Προσφάτως αναρτήθηκε σε διάφορους διαδικτυακούς τόπους η μετάφραση άρθρου από την κυρία Ρ. Κουτρουμάνου σχετικού με τη δαιδαλώδη τουρκική διείσδυση στους μηχανισμούς εξουσίας και λήψης αποφάσεων των ΗΠΑ.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Η σχετική έρευνα του Philip Gerald, που δημοσιεύθηκε το 2009 στον ιστότοπο The American Conservative, εγείρει όχι μόνο ερωτήματα για την ικανότητα των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, αλλά προβληματίζει για τον πιθανό βαθμό της τουρκικής επιρροής και διείσδυσης στις ελληνικές κρατικές υπηρεσίες και τη μεσαία γραφειοκρατία, καθώς και στις οικονομικές και πολιτικές ελίτ της Ελλάδας. Αν η Τουρκία έχει κατορθώσει να ελέγχει τη λήψη των αποφάσεων μιας ισχυρής χώρας, τι θα ήταν αυτό που θα την εμπόδιζε να εξασκεί αντίστοιχο έλεγχο σε μια διαλυμένη χώρα;
Έτσι, λοιπόν, δημιουργούνται εύλογα ερωτήματα ότι παρά το γεγονός ότι η Τουρκία αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για τη χώρα μας, οι αντίστοιχες ελληνικές συμπεριφορές και αντιδράσεις κινούνται προς την κατεύθυνση της «μη αντιμετώπισης και της φαινομενικής άγνοιας του κινδύνου».
Η πληθώρα των περιπτώσεων άμεσης ή έμμεσης προώθησης τουρκικών συμφερόντων στην Ελλάδα αποδεικνύουν ότι η τουρκική διείσδυση και επιρροή δεν είναι αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενης ηλιθιότητας, αλλά αποτελούν συνειδητές πολιτικές πράξεις, οι οποίες δεν σχετίζονται με τη πολιτική του «κατευνασμού του θηρίου».
Πράγματι, παραγνωρίζοντας τον μουσουλμανικό εποικισμό που έχει θωρακιστεί νομικά από όλες τις κυβερνήσεις της χώρας, όπως με το Δουβλίνο ΙΙ, που εγκλώβισε τους έποικους στην Ελλάδα ή με τον αντιρατσιστικό νόμο, ο οποίος επιτρέπει δικαστικές διώξεις της αντίθετης άποψης, η τουρκική διείσδυση στην Ελλάδα ξεκίνησε τη δεκαετία του 2000 με τη διοχέτευση πακτωλού χρημάτων στους Έλληνες ακαδημαϊκούς μέσω «ερευνητικών» προγραμμάτων του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών και του ερευνητικού κέντρου TUBITAK.
Ήταν η εποχή που άρχισαν να εμφανίζονται ο ιστορικός αναθεωρητισμός και η αποδόμηση της ελληνικής ιστορίας από Ελληνες ακαδημαϊκούς, καθώς και η αμφισβήτηση και η απαξίωση της Επανάστασης του 1821 μέσα από τηλεοπτικές εκπομπές, ενώ η προβολή των τουρκικών τηλεοπτικών σειρών απετέλεσε και αποτελεί την αιχμή του δόρατος της τουρκικής διείσδυσης στην Ελλάδα.
Παράλληλα, άρχισαν να εκδίδονται βιβλία που παρουσίασαν την τουρκική άποψη της ιστορίας, τα οποία χρηματοδοτήθηκαν από την Τουρκία ή από την «Τουρκική Δημοκρατία της Βορείου Κύπρου» από συγγραφείς μισθοδοτούμενους από το ελληνικό κράτος. Στις ιστοσελίδες του ελληνικού υπουργείου των Εξωτερικών εκείνη την εποχή προβάλλονταν οι συγγραφείς που είχαν βραβευτεί από τους πρωθυπουργούς της Τουρκίας, επειδή προώθησαν την τουρκική ιστορική θέση και τον οθωμανικό πολιτισμό στην Ελλάδα.
Κυρίως, όμως, πλήρεις διαλεκτικών αντιφάσεων αποτελούσαν και αποτελούν οι πολιτικές αποφάσεις, που όχι μόνο προωθούσαν τη χρηματοδότηση της Τουρκίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά ταυτόχρονα αφόπλιζαν σταδιακά τη χώρα, ακόμα πολύ πριν και από τα Μνημόνια.
Ο γράφων, λόγω της πολυετούς θητείας του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι σε θέση να βεβαιώσει ότι ελληνικές αντιπροσωπίες στις διάφορες επιτροπές της Κομισιόν αποτελούσαν λόμπι εξυπηρέτησης τουρκικών συμφερόντων και χρηματοδότησης της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας χωρίς να αντιδρά η Αθήνα. Παγκόσμια αρνητική πρωτοπορία αποτελεί και το γεγονός της απουσίας ερευνητικών προγραμμάτων σχετιζομένων με την άμυνα της χώρας. Την ίδια στιγμή εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ξοδεύτηκαν και ακόμα ξοδεύονται σε ερευνητικά προγράμματα για τη «σεξουαλική ζωή της χελώνας καρέτα-καρέτα», τη «χορτόπιτα της Ανδρου» ή τα «ψυχολογικά προβλήματα των μεταναστών».
Ακατανόητη είναι επίσης και η αδράνεια που τα τελευταία 40 χρόνια επέδειξαν τα αρμόδια υπουργεία στην κινητικότητα και τις διμερείς διακρατικές επαφές σχετικά με την ΑΟΖ, την αιγιαλίτιδα ζώνη ή την υφαλοκρηπίδα. Επειδή, όμως, τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, η ακατανόητη πρακτική της ελληνικής γραφειοκρατίας προώθησε τα θαλάσσια τουρκικά δικαιώματα λίγα χιλιόμετρα από τις ακτές της Κρήτης.
Οι τοποθετήσεις επίσης των εκπροσώπων της Αριστεράς υπέρ των εποίκων ταυτόχρονα με τα γεγονότα στον Έβρο αποτελούν ένα άλλο κεφάλαιο τουρκικής διείσδυσης και επιρροής που πρέπει να διερευνηθεί. Η πλέον όμως ύποπτη πολιτική θέση είναι η ταύτιση της πολυπολιτισμικής θεώρησης με τον μουσουλμανικό εποικισμό.
Ιστορικά, η απόκτηση επιρροής στις πολιτικές και οικονομικές ελίτ αποτελεί κοινή πρακτική στις διακρατικές σχέσεις των χωρών. Ο Compton McKenzie, ναυτικός ακόλουθος της Μεγάλης Βρετανίας την εποχή του διχασμού στην Αθήνα, στο βιβλίο του «Greek memoirs», που κυκλοφόρησε για μία μόνο μέρα στο Λονδίνο το 1932 πριν αποσυρθεί από την κυκλοφορία με επέμβαση της Intelligence Service, αναφερόταν σε γενικευμένο αγγλικό χρηματισμό στρατιωτικών, πολιτικών και κρατικών υπαλλήλων.
Τα αποτελέσματα της αγγλικής και ρωσικής διείσδυσης στην Ελλάδα τα βίωσε η χώρα με τον Εμφύλιο, αποδεικνύοντας έτσι την άμεση ανάγκη εξουδετέρωσης της τουρκικής διείσδυσης στην Ελλάδα.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
