Η μοίρα των υβριστών της μνήμης των νεκρών, των συγγενών τους, αλλά και των εκατομμυρίων Ελλήνων που διαδηλώνουν ζητώντας δικαίωση είναι -και θα παραμείνει- κοινή: παραδίδονται στη χλεύη της κοινωνίας και της Ιστορίας. Δεν θα μπορούν να σταθούν πουθενά, όσο κι αν το πολιτικό-κυβερνητικό κατεστημένο προσπαθεί να τους φορτώσει στην πλάτη μιας ολόκληρης χώρας.
Ναι, μπορεί ο κ. Μητσοτάκης να διατήρησε στο… αναβαθμισμένο κυβερνητικό σχήμα κάποιους εξ όσων αλυχτούσαν πριν από το μεγαλειώδες συλλαλητήριο, όμως δεν μπορεί να επιβάλει όσους θα ήθελε. Και οι περιπτώσεις των Δοξιάδη και Ψαριανού είναι χαρακτηριστικές. Το «αιέν… αχρηστεύειν» ταιριάζει «γάντι» στην περίπτωση ενός ανασχηματισμού που θα μείνει στην Ιστορία για το φιάσκο των 48 ωρών. Τόσες ώρες μπόρεσε να κρατηθεί στην κυβέρνηση ο Αρίστος Δοξιάδης. Οι καταγγελίες εις βάρος του έπεσαν «βροχή». Με την παραίτηση προσπάθησε να τις «διασκεδάσει». Εκείνο όμως που δεν είχε καν το θάρρος να ψελλίσει είναι μια απάντηση για τις αισχρές θέσεις που κατά καιρούς εξέφρασε δημόσια για το ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ. Ο κ. Δοξιάδης, ως… τιμητής εκατομμυρίων Ελλήνων που κατέβηκαν διαμαρτυρόμενοι στους δρόμους, τους χαρακτήρισε «δήθεν σοβαρούς». Ο ίδιος θεωρεί εαυτόν «σοβαρό», υποστηρίζοντας ότι οι διαδηλωτές δεν είχαν καμιά πρόταση «για να μην ξανασυμβούν» τα Τέμπη. Θα είχε κλείσει τα αυτιά του, φαίνεται, με τη γνωστή μητσοτακική κόλλα αλαζονείας, σε ΟΛΑ όσα ξεκάθαρα ζητά ο λαός τόσο για την απόδοση δικαιοσύνης όσο και για την ασφάλεια των τρένων, ώστε να μην υπάρξει στο μέλλον παρόμοιο έγκλημα.
Αυτός που λοιδορούσε το μπάζωμα ουσιαστικά… μπαζώθηκε από την αλήθεια των Τεμπών. Το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ τον τσάκισε, αλλά η αντίδραση κομμάτων της αντιπολίτευσης, λαού και μέρους του Τύπου τον ισοπέδωσαν.
Λένε ότι η παραίτηση είναι μια αντρίκεια πράξη. Συνήθως αυτό συμβαίνει. Στην περίπτωση του κ. Δοξιάδη, όμως, ήταν μια αναγκαία πράξη. Δεν μπορούσε να σταθεί σε θέση ευθύνης ένας ΥΒΡΙΣΤΗΣ των Τεμπών. Μπορεί να συνεχίσει την επαγγελματική του σταδιοδρομία και τη… συγγραφική του δράση κοιτώντας περήφανα στον καθρέφτη του. Στον καθρέφτη της κοινωνίας ο κύριος έχει λάβει «Χ».
Το «αιέν… Αχρηστεύειν» συνοδεύει εδώ και καιρό έναν άλλον εκλεκτό της κυβέρνησης Μητσοτάκη, τον Γρηγόρη Ψαριανό. Για αυτόν ο πρωθυπουργός δεν τόλμησε να βγάλει μπλε φάκελο, αν και δεν θα ξένιζε μια τέτοια επιλογή. Ο Ψαριανός διαθέτει μια μοναδική ικανότητα: εκεί που λες «τερμάτισε το υβριστόμετρο», έρχεται ο ίδιος να αποδείξει ότι το ρεπερτόριό του είναι ανεξάντλητο. Η εμμονή του με τη Μαρία Καρυστιανού χρήζει ψυχιατρικής έρευνας. Ο χαρακτηρισμός «χαροκαμένη φίρμα» για μια μάνα η οποία παλεύει για να δικαιωθεί η μνήμη του παιδιού της και να τιμωρηθούν όσοι το έστειλαν στον θάνατο είναι βγαλμένος από εσώψυχα των οποίων το μένος, η κακία και η μισανθρωπιά θα μπορούσαν να προκαλέσουν αποστροφή ακόμη και σε απόβλητα!
Για κάθε Ψαριανό, για κάθε Δοξιάδη, για κάθε υβριστή των Τεμπών θα υπάρχει πάντα η κοινωνική κατακραυγή. Και θα τους «αποδίδει» αυτό που τους αξίζει. Ο Μητσοτάκης θα (τους) μοιράζει οφίκια, αλλά ο κόσμος (ευτυχώς και ορισμένα ΜΜΕ πλέον) θα τους ξεγυμνώνει.
