Σοβαρός προβληματισμός επικρατεί στο προεδρικό μέγαρο στην Αγκυρα μετά τη δεδηλωμένη πρόθεση του νέου προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ να αλλάξει τη σχέση της χώρας του με την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, ενώ οι επιτελείς του Ερντογάν εξετάζουν σενάρια για τις κινήσεις που πρέπει να κάνει η Τουρκία ακόμα και στην περίπτωση που το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο οδηγηθεί σε διάλυση.
Επίσης, ένα άλλο πεδίο προβληματισμού για την Αγκυρα είναι τα σχέδια του Νετανιάχου να αλλάξουν όχι μόνο τις ισορροπίες αλλά και τον χάρτη στη Μέση Ανατολή, σχέδια που επειδή έχουν τη στήριξη του Ντόναλντ Τραμπ προβληματίζουν ακόμα περισσότερο τον Ερντογάν. Η Τουρκία εκμεταλλεύτηκε τη γεωπολιτική αξία που είχε η επικράτειά της για τις ΗΠΑ και τη Συμμαχία, κυρίως τα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου, και δημιούργησε μια τέτοια σχέση, που της επέτρεπε αφενός μεν να καταπιέζει και να παραβιάζει τα δικαιώματα των Κούρδων και άλλων εθνικών και θρησκευτικών ομάδων και αφετέρου να προωθεί τις διεκδικήσεις της εις βάρος της Ελλάδος.
Με άλλα λόγια, το ΝΑΤΟ λειτούργησε ως μια ασπίδα για τη διατήρηση της ενότητας της Τουρκίας και ως ένα «εργαλείο» για την προώθηση των διεκδικήσεών της εις βάρος της Ελλάδας.
Η προοπτική αλλαγής της σχέσης ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ε.Ε. και κυρίως η πιθανότητα διάλυσης της Συμμαχίας σήμαναν συναγερμό στην Αγκυρα, η οποία ψάχνει εναγωνίως έναν άλλον πολυεθνικό θεσμό, στον οποίν να είναι χρήσιμη, για να τον χρησιμοποιεί για ίδιον όφελος, για να διατηρήσει την ενότητά της και να μπορεί να συνεχίσει τις διεκδικήσεις και τις πολιτικές της εναντίον των γειτονικών της χωρών, επικαλούμενη πάλι τη «χρησιμότητά» της.
Ακριβώς όλες αυτές οι εν εξελίξει αλλαγές στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή είναι που οδήγησαν την Τουρκία να αλλάξει τις προτεραιότητές της και να κάνει πάλι στρατηγικό της στόχο την ένταξή της στην Ε.Ε.
Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη τη χρησιμότητά της στα σχέδια κυρίως του Λονδίνου, που τα επιβάλλει στην Ε.Ε., για αποστολή ειρηνευτικής δύναμης στην Ουκρανία, την αμυντική της βιομηχανία, που είναι χρήσιμη για το νέο εγχείρημα της Ε.Ε., το ReArmEurope, έχει βάλει στόχο να ζητήσει ανταλλάγματα. Δηλαδή, να ενταχθεί στη νέα αμυντική αρχιτεκτονική της Ευρώπης και να ενταχθεί στην Ε.Ε. ως πλήρες μέλος, με κριτήρια αλά Τούρκα, δηλαδή χωρίς να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που έχει κάθε υποψήφια προς ένταξη χώρα.
Για την εκπλήρωση αυτών των στόχων προσπαθεί να αναδείξει πόσο χρήσιμος και κρίσιμος είναι ο ρόλος της για τις χώρες της Ε.Ε. στην ομαλοποίηση της κατάστασης στη Συρία, μετά την οποία θα καταστεί δυνατή η επιστροφή των εκατομμυρίων Σύρων προσφύγων στις εστίες τους.
Με τα ανωτέρω «όπλα» στη φαρέτρα της η Τουρκία και με το μέγεθός της ως μια αγορά που είναι υπολογίσιμη για μερικές χώρες της Ευρώπης, κυρίως για τη Γερμανία, βρίσκει συμμάχους στους κόλπους της Ε.Ε. και προσπαθεί να εξουδετερώσει τις αντιστάσεις και τους όρους που πιθανόν να ήθελε να θέσουν η Αθήνα και η Λευκωσία για να ανοίξει η πόρτα της Ε.Ε. είτε στο θέμα της νέας αμυντικής αρχιτεκτονικής είτε ακόμα και της ένταξής της ως πλήρους μέλους.
Σύμμαχος στην επίτευξη των στόχων αυτών είναι η προσπάθεια επίλυσης του Κουρδικού, που είναι σε εξέλιξη την περίοδο αυτήν, και η περίοδος των «ήρεμων νερών» που διάγουν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις. Αλλωστε, αυτός ήταν και ο λόγος που επικαλέστηκε το Τούρκος ΥΠΕΞ Χακάν Φιντάν για να πείσει τον Τατάρ, κατά την πενταμερή στη Γενεύη, για να δεχτεί τη συνέχιση της διαδικασίας. Οσο συνεχίζονται τα «ήρεμα νερά» με την Ελλάδα και η πενταμερής για το Κυπριακό, υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, η Τουρκία έχει το «διαβατήριο» που της χρειάζεται για να συνεχίσει την πορεία της προς τις Βρυξέλλες και να πετύχει τους στρατηγικούς στόχους που έχει θέσει.
Ενώ, λοιπόν, συμβαίνουν όλα αυτά, που δείχνουν σαφώς την αλλαγή προτεραιοτήτων στην τουρκική εξωτερική πολιτική, με την Ευρώπη να αποτελεί κύριο στόχο, ο Ερντογάν προβαίνει σε μια κίνηση που μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο στον δρόμο που έχει χαράξει και οδηγεί στις Βρυξέλλες.
Από τη μια ακυρώνει το πανεπιστημιακό πτυχίο του Ιμάμογλου, που αποτελεί απαράβατο συνταγματικό όρο για να είναι υποψήφιος για την προεδρία της Δημοκρατίας, και από την άλλη τον συλλαμβάνει για υποστήριξη της «τρομοκρατίας» και για «σύσταση-ηγεσία εγκληματικής οργάνωσης», στρέφοντας τα βέλη της ηγεσίας της Ε.Ε. εναντίον του.
Τους λόγους που οδήγησαν τον Ερντογάν να κάνει αυτή την κίνηση θα τους παρουσιάσουμε στο άρθρο μας της Κυριακής.
