να έρθουν παράνομα στη χώρα μας. Να γίνουμε ο τάφος των διακινητών και τα πελατάκια τους να γνωρίζουν πως τους περιμένουν μόνο συρματόπλεγμα στην ερημιά, φασολάδα χωρίς φασόλια, μπέικον πρωί, μεσημέρι, βράδυ μέχρι την απέλαση και γουρουνοτόμαρα για πανωσέντονο. Οσο μοιράζουμε χαρτιά νομιμοποίησης, λεφτά, παροχές, επιδεικνύοντας αυτοκτονική ανοχή στην παραβίαση των συνόρων μας, των νόμων μας τόσο θα έρχονται. Οποιος αντιστρέψει την πλημμυρίδα θα μπει στο πάνθεον.